خبرگزاری کار ایران

در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:

اماواگرهای انتقال آب دریا به پایتخت

اماواگرهای انتقال آب دریا به پایتخت

یک کارشناس حوزه آب گفت: اگر انتقال آب قرار است صورت گیرد، مباحث فنی و محیط زیستی و اقتصادی باید بررسی شود. باید مطالعه شود که آیا طرح‌های عمرانی شایستگی تامین اعتبار دارد یا خیر، سپس درست و بی‌طرفانه تصمیم بگیریم.

داریوش مختاری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، در ارزیابی شیرین‌سازی  و انتقال آب از دریا برای تهران اظهار داشت:  اینکه تهران نیازمند منابع آب بیشتر است تقریبا پذیرفت شده، هرچند نیازمند پایش کمی و کیفی و پیوسته از منابع و مصارف آب است تا بررسی شود که آیا باید انتقال آب داشته باشیم یا خیر. برای اطلاع از میزان مصرف بایداز پروژه‌های ساختمانی در حال ساخت، مشترکان موجود و مشترکانی که در حال ساخت هستند و   همچنین افزایش شبکه  اطلاع دقیق داشت، باید آمار جامع و بروز از حجم کارهای ساختمانی و هدررفت از شبکه داشته باشیم.

وی تصریح کرد: در حال حاضر در تهران ۶ سد تامین‌کننده آب شرب  داریم که از این تعداد ۳ منبع در مسیر مشترک هستند  ، همچنین ۷۰۰ چاه آب زیرزمینی داریم که شمار قابل توجهی از آنها خشک شده  و نیاز به پایش دارند که بدانیم چه میزان افت سالانه دارند و حجم آبدهی مشخص شود، همچنین باید چاه‌های فضای سبز و پساب تصفیه شده بررسی شود، از ۵۰۰ حلقه چاه فضای سبز حدود ۳۰۰ چاه قابل استفاده است  که می‌توان  با اصلاحات و بهبود کیفیت به شبکه آب شهری اضافه کرد.

این تحلیلگر حوزه آب  گفت: باید بدانیم که آیا برای جمعیت حدود ۱۷ میلیون نفری تهران منابع آب یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون متر مکعبی کافی است و یا کمبود داریم و با فرض اینکه کمبود داریم چگونه باید جبران شود؟ آیا با انتقال آب این امکان وجود دارد؟ باتوجه به بارگذاری‌هایی که بیش از توان دشت است،  حتما کمبود داریم زیرا ما مجازیم ۴۰ درصد از منابع آب تجدیدشونده را مصرف کنیم اما در عین حال اگر تمام ۷۰۰ حلقه چاه را خشک کنیم حتما کمبود نخواهیم داشت.

وی بیان کرد: برای جبران کسری آب دو راه داریم یا باید از هدررفت جلوگیری کنیم و درواقع مصرف را کاهش دهیم و یا اینکه وارد فاز انتقال آب شویم.

مختاری گفت: کاهش هدررفت می‌تواند به طور غیرمستقیم  روی آبدهی چاه‌ها تاثیر داشته باشد زیرا هدررفت در یک فرایند تبدیل منابع آب؛ می‌تواند وارد چاه شود. بنابراین با نگرش پایداری آب دشت تهران؛ باید گزینه‌ها را شناسایی کنیم.

وی با بیان اینکه گزینه کاهش هدررفت در رقابت با پروژه‌های انتقال آب قرار می‌گیرد، خاطرنشان کرد: پروژه انتقال آب  گزینه گران‌قیمتی است بنابراین باید ببینیم فرصت‌های دیگری هم وجود دارد یا خیر.

