درمان دیسک کمر و گردن بدون جراحی

 این سردرگمی در تشخیص، تا حدی به این دلیل رخ می‌دهد که متخصصان معمولاً در مورد آسیب شناسی ناشی از دیسک ستون فقرات توافق نظر ندارند، این امر تا حدودی نیز به این دلیل صورت میگیرد که عارضه های مربوط به ستون فقرات، مانند فتق دیسک، صراحتا و به درستی برای بیماران توضیح داده نمی شوند (یا بیمار آنها را درست درک نمی‌کند).

برخی از عواملی که تشخیص درست و درمان فتق دیسک را به چالش می کشند عبارتند از:

• گُنگ بودن اصطلاحات مربوط به فتق دیسک: اصطلاحات مختلفی برای توصیف عارضه فتق دیسک استفاده میشود، مانند عصب فشرده شده، دیسک برآمده، پارگی دیسک یا بیرون زدگی دیسک. هر متخصصی از یکی از این اصطلاحات استفاده میکند، چرا که هیچ تعریف کلی و جامعی برای بسیاری از مشکلات دیسک وجود ندارد. تنوع اصطلاحات این حوزه، میتواند برای بیمارانی که شرح وضعیت خود را با عبارات مختلفی از این قبیل، از پزشکان مختلف می شنوند، گیج کننده و خسته کننده باشد .

• میزان مشکل دیسک یا فتق دیسک لزوماً با سطح درد بیمار ارتباطی ندارد: اگرچه ممکن است که این ادعا غیر علمی به نظر برسد، اما شدت درد ناشی از فتق دیسک همیشه به میزان آسیب فیزیکی دیسک مرتبط نیست. علاوه بر این، مشکلات جزئی کمر ممکن است درد بیشتری نسبت به فتق دیسک ایجاد کنند. به عنوان مثال، فتق دیسک بزرگ می تواند کاملاً بدون درد باشد، در حالی که اسپاسم عضلانی ناشی از یک فشار ساده در کمر ممکن است باعث درد طاقت فرسایی شود. این بدان معنی است که، شدت درد یک عامل تعیین کننده برای تشخیص فتق دیسک نیست.
• بسیاری از فتق دیسک ها هیچ دردی ایجاد نمی کنند: رادیوگرافی یا عکسبرداری (مانند ام آر آی) در مورد فتق دیسک، اطالاعات متعارفی در اختیار پزشک قرار میدهد، اما اغلب اوقات فتق دیسک با هیچ درد یا علامتی همراه نیست. در حالی که ممکن است بین ضربه به دیسک و شروع علائم بیمار ارتباطی وجود داشته باشد، اما این احتمال نیز وجود دارد که فتق دیسک بدون هیچ علائم خاصی رخ دهد.
• تشخیص فتق دیسک از سایر مشکلات ستون فقرات دشوار است. اعصاب و ساختار آناتومیک این ناحیه، مانند دیسک‌ها، ماهیچه‌ها و رباط‌های ستون فقرات، نقاط مشترک وهمپوشانی زیادی دارند. این امر، تشخیص مشکلات مربوط به یک قسمت را از مشکلات مربوط به ساختار دیگر، دشوار می کند. به عنوان مثال، فتق دیسک می تواند شبیه به آسیب عضله ای یا پارگی رباط باشد.

• حس کردن درد ناشی از فتق دیسک یک تجربه ی فردی پیچیده است: عوامل فیزیکی و روانی دائماً در حال تغییر هستند و می توانند در میزان درد بیمار اثرگذار باشند. فتق دیسک ممکن است همیشه دردناک نباشد، یا ممکن است به دلیل عوامل روانی و سایر عوامل در زندگی بیمار، دردناک تر حس شود. به عنوان مثال، بسیاری از مطالعات و تحقیقات، ارتباطی بین کمردرد و افسردگی را گزارش میدهند. در حالی که اغلب مشخص نیست که کدام مشکل در ابتدا ایجاد می شود، درد یا افسردگی؟ درد ناشی از فتق دیسک زمانی که با سایر مشکلات فیزیکی در ستون فقرات یا عوامل موقعیتی (مانند وضعیت نامناسب، نشستن طولانی مدت و غیره) ترکیب شود، ممکن است شدیدتر شود.
• هیچ درمان واحدی وجود ندارد که برای همه بیماران نتیجه یکسانی داشته باشد: گزینه های درمانی مختلفی برای فتق دیسک گردن یا دیسک کمر وجود دارد که در ادامه این مقاله توضیح داده شده است. برخی از بیماران ممکن است متوجه شوند که ترکیبی از گزینه‌های درمانی غیرجراحی (مانند داروها، تزریق‌ها و/یا فیزیوتراپی) بهترین تاثیر را برای آنها دارد، در حالی که برای برخی دیگر ممکن است جراحی بهترین تاثیرگذاری را داشته باشد.

تشخیص بالینی پزشک بر تعیین منبع درد بیمار متمرکز است. به همین دلیل، تشخیص بالینی درد ناشی از فتق دیسک به چیزی بیش از یافته‌های یک آزمایش تشخیصی، مانند اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن نیاز دارد. بلکه، متخصص ستون فقرات از طریق ترکیب یافته‌های خود، اعم از سابقه ی پزشکی کامل بیمار، معاینات فیزیکی کامل، و در صورت لزوم، یک یا چند آزمایش تشخیصی، به نتیجه ای قطعی در تشخیص بالینی علت درد بیمار می‌رسد.

