گزارش خبرنگار اعزامی ایلنا؛
از تابستان گرم ترکیه تا بازار سرد انتخابات/ آیا جوانان فصل جدیدی در سیاست باز می‌کنند؟
به زحمت بتوان مشخص کرد که در میان عامه مردم کدام حزب دست بالا را دارد، با این وجود نبود یک برنامه منسجم و ملموس، به خصوص در زمینه اقتصاد، شاید یگانه نقطه اشتراک تمام احزاب رقیب باشد.
یک روز پیش از انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ترکیه در ۲۴ ژوئن، استانبول پر است از پوسترها و شعارهای انتخاباتی. کمتر جایی را می توان یافت که تصویری از یک کاندیدا، یا پرچمی از یک حزب نظرها را به خود جلب نکند. از فرودگاه بین المللی آتاتورک که وارد شهر می‌شوی، خیل عظیم پرچم احزاب میدان‌ها را به تسخیر خود درآورده است. بیشتر عکس‌ها هم البته، لااقل در استانبول، از آنِ حزب عدالت و توسعه و «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهوری ترکیه است.
پس از عدالت و توسعه، این تبلیغات حزب «سعادت» است که دیوارها، بلیبوردها و میدان‌های اصلی شهر را به تسخیر خود درآورده است.
حزب جنبش ملی‌گرایی ترکیه که با حزب مطلوب اردوغان تشکیل ائتلاف داده است نیز سهمی مخصوص به خود در این کارناوال سیاسی دارد.
در میان مردم استانبول البته نشان چندانی از شور انتخاباتی به چشم نمی‌خورد، لااقل در ظاهر؛ اما در پس کافه‌های خیابانی و هوای مرطوب شهر نشانه‌های بسیاری از نارضایتی به چشم می‌خورد. از همه بیشتر این جوان‌ها هستند که به فضای فعلی انتقاد دارند و البته اقتصاد از مهمترین عوامل نگرانی است.
سقوط ارزش لیر در برابر دلار به نارضایتی‌ها دامن زده، به ویژه که دولت هیچ برنامه منسجمی برای این بحران ارائه نداد.
یک دانشجوی فناوری اطلاعات ترکیه با اشاره به شرایط اسف‌بار تحصیل در این کشور گفت که بسیاری از هم سن و سال‌های او حتی زبان انگلیسی نیز بلد نیستند و این خود نشان از ضعف نظام تحصیلی این کشور دارد.
او در ادامه گفت: «مردم از وضعیت فعلی به شدت ناراحت هستند، به خصوص نسل جوان. ما انتظار چندانی نداریم، فقط اینکه کمی در وضعیت فعلی گشایش حاصل شود، کفایت می‌کند.»
یک دانشجوی پزشکی با اشاره به برنامه‌های به قول او ناموفق دولت گفت: «برنامه‌های دولت دیگر کارآمد نیستند. باید خون تازه‌ای در رگ‌های سیاست کشور جاری شود.»
با وجود اینکه بسیاری از جوانان امیدهای دیگری دارند، اما هستند کسانی که نگاه مثبت‌تری به دولت اردوغان دارند، به ویژه در میان نسل قدیم. با این حال آن‌ها نیز از وضعیت نابسامان فرهنگی کشور شکایت می کنند.
یک زوج میانسال با اشاره به این معضل، از اینکه کمتر کسی در میان نامزدهای ریاست‌جمهوری وعده‌ای مشخص در این باره داده است، گفتند: «وضعیت فرهنگی مدام بدتر می‌شود، ولی گوش هیچ کس شنوا نیست.»
به زحمت بتوان مشخص کرد که در میان عامه مردم کدام حزب دست بالا را دارد، با این وجود نبود یک برنامه منسجم و ملموس، به خصوص در زمینه اقتصاد، شاید یگانه نقطه اشتراک تمام احزاب رقیب باشد.
با این وجود، به قول جوانی که در ظهر نمدار «اتوگار» استانبول به بنر تبلیغاتی حزب سعادت چشم دوخته بود: «باید امید داشت. همین امید است که ما را زنده نگاه داشته است.»
گزارش از: کامران برادران
