سی‌بی‌سی گزارش داد:
ریشه‌ها و ماهیت اختلاف واگنر با کرملین
در میان تحولات چشمگیر روسیه طی ۲۴ ساعت گذشته، بسیاری از ناظران این سوال را در ذهن می‌پرورانند: چگونه کار به اینجا رسید؟
به گزارش ایلنا به نقل از سی‌بی‌سی، در میان تحولات چشمگیر روسیه طی ۲۴ ساعت گذشته، بسیاری از ناظران این سوال را در ذهن می‌پرورانند: چگونه کار به اینجا رسید؟
از ساعات اولیه روز شنبه، دولت روسیه در تلاش بود تا شورش مسلحانه‌ای را که «یوگنی پریگوژین»، رئیس شبه‌نظامی گروه واگنر به راه انداخته بود، سرکوب کند، مسئله‌ای که به نظر می‌رسید بزرگ‌ترین تهدید برای رهبری «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه باشد.
نیروهای پریگوژین از اوکراین به روسیه رفته بودند و وارد روستوف-آن-دون، شهری در جنوب روسیه، نزدیک مرز با اوکراین شده بودند. رهبر واگنر مدعی شد که نیروهایش تأسیسات نظامی در شهر، از جمله فرودگاه، را تحت کنترل خود دارند.
برخی از نیروهای واگنر به سمت مسکو پیشروی کرده و طبق گزارش‌ها به استان لیپتسک روسیه، در حدود ۳۶۰ کیلومتری جنوب مسکو رسیدند، امری که البته سبب شد نیروهای ارتش روسیه به سوی آن‌ها تیراندازی کنند.
پوتین در عین حال قول داد از کشور دفاع کرده و سازمان‌دهندگان شورش را به‌سختی مجازات کند.
اما شامگاه گذشته –شنبه- توافقی برای تنش‌زدایی میان دولت روسیه و رهبر واگنر صورت گرفت و این نیروها ناگهان از پیشروی خودداری کردند.
«دمیتری پسکوف»، سخنگوی کرملین اعلام کرد که اتهامات علیه پریگوژین به دلیل شورش مسلحانه لغو خواهد شد و نیروهایی که به او ملحق شدند نیز تحت پیگرد قانونی قرار نخواهند گرفت. همچنین به آن دسته از جنگجویان گروه واگنر که در این شورش شرکت نکردند، قراردادهایی از سوی دولت پیشنهاد خواهد شد.
در اینجا نگاهی کوتاه داریم به اینکه چگونه پریگوژین از یک رهبر برجسته یک نیروی مزدور به مردی که در مرکز نبرد بزرگ با پوتین و دولت روسیه قرار داشت تبدیل شد.
تصرف اوکراین
روسیه تهاجم گسترده خود به اوکراین را در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ آغاز کرد. این آغاز بزرگ‌ترین جنگ زمینی اروپا از پایان جنگ جهانی دوم بود.
ارتش خصوصی پریگوژین، معروف به گروه واگنر، در کنار سربازان عادی روسیه در اوکراین جنگیده و اعتبار عمومی آن، درست مانند بنیانگذارش، بزرگ‌تر و بزرگ‌تر شد.
«آندری سولداتوف»، روزنامه‌نگار ماه گذشته میلادی به پی‌بی‌اس نیوز گفت: «به دلیل این جنگ و به دلیل جاه‌طلبی‌های پریگوژین، این گروه به سرعت به عنوان تاثیرگذارترین بخش ارتش روسیه نمایان شد.»
وی افزود: «این امر سبب شد که در سراسر روسیه تابلوهای تبلیغاتی برای این گروه نصب شود، امری که البته در روسیه بی‌سابقه تلقی می‌شود.»
آشکارسازی روابط
سپتامبر گذشته، پریگوژین علناً در بیانیه‌ای اعتراف کرد که گروه واگنر را تأسیس کرده است، در حالی‌که پیشتر هرگونه ارتباط با آن را رد می‌کرد.
