سعید داخ:
هنرمند حق ندارد بگوید نظر تماشاگر برایم مهم نیست
مشکل تئا‌تر حال حاضر کشور با عوض شدن مدیران آن تغییر نمی‌کند چراکه بستر و پایه‌های زیربنایی تئا‌تر ما دچار ایراد است.
ایلنا: سعید داخ(بازیگر و کارگردان تئا‌تر) درمورد نزدیک شدن به زمان انتخابات ریاست جمهوری و احتمال تغییر اساسی در مدیریت تئا‌تر کشور گفت: فکر می‌کنید اگر مدیران تئا‌تر عوض شوند و بر فرض محال دستمزد‌های هنرمندان‌های تئا‌تر نیز افزایش یابد، آیا مشکلات تئا‌تر حل می‌شود؟ از زمان مدیریت آقای منتظری تا امروز تئا‌تر کشور دچار اوج و فرودهای متفاوتی بوده، گاهی فضای کار باز‌تر بود و گاهی نیز سخت‌گیری‌ها بیشتر. حال سوال من این است که زمانی که فضا برای کار باز بود، آیا تئا‌تر در مسیر صحیح حرکت کرد؟ به نظر من، خیر! معتقدم مشکل از مدیریت کلان فرهنگی است و نه مدیران تئاتری. مدیریت کلان فرهنگی باید بگوید انتظاراتشان از تئا‌تر چیست؟ و تئا‌تر در چه سطحی از اهمیت برایشان برخوردار باشد؟ گاهی ما توقعاتی از مدیران تئاتری داریم که دستشان در آن موارد بسته است؛ چراکه مدیران سطح بالا‌تر تصمیم گیران اصلی هستند.
به گزارش ایلنا به نقل از صحنه، وی همچنین ادامه داد: یکی از ایرادات تئا‌تر امروز این است که برای همهٔ سلایق، تئا‌تر وجود ندارد. ضمن اینکه همین تئاتر‌های موجود نیز از عمق، تهی شده‌اند. برخی دلیل این تهی شدن نمایش‌ها از محتوا را، اعمال سخت‌گیری و وجود فضای بستهٔ تئا‌تر می‌دانند اما من فکر می‌کنم این قضیه ربطی به این مدیر و آن مدیر ندارد. همانطور که گفتم ما اوج و فرود در تئا‌تر کشور زیاد دیدیم اما هیچ وقت تئا‌تر در مسیر صحیح خود قرار نگرفت.
این کارگردان تئا‌تر، عدم آموزش صحیح جوانان، عدم رسیدگی و به روز رسانی سالن‌های نمایشی به لحاظ سخت‌افزاری و عدم توسