تحلیلگر ارمنستانی مسائل قفقاز در گفت‌وگو با ایلنا:
ارمنستان همچنان متعهد به حل و فصل مسالمت آمیز مناقشه با آذربایجان است/ نیروهای صلح‌بان روس قادر به توقف تجاوزات باکو نیستند/ شاهد تجلی شدید سیاست ضدایرانی آذربایجان هستیم
تحلیلگر ارمنستانی مسائل قفقاز گفت: سیاست تهاجمی باکو نیز مبتنی بر واقعیت‌هایی است که امروز در عرصه بین‌المللی شکل گرفته که نخستین آن جنگ جاری در اوکراین است. اقدام‌های باکو در سال گذشته، به ویژه تجاوز به آرتساخ و محاصره آن، نشان می‌دهد که توانایی نیروهای صلح‌بان روس برای توقف تجاوزات باکو به شدت کاهش یافته است.
«طارون هوانسیان» تحلیلگر ارمنستانی مسائل قفقاز در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به این پرسش که در حالی که آذربایجان و ارمنستان خبر از نقض آشکار آتش س توسط طرف مقابل می دهند و درگیری‌های پراکنده میان نیروهای دو کشور آغاز شده، «نیکول پاشینیان» نخست‌وزیر ارمنستان گفته است که پیمان صلحی میان این کشور و جمهوری آذربایجان امضا خواهد شد، جزئیات این طرح چیست، گفت: بیانیه نخست‌وزیر ارمنستان بیشتر پیامی به جامعه بین‌المللی بود مبنی بر اینکه ارمنستان همچنان متعهد به حل و فصل مسالمت‌آمیز مناقشه است و بدان معنا نیست که ارمنستان آماده است مسیری که آذربایجان تحمیل کرده یعنی اینکه به طور کامل از حقوق خود صرف نظر کند، را بپذیرد. ایروان با وجود تجاوز باکو، روند حل و فصل مسالمت‌آمیز را رها نمی‌کند اما این روند را مطابق با خواسته‌های حداکثری آذربایجان پیش نخواهد برد.
وی ادامه داد: از آنجایی که روند حل و فصل مناقشه و صلح یک روند دوجانبه و نیازمند سیاست‌های مناسب از سوی هر دو طرف است، در حال حاضر احتمال این امر بسیار کم است. اولاً، باکوی بصورت رسمی، هم با لفاظی و هم با اقدام‌های تهاجمی خود علیه ارمنستان و آرتساخ، به وضوح نشان می دهد که این کشور به یک راه حل مسالمت‌آمیز متعهد نیست. همانطور که می بینیم، «استقرار صلح» برای باکو به معنای خروج همه ارمنی‌ها از آرتساخ و واگذاری تمامی مناطق به آذربایجان است. در حالی که آرتساخ حدود ۱۱۰ روز در محاصره بوده، اخیراً موج جدیدی از تجاوزات رخ داد که در نتیجه آن نیروهای پلیس کشته شدند و بخشی دیگر از خاک آرتساخ اشغال شد.
وی افزود: خواسته دیگر باکو تعیین حدود مرزها با ارمنستان مطابق با خواسته‌های باکو و نه قوانین بین‌المللی است. روز گذشته در لاچین، الهام علی‌اف در واقع اعلام کرد که قصد خروج از اراضی اشغالی ارمنستان را ندارند. آنها در پی اجرای مسیر به اصطلاح «کریدور زنگزور» هستند که به معنای دست کشیدن ارمنستان از حاکمیت خود بر بخشی از خاک خود در جنوب، در مرز با ایران است که البته با بیانیه ۹ نوامبر نیز مغایرت دارد.
این تحلیلگر مسائل قفقاز تاکید کرد: اطلاعات موجود در حال حاضر و سیاست تهاجمی آذربایجان بیشتر نشان می‌دهد که متأسفانه تهاجم جدیدی که باکو آغاز خواهد کرد، بیشتر از احتمال حل و فصل مسالمت‌آمیز است.
هوانسیان همچنین در پاسخ به این پرسش که از چندماه قبل شاهد مسدود کردن گذرگاه لاچین و محاصره آرتساخ توسط نیروهای آذربایجانی هستیم؛ در این مدت تحولات به چه سویی پیش رفته و آیا جنگ اوکراین موجب شده تا نیروهای حافظ صلح روسی نتوانند به تعهدات خود عمل کنند، گفت: سیاست تهاجمی باکو نیز مبتنی بر واقعیت‌هایی است که امروز در عرصه بین‌المللی شکل گرفته که نخستین آن جنگ جاری در اوکراین است. اقدام‌های باکو در سال گذشته، به ویژه تجاوز به آرتساخ و محاصره آن، نشان می‌دهد که توانایی نیروهای حافظ صلح روسی برای توقف تجاوزات باکو به شدت کاهش یافته است. در واقع وضعیتی وجود دارد که روسیه نمی‌تواند از پایبندی کامل به بیانیه سه‌جانبه اطمینان حاصل کند.
وی افزود: از سوی دیگر، آذربایجان با ترکیه و اسرائیل نیز همکاری نزدیک دارد که هر کدام از این بازیکنان منافع خاص خود را دارند. اگر منافع آنکارا تقویت نفوذ خود در قفقاز جنوبی و منفعت اصلی تل آویو اقدامات علیه ایران است؛ در نتیجه تصادفی نیست که اخیراً شاهد تجلی شدید سیاست ضدایرانی باکو (که چیز جدیدی نیست) بوده‌ایم. این موضوع در سفر اخیر وزیر خارجه آذربایجان به سرزمین‌های اشغالی نیز به وضوح نمایان شد. به این معنا که از یک سو باکو از اوضاع کرملین و اطراف آن برای پیشبرد منافع خود استفاده می‌کند و از سوی دیگر از سیاست ضد ایرانی غرب و تل‌آویو برای جلب حمایت آنها استفاده می‌کند.