این کارشناس حوزه آب گفت:  میانگین مجاز مصرف در تهران  ۱۳۰ لیتر در شبانه روز برای هر فرد است که با احتساب کنترل مصارف بی رویه مثل استخرهای خانگی، جلوگیری از ساخت شهرک‌های پیرامون و...  ۲۰ تا ۳۰ درصد امکان صرفه‌جویی وجود دارد حال سوال اینکه انتقال آب می‌تواند وارد رقابت با این گزینه شود؟

وی ادامه داد: از یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون متر مکعب؛ می‌توانیم ۳۶۰ میلیون متر مکعب مدیریت مصرف داشته باشیم مثلا استفاده از لوازم کاهنده مصرف یک راهکار است،  هرچند یک بار یارانه‌ای برای مشترکان در پی دارد و در کل بسته مدیریتی هم هزینه دارد اما ۳۰ درصد کاهش مصرف را در پی دارد اما در مقایسه با پروژه‌های انتقال آب  عوارض منفی ندارد. انتقال آب علاوه بر هزینه‌های سنگین پیامدهای منفی زیست محیطی هم دارد. اما آنچه از مدیریت مصرف و کاهش هدررفت حاصل خواهیم کرد بار منفی ندارد. بعبارت دیگر شاخص هزینه و منفعت پروژه انتقال آب را به حاشیه می‌برد و گزینه مدیریت مصرف را هرچند گران‌قیمت در راس قرار می‌دهد.

مختاری تاکید کرد:  اگر انتقال آب قرار است صورت گیرد مطالعات پیدایش مورد نیاز است،  مباحث فنی و محیط زیستی و اقتصادی  باید بررسی شود، باید مطالعه شود که آیا طرح‌های عمرانی شایستگی تامین اعتبار دارد یا خیر، سپس درست و بی‌طرفانه  تصمیم بگیریم، در این صورت می‌توانیم مسیری برویم که به اعتلای نظام یکپارچه کشور هم کمک می‌کند وقتی این کار را انجام دهیم؛ منابع و امکانات کشور در جای بهتری هزینه می‌شود.

وی مطرح کردن   اجرای پروژه‌های انتقال آب برای تهران را در شرایط کنونی ماهی گرفتن از آب گل‌آلود عنوان و تاکید کرد: کلید اصلی دستیابی به راه‌های دشوار یادشده، استقرار مدیریت مشارکتی منابع آب در قلمرو هر کدام از دشت‌های کشور است. مشارکت مردمی یا به عبارت دقیق تر مشارکت بهره‌برداران منابع آب، همان ستونی است که دست کم سه هزار سال، منابع آب و جغرافیای فلات ایران را پایدار نگه داشته بود. اکنون برای گذار آرام و مسالمت‌آمیز از آشفتگی‌ها و واگرایی‌های پدیدآمده در بهره‌برداری از منابع آب، لازم است از زیربنا شروع و مدیریت مشارکتی منابع آب را در دشت‌ها مستقر کرد.

به گزارش ایلنا، چندی پیش عباس علی‌آبادی در خصوص اظهارات مطرح شده برای انتقال آب از خلیج‌فارس به تهران توضیح داده که تولید حجم قابل توجهی آب شیرین در حاشیه خلیج فارس از برنامه‌های مهم وزارت نیرو است؛ آب شیرین‌کن‌های عظیمی درچابهار، بندرعباس و استان خوزستان در دست ساخت است. تلاش می‌کنیم بازده اقتصادی این موضوع را به قدری بالا ببریم که برای بخش خصوصی جذابیت سرمایه‌گذاری داشته باشد.

وزیر نیرو در ادامه یادآوری کرده است که اگر آب مناطق جنوبی را به این طریق تامین کنیم، امکان استقرار جمعیت در مناطق جنوبی کشور هم فراهم می‌شود و بار جمعیتی به آنجا منتقل خواهد شد؛ همچنین از آب مناطق بالادست که اکنون به این مناطق منتقل می‌شود نیز برای تامین آب تهران و مناطق شمالی کشور بهره گرفته خواهد شد که البته همه این موضوعات نیاز به کار کارشناسی دقیق دارد.

استاندار تهران نیز گفته بود: در مقطع بلند مدت، انتقال آب از دریای عمان برای استان‌های کم‌آب و استان تهران در نظر گرفته شده که مطالعات آن آغاز شده است.

انتهای پیام/
ارسال نظر
پیشنهاد امروز