ملازهی در گفت‌وگو با ایلنا مطرح کرد:
هند، برگزاری همه‌پرسی پس از تغییر اقلیم کشمیر را دنبال می‌کند/ آزمایش‌های موشکی پاکستان معنادار است
کارشناس ارشد مسائل شبه‌قاره تاکید کرد: توان نظامی پاکستان را نمی‌توانیم با هند مقایسه کنیم و از این جهت، زد و خرد میان‌مدت هم منتفی است.
«پیرمحمد ملازهی» کارشناس ارشد مسائل شبه‌قاره در تشریح آخرین وضعیت تنش میان هند و پاکستان بر سر مساله کشمیر در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: از ماه گذشته تاکنون سطح تنش میان هند و پاکستان بالا رفته اما به هیچ وجه نمی‌توان آن را آغازگر جنگ میان دو کشور دانست. این‌که مقام‌های اسلام‌آباد اعلام می‌کنند آغازگر جنگ هند و پایان‌دهنده آن، ما (پاکستان) هستیم، نشان می‌دهد که تبلیغات بر واقعیات این تنش سایه انداخته است. حقیقت این است که نه تنها هند بلکه پاکستان هم در مقیاس منطقه‌ای توان درگیری با همسایه را ندارند اما به نظرم توازن قدرت فعلاً به نفع هند است و تجربه نشان می‌دهد که جنگ به وقوع بپیوندد، این پاکستان است که خسارت می‌بیند. شرایط فعلی و توان هر دو کشور نسبت به گذشته قابل مقایسه نیست اما ارتش هند فعلاً دست برتر را دارد.
وی ادامه داد: اگر میان دو کشور درگیری شود و هر کدام از آنها در این نبرد شکست بخورند، احتمال دارد که از سلاح هسته‌ای علیه دیگری استفاده کنند و شک نکنید که در این وضعیت تقابل دوطرفه خواهد شد که نهایتاً جنگ اتمی راه می‌افتد. طبیعی است که نظام بین‌الملل هم طاقت دیدن چنین جنگی را ندارد و به همین دلیل است که می‌گویم جنگ گسترده دور از ذهن است. آنچه در مورد هند و پاکستان و منازعه آنها بر سر کشمیر محتمل خواهد بود این است که شاید نهایتاً شاهد یک زد و خورد مرزی و محدود باشیم اما نمی‌توانیم یک جنگ تمام عیار یا حتی میان‌مدت را متصور باشیم. مساله و بحث اصلی در شرایط فعلی این است که هند به دنبال نحوه اداره کشمیر است تا بتواند با هندوهای قیم آنجا این منطقه را در دست بگیرد. باید متوجه بود که آرایش این منطقه مسلمان‌نشین است اما هندی‌ها به دنبال تغییر اقلیم کشمیر بر اساس سناریوهای خود هستند.
این تحلیلگر مسائل جنوب‌آسیا با اشاره به سناریوی هند در مورد کشمیر گفت: تعلیق ماده ۳۷۰ قانون اساسی هند در مورد خودمختاری کشمیر موضوعی است که همه ما آن را می‌دانیم اما پرسش اینجاست که چرا هند دست به چنین اقدامی زد؟ من معتقدم هندی‌ها در مورد کشمیر محاسبات دقیق صورت داده‌اند و به دنبال به هم زدن ترکیب جمعیتی کشمیر هستند. دهلی‌نو به دنبال آن است تا بتواند با استقرار هندوها این منطقه را از نظر جمعیتی یک‌دست کند تا پس از آن بتواند دست به برگزاری همه‌پرسی و رفراندوم بزند؛ طبیعی است که خروجی این رفراندوم (آن هم با اکثریت هندو) پیوستن کشمیر به هند خواهد بود. در این مسیر طیف‌های زیادی در کشمیر در حال مقاومت هستند تا خودمختاری این منطقه مجدداً به حالت قبل بازگردد اما به نظر نمی‌رسد که بتوانند نظر «نارندا مودی» را تغییر بدهند.
ملازهی افزود: در سال‌های ۱۹۴۹ و ۱۹۵۱ دو قطعنامه از سوی سازمان ملل صادر شد که بحث برگزاری همه‌پرسی را تصدیق می‌کرد اما چنین اقدامی صورت نگرفت؛ چراکه ترکیب جمعیت کشمیر مسلمان است و هند به خوبی می‌داند که اگر همه‌پرسی برگزار شود بخش اعظمی از کشمیر خواهان الحاق به پاکستان هستند. کشمیر به سه منطقه تقسیم شده که هر کدام از آنها زیر نظر پاکستان، هند و چین هستند و همین موضوع بحث استقلال و خودمختاری را با تهدید روبه‌رو کرده است. داده‌ها نشان می‌دهد که هندی‌ها این وضعیت و همه‌پرسی راقبول نمی‌کنند مگر آنکه آنجا را تغییر جمعیت دهند و از سوی دیگر تا زمانی مه هند قبول نکند، رفراندوم نمی‌تواند برگزار شود. در این مسیر بسیاری از جریان‌های استقلال‌طلب در داخل کشمیر این پرسش را مطرح کرده‌اند که آیا باید به پاکستان با میلیاردها دلار بدهی مالی پیوست یا به هندِ در حال توسعه؟ اینها مسائلی است که اوضاع را مبهم کرده و خروجی آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: تنها اقدامی که به نظرم در وضعیت کنونی از سوی پاکستان انجام خواهد شد، بستن مرزهای هوایی و زمینی است که بتوانند در تجارت هند به افغانستان اخلال ایجاد کنند و موجب هزینه‌زایی برای دهلی شوند؛ اما این تنها یک مُسکن مقطعی و یک اقدام سیاسی و تقابلی است. حتی در روزهای اخباری در مورد پرتاب آزمایشیِ شبانه «موشک غزنوی» با قابلیت حمل مدل‌های مختلف کلاهک هسته‌ای از سوی پاکستان بودیم که نشانگر ادامه تنش و خط و نشان کشیدن طرفین برای یکدیگر است. بنابراین وضعیت کشمیر نه تنها با جنگ حل نمی‌شود بلکه باید عزم جدی برای حل و فصل آن صورت بگیرد و در اینجاست که فشار آمریکا بر اسلام‌آباد برای کنترل جریان‌های تروریستیِ حاضر در کشمیر و خاک پاکستان افزایش می‌یابد.
