محمدمسعود کیایی:
زردنویسی‌ها ناشی از کم‌سوادی‌ست
نویسنده‌‌ای که مطالعه نمی‌کند می‌خواهد چه چیزی به خواننده بدهد؟ در زردنویسی‌ها مضمون اهمیتی ندارد و همین باعثمی‌شود که خواننده ساعت‌ها وقت خود را بگذارد برای خواندن کتابی که درنهایت هیچ چیز به او نمی‌دهد و تنها وقتش هدر می‌رود.
امروزه کتاب‌هایی منتشر می‌شود که وقتی آن را می‌خوانیم متوجه می‌شویم که نویسنده مطالعات خوبی نداشته و با این مطالعه کم وارد حوزه ادبیات شده. نویسنده باید سواد کافی در باب جامعه شناسی و تاریخ و ادبیات برای نوشتن داشته باشد. باید مطلبی نوشته شود که به درد خواننده بخورد.
محمد مسعود کیایی(نویسنده و پژوهشگر) در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ درباره کتاب مفصلی به نام «شعر(آزاد)؛ دست‌آوردهای نیما» که مشغول نوشتن آن است، چنین گفت: این کتاب درباره نقد و بررسی، شناسایی موسیقی شعری و اوزان اشعار نیما یوشیج است. در این کتاب بعد از زندگی‌نامه یا به اصطلاح منش فردی با بینش و جهان‌بینی نیما درخصوص مسایل اجتماعی و سیاسی و بعد از آن با نقش رمانتیسم در اشعار نیما آشنا می‌شویم. همچنین ورود مکتب سمبولیسم به ایران و نقش طبیعت‌گرایی در اشعار نیما، فصولی هستند که تاکنون به نگارش درآمده است.
او ادامه داد: حدود ۸۰۰صفحه فیش‌برداری شده و حدود ۳۵۰صفحه کتاب نوشته شده. درباره نقش عروض کهن در شعر نیما بخش مفصلی وجود دارد که در این بخش ثابت می‌کنم اشعار نیما دارای وزن و قافیه‌اند، هرچند که این وزن و قافیه در قالب شعر کلاسیک نمی‌گنجد. شعر نو(آزاد) به‌طور کامل دارای وزن است. این یک چهارچوب متفاوت است.
این نویسنده در رابطه با کتاب «شعر(آزاد)؛ دست‌آوردهای نیما» اظهار داشت: این یک کتاب تخصصی است برای عاشقان شعر آزاد. متأسفانه برداشت جوانان از نیما و شعر او، یک برداشت اشتباه است. جوانان باید بدانند که چند کلمه را با یک تصویر شاعرانه کنار هم چیدن شعر نیست. اکثر اشعار نیما، اخوان، فروغ و سهراب سپهری دارای وزن هستند اگرچه این وزن کلاسیک حافظ و مولوی نیست. این شاعران سواد شعری داشته‌اند. شاملو اشعار بی‌وزن می‌گوید اما صناعات ادبی و فنون بدیعی را در شعر رعایت می‌کند.
کیایی در رابطه با کارهای آماده چاپ خود گفت: «پیاله‌ای سخن» کتابی است دارای ۲۵۰ حکایت شاعرانه. این کتاب ۴۰۰ صفحه دارد.
مجوعه داستان‌های تازه منتشر شده کیایی عبارتند از: «به یادم درختی بنشان»، «وقتی که مرگ آرامش است» و «کسی تنها نمی‌ماند»
این نویسنده از کتاب «کژال» سخن گفت و با بیان اینکه کژال به کردی یعنی غزال اظهار داشت: این کتاب که مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است؛ توسط یک شاعر کرد به نام «محمد ولی کاکایی» به زبان کردی ترجمه شده و در اربیل عراق به چاپ رسیده است.
کیایی ادامه داد: زمانی که جنگ در حال وقوع بود ۲۸ داستان درباره جنگ منتشر کردم. حدود ۷۰ داستان دیگر طی این سال‌ها نوشتم که هنوز منتشر نشده است چراکه فعلاً نتوانستم به طور جدی این کار را دنبال کنم. داستان‌های دیگرم عموماً دارای مضامین اجتماعی هستند.
او با بیان اینکه زردنویسی زیانبار است؛ افزود: این زردنویسی‌ها ناشی از کم‌سوادی است. وقتی نویسنده مطالعه نمی‌کند می‌خواهد چه چیزی به خواننده بدهد؟ سعی می‌کنم وقتی خواننده نوشته من را می‌خواند در پایان به اندیشه فرورود. تنها داستان‌پردازی به درد نمی‌خورد بلکه باید خواننده به تأمل واداشته شود.
کیایی با اشاره به اینکه به یک ناظر کیفی برای بررسی کتاب‌ها نیاز است؛ بیان کرد: اگر ناظر کیفی وجود داشته باشد کار به آثار زرد یا همان رنگین‌نامه‌ها نمی‌کشد. در اینگونه آثار مضمون مهم نیست. شاید خواننده ساعت‌ها یک کتاب را بخواند اما در آخر می‌بیند که هیچ چیزی دست او را نگرفته و تنها وقتش را هدر داده است.
محمدمسعود کیایی علاوه برنویسندگی محقق و پژوهنده هم هست و جوایز متعددی در زمینه داستان‌نویسی بدست آورده است.
