روستاى هدف گردشگرى آب ندارد/نگذارید دوسیران به روستایى متروکه تبدیل شود/ یک انشعاب آب و چندین خانوار

به گزارش خبرنگار  ایلنا، دوسیران جزء معدود روستاهای ایران است که برای آن طرح جامع در نظر گرفته شده اما مورد بی توجهی مسئولان میراث فرهنگی قرار گرفته است.این روستا با دارا بودن 7 بنای تاریخی و 750 سال قدمت و با زیبایی‌های منحصر به فرد طبیعی، بناهای تاریخی به جای مانده از دوران تاریخی ایلخانی، صفوی و قاجاری از فرصت‌های استان فارس و شهرستان کوه‌چنار در جذب گردشگر است اما شرایط نگهداری این بناها اسف بار و تاکنون اقدامی برای مرمت انجام نشده است.

 از طرف دیگر «بحران آب» و نحوه تامین آن  نمایان‌ترین بخش مشکلات مردم روستا است و  ساکنان آن از یک خط لوله چندین انشعاب گرفته‌اند و به دلیل نبود هیچ زیرساختی برای عبور انشعابات ممکن است این لوله های انتقال آب بشکند و اهالی مجبور شوند برای درست کردن آن خودشان دست به کار شوند.    

شبکه آبی فرسوده و سیلقه ای مدیریت می شود

قیصر نادری دهیار روستای دوسیران با اشاره به مشکل کم آبی روستای دوسیران، می گوید: شبکه داخلی آب این روستا سال های سال است که به صورت سلیقه ای مدیریت شده و همین امر باعث شده تا روستا با بحران کم آبی مواجه شود.

وی می افزاید: این روستا 420 خانوار و 1452 جمعیت دارد و در حالی آمار جمعیتی این روستا از این بالاتر بوده که به دلیل مشکلات اساسی به خصوص آب و فاضلاب نیمی از اهالی روستا به شهرهای همجوار مهاجرت کرده اند.

نادری ادامه می دهد: فاضلاب روستا که در سال 86 زیر نظر آبفای استان و بدون توجه به کانال های سطحی و با قطع کردن شبکه های قدیم آب احداث شد بعد از گذشت چند سال با مشکل اساسی روبرو شد.

دهیار روستای دوسیران  می گوید: در حال حاضر نه شبکه جدید قابل استفاده است و نه می توانیم از شبکه قدیم آب استفاده کنیم و در بسیاری از نقاط روستا فاضلاب سرازیر شده است.

وی با اشاره به اینکه  دوسیران از روستای هدف گردشگری شهرستان و استان به شمار می رود از مسئولان خواست تا قبل متروکه شدن روستا هر چه سریعتر مشکل آب و فاضلاب آن را حل کنند.

نادری با بیان اینکه کوچه ها و معابر روستا نیاز به بهسازی دارد، تصریح می کند: هر 4 سال مسوولی به این روستا می آید وعده هایی می دهد اما هیچ کاریی صورت نمی پذیرد؛ دوسیران نه تنها مشکل آب و فاضلاب دارد که جاده باغات صعب العبور بوده و نیاز به مرمت و بازسازی دارد.

دهیار روستای دوسیران به  پراکندگی انشعاب های آب روستا اشاره می کند و می افزاید: عدم تقسیم بندی و رعایت انشعابات آب باعث شده تا در روستا یک خانوار یک انشعاب آب داشته باشد و 10 خانوار نیز یک انشعاب؛ به همین دلیل بسیاری از خانوار مشکل کمبود آب دارند.

او ادامه می دهد: بعضی نقاط روستا حتی در هفته شاید یک روز آب هم نداشته باشند و با شبکه های آب از نقاط دیگر آب می آورند؛سرچشمه اصلی آب که از شش کیلومتری روستا به منطقه می رسد هیچ امنیتی برای بهداشتی بودن آب ندارد و آبی هم که در نهایت به مردم روستا می رسد آن طور که باید بهداشتی نیست.

نادری با اشاره به اینکه هر سال 4 هزارهکتار از زمین های روستا زیر سطح کشت می رود، می گوید: مردم روستای دوسیران بیشتر به شغل باغداری مشغول هستند و سالیانه بیش از 2 هزار تن محصول باغی به خصوص انجیر از باغ های روستا برداشت می شود.

او با ابراز گلایه از اینکه انجیر درجه یک روستای دوسیران بدون نام ونشان در سراسر کشور به فروش می رسد، تصریح می کند: عدم تبلیغات و نبود صنایع تبدیلی برای معرفی انجیر روستا باعث شده تا انجیر دوسیران به نام شهرستان استهبان در بازار عرضه شود.