پریگوژین گفت که این گروه در سال ۲۰۱۴ برای «دفاع از روس‌ها» درگیر در نبرد در شرق اوکراین - یعنی جدایی‌طلبان مورد حمایت روسیه - تشکیل شد. با این وجود، رسانه‌ها مدت‌هاست که از ارتباط وی با گروه واگنر پرده برداشته بودند و حتی ویدئوهایی از وی منتشر شده بود که در حال بازدید از زندان‌های روسیه و جذب نیرو برای ارتشش بوده.
چند ماه بعد، «الکسی ناوالنی»، رهبر زندانی اپوزیسیون روسیه، گفت که پریگوژین ده‌ها زندانی را برای جنگ اوکراین از مستعمره کیفری که خود ناوالنی در آن نگهداری می‌شد، استخدام کرده است.
اختلاف‌ها بالا می‌گیرد
با گذشت زمان، پریگوژین به یکی از منتقدان جدی رویکردهای جنگی روسیه و نحوه رهبری آن بدل شد. این انتقادها شامل شکایات واضح در مورد کمبود تدارکات و تجهیزات برای جنگنده‌های واگنر و همچنین انتقاد مستقیم عمومی از رهبران نظامی روسیه می‌شد.
همین چند هفته پیش، پریگوژین تهدید کرده بود که سربازانش را از نبرد طولانی‌مدت در باخموت بیرون خواهد کشید و دلیل آن را تلفات سنگین و کمبود مهمات اعلام کرد. او خواستار آن شد که نیروهای ارتش روسیه جایگزین نیروهای واگنر شوند.
همچنین در ماه گذشته، پریگوژین عنوان کرد که هدف پوتین برای «غیرنظامی کردن» اوکراین شکست خورده است، زیرا نیروهای کی‌یف با حمایت تجهیزات و آموزش‌های غربی تقویت شده‌اند.
از یاد نباید برد که کل دردسرهای این ۴۸ ساعت گذشته نیز با ادعای پریگوژین مبنی بر حمله نیروهای روسیه به اردوگاه‌های واگنر آغاز شد.
نبرد باخموت
یکی از خونین‌ترین نبردهای جنگ اوکراین در باخموت رخ داده است، جایی که مبارزان واگنر در خط مقدم حضور داشتند. برای ماه‌ها، نیروهای اوکراینی و روسی در درگیری‌های طاقت‌فرسا که هر دو طرف آن را «چرخ گوشت» توصیف کردند، متحمل خسارت سنگین شدند.
پریگوژین گفت که بیش از ۲۰ هزار سرباز او در نبرد برای باخموت کشته شدند - در حالی که روسیه در ماه گذشته مدعی پیروزی در این منطقه شد. بنابه گزارش‌ها، نیمی از جنگجویان واگنر کشته‌شده در باخموت از زندان‌های روسیه به خدمت گرفته شده بودند.
در آن زمان پریگوژین گفت واگنر کنترل شهر را به نیروهای روسی واگذار خواهد کرد.
قیام مسلحانه
«استیو هال»، افسر سابق سیا گفت که پریگوژین خود را در موقعیتی بسیار مخاطره‌آمیز قرار داده است و به خوبی می‌داند با چه چیزی روبرو می‌شود. وی افزود: پریگوژین دقیقاً می‌داند که اقدام‌های وی چه خطری دارد... مردی مانند پریگوژین از ابعاد چنین اقدام‌هایی کاملا آگاه است.»
با تمام این اوصاف، واگنر ابزار مفیدی برای سیاست خارجی روسیه و طرح قدرت بوده است، نیروهایش از متحدان حمایت می‌کنند و هشداری برای کسانی است که به پیام‌های مسکو توجه نمی‌کنند.
بعید است پوتین بتواند فوراً این نیروی مزدور را جایگزین کند، حتی اگر تصمیم بگیرد پیام‌های این قیام را نادیده بگیرد. با این همه، رهبرانی که به حمایت واگنر متکی بودند احتمالاً در حال ارزیابی مجدد امنیت خود هستند.