• سابقه پزشکی: متخصص، سابقه پزشکی بیمار را مطالعه میکند، مانند شرحی از زمانی که کمردرد سیاتیک یا علائم دیگری رخ می دهد، شرحی از احساس درد، فعالیت ها، موقعیت ها یا درمان هایی که باعث می شود درد وی تسکین یابد و یا بیشتر شود.

• معاینه فیزیکی: پزشکان یک معاینه فیزیکی کامل از بیمار انجام می دهند، مانند آزمایش عملکرد عصبی و قدرت عضلانی در قسمت های خاصی از پا یا بازو، آزمایش درد در موقعیت های خاص و موارد دیگر. معمولاً این سری از آزمایشات فیزیکی، اطلاعات خوبی از نوع مشکل کمر بیمار در اختیار متخصص ستون فقرات میگذارد.

• تست های تشخیصی: پس از اینکه پزشک ایده کلی از منبع درد بیمار پیدا کرد، اغلب برای تایید وجود یک ضایعه آناتومیک در ستون فقرات، یک آزمایش تشخیصی مانند سی تی اسکن یا اسکن ام آر آی تجویز می شود. این آزمایش ها می توانند تصویر دقیقی از محل فتق دیسک و ریشه های عصبی آسیب دیده ارائه دهند.

درمان

درمان های غیر جراحی

درمان اولیه فتق دیسک معمولا محافظه کارانه و غیر جراحی است. پزشک ممکن است به بیمار توصیه کند که برای چند روز تا چند هفته، میزان فعالیت جسمانی خود را کم کند. این امربه کاهش التهاب عصب نخاعی کمک می کند. استراحت مطلق هرگز توصیه نمی شود.

اگر میزان درد خفیف یا متوسط ​​باشد، در اینصورت فتق دیسک اغلب با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی درمان می شود. تزریق استروئید اپیدورال نیز ممکن است با استفاده از یک سوزن نخاعی تحت هدایت اشعه ایکس انجام شود تا دارو را به سطح دقیق فتق دیسک هدایت کند.

پزشک ممکن است فیزیوتراپی را نیز به بیمار توصیه کند. فیزیوتراپ یک ارزیابی عمیق انجام خواهد داد، که همراه با تشخیص پزشک، درمانی را به طور خاص برای بیماران مبتلا به فتق دیسک دیکته می کند. درمان ممکن است شامل کشش لگن، ماساژ ملایم، سرما و گرما درمانی، اولتراسوند، تحریک الکتریکی عضلات و تمرینات کششی باشد. داروهای ضد درد و شل کننده های عضلانی نیز ممکن است همراه با فیزیوتراپی تجویز شوند.

درمان های جایگزین برای فتق دیسک

طب سوزنی، طب فشاری(فشار درمانی) و ماساژ درمانی ممکن است برای تسکین درد فتق دیسک موثر باشد.

درمان های جایگزین و مکمل، مانند طب سوزنی، طب فشاری و ماساژ درمانی ممکن است درد ناشی از فتق یا برآمدگی دیسک را تسکین دهند. مراکز متعدد طب سوزنی برای درمان دیسک کمر نوید بخش اقبال عمومی و البته موفقیت این روش در درمان عارضه هایی مانند دیسک کمر یا گردن و دیگر مشکلات این چنینی است. اما اگر قصد انجام این درمان ها را دارید، در نظر داشته باشید که حتما باید با پزشک خود مشورت کنید.

عمل جراحی

اگر گزینه‌های درمانی محافظه‌کارانه، مانند فیزیوتراپی و داروها، درد را به طور کامل کاهش نداده یا آنرا رفع نکنند، ممکن است پزشک، جراحی را به بیمار توصیه کند. پزشکان در مورد گزینه های جراحی با بیماران جهت تعیین روش مناسب صحبت می کنند. مانند هر جراحی دیگری، سن بیمار، سلامت کلی و سایر مسائل برای جراحی در نظر گرفته می شود.

مزایای جراحی باید به دقت در برابر خطرات آن ارزیابی شود. اگرچه درصد زیادی از بیماران مبتلا به فتق دیسک پس از جراحی، میزان تسکین درد قابل توجهی را گزارش می کنند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که جراحی به بهبودی فرد کمک کند.

بیمار تحت جراحی ستون فقرات قرار میگیرد اگر:

• درد رادیکولار (کمر درد ناشی از سیاتیک) فعالیت طبیعی فرد را محدود کرده یا کیفیت زندگی او را مختل کرده باشد.
• اختلالات عصبی پیشرونده مانند ضعف یا بی حسی در پا
• از دست دادن عملکرد طبیعی روده و مثانه
• مشکل در ایستادن یا راه رفتن
• دارو درمانی و فیزیوتراپی بی تاثیر باشند (باعث بهبودی فرد نشوند)
• وضعیت سلامتی بیمار پایدار باشد (شرایط عمومی او مناسب جراحی باشد)

اقدامات پس از جراحی

پزشک دستورات خاصی را برای اقدامات پس از جراحی می دهد و معمولاً برای بیمار داروهای ضد درد تجویز می کند و این پزشک است که تعیین میکند فرد چه زمانی میتواند فعالیت های روزمره زندگی خود نظیر رفتن به سرکار یا رانندگی و ورزش را از سر بگیرد. احتمالا نیاز باشد که برخی از بیماران، از توانبخشی تحت نظر متخصص یا فیزیوتراپی پس از جراحی استفاده کنند. احساس ناراحتی در طول دوره ی بهبودی، طبیعی است، اما درد داشتن به منزله ی هشدار است و در اینصورت بیمار باید میزان فعالیت خود را کم کند.