دیاکوحسینی در گفت‌وگو با ایلنا بررسی کرد:
تعارض دیدگاه جمهوری‌خواهان درحمایت از ناتو/ تبعات روابط روسیه و آمریکا برای چین و ژاپن
بدون تردید نزدیک شدن روسیه و آمریکا با توجه به وجود ناتو کمی دشوار خواهد بود چراکه چین و ژاپن از همسویی مسکو و واشنگتن به شدت هراس دارند و این موضوع روند بازسازی روابط را کندتر خواهد کرد.
«دیاکوحسینی» تحلیلگر مسائل آمریکا در تشریح مواضع رئیس‌جمهوری و ساختار سیاسی آمریکا در قبال ناتو در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا بیان کرد: تعارض دیدگاه‌های ترامپ واعضای کابینه وی در خصوص حمایت یا سرمایه‌گذاری در ناتو به نوعی نشان از یک آشفتگی در داخل بدنه و ساختار سیاسی ایالات متحده دارد. تا جایی که بسیاری از جمهوری‌خواهان و به خصوص طیف سنتی محافظه‌کاران در اظهارات خود به ادامه همکاری‌های خود با ناتو تاکید کردند، اما برخی از مواضع رئیس‌جمهوری ایالات متحده بر خلاف این اظهارات است. از این جهت برآورد راهبردهای کابینه ترامپ در مورد ناتو تا حدود زیادی با یکدیگر متضاد بوده و حتی در جایی این اظهارات یکدیگر را نقض می‌کنند.
وی افزود: در نگاهی گذرا به سابقه روابط آمریکا و اروپا در چارچوب ناتو، چهار دوره را می توان تشخیص داد. در دوره اول از زمان تشکیل ناتو در ۱۹۴۸ تا ۱۹۹۱ و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، تنها هدف و کارکرد اعلام شده ناتو، جلوگیری از نفوذ کمونیسم در جهان آزاد و مقابله با حمله احتمالی با اتحاد شوروی به اروپا بود. دوره دوم از ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ دوام آورد که طی آن، ناتو به نمادی برای پیروزی غرب و برقراری سلطه جهانی آن تبدیل شد. در همین دوره بود که ایده «ناتوی جهانی» متولد شد و قرار بود که سرتاسر جهان در زیر بیرق ناتو به اتحاد و یکپارچگی برسد. در دوره سوم از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ نشانه های اختلاف درون ناتو ظاهر شد.
متحدان اروپایی آمریکا با اعتراض به یکجانبه گرایی واشنگتن شاهد فاصله گرفتن منافع دو سوی آتلانتیک در این دوران بودند. دوره چهارم که از آگوست ۲۰۰۸ تا امروز ادامه دارد، ناتو بار دیگر هدف گذشته خود را بازیابی کرد. حمله روسیه به گرجستان نشان داد که روسیه هنوز می تواند تهدیدی برای اروپا باشد. اروپا و آمریکا به این جمع بندی مشترک رسیدند که مقابله با روسیه مستلزم تقویت ناتو و حمایت های شرکای آن در شرق اروپاست. این برآورد بعد از بحران اوکراین تقویت شد و همچنان باقی است. بنابراین صرف نظر از مجادله درباره سهم اعضای ناتو در پرداخت هزینه های نظامی، دو طرف به ادامه ناتو و حمایت از آن متعهد هستند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل با تاکید بر اینکه سخنان ترامپ در مورد ناتو تنها جنبه تبلیغاتی داشته است، گفت: سفر وزیرخارجه و همچنین وزیردفاع ایالات متحده به کشورهای اروپایی و حضور آنها در اجلاس امنیتی مونیخ نشان می‌دهد که آنها همچنان در حمایت از اروپا عزم راسخ خواهند داشت و در مقابله مقدار که روسیه پیش‌روی‌های خود در اروپا را سرعت ببخشد بدون شک نقش ناتو فعال‌ترخواهد شد. در این بین عده‌ای معتقدند که سخنان ترامپ در مورد ناتو می‌تواند این پیمان را با مشکل مواجه کند اما واقعیت این است که این سخنان تنها جنبه تبلیغاتی و انتخاباتی داشت و نباید کاهش حمایت‌های مالی آمریکا از ناتو راجدی گرفت. چون از زمان «دوایت آیزنهاور» اعمال فشار به متحدان اروپایی ناتو، دنبال شده است و تازگی ندارد.
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا نگاه آمریکا به ناتو در بازسازی روابط مسکو–واشنگتن تاثیر خواهد داشت یا خیر، عنوان کرد: باید دانست جامعه سیاسی ایالات متحده نگاه مثبتی به اقدام‌ها و راهبردهای روسیه ندارد و این اختلاف نظر میان بدنه اصلی و سنتی حزب جمهوری‌خواه و شخص دونالدترامپ وجود دارد که در حالت فعلی به یک شکاف سیاسی تبدیل شده است. از این جهت ترامپ به تدریج متوجه خواهد شد که روابط میان روسیه و آمریکا به این سادگی نمی‌تواند احیا شود. در فاز دیگر نزدیک شدن واشنگتن و مسکو به یکدیگر نه تنها اروپا را خواهد رنجاند بلکه موجب ترس ژاپن از احیای قدرت روسیه نیز خواهد شد. ژاپن و روسیه رقبای طبیعی هم در اقیانوس آرام هستند. به همین ترتیب، ژاپن ستون ثبات استراتژی آمریکا در شرق آسیاست و نزدیک شدن بیش از حد آمریکا و روسیه، احتمالاً رنجش‌هایی را در ژاپن نسبت به ایالات متحده و اتکاپذیری آن ایجاد خواهد کرد. ازجهت دیگر یکی از مشکلات روسیه برای بازسازی روابط خود با آمریکا ناراضی شدن پکن از مسکو خواهد بود. چراکه تقابل چین و آمریکا در مباحث اقتصادی وسایر محورها با ارتباط‌گیری روسیه و آمریکا مغایر خواهد بود و از این جهت مسکو برای راضی نگه داشتن چین ناگزیر است دوراندیشانه‌تر و محتاطانه‌تر با مسئله تنش‌زدایی با ایالات متحده برخورد کند.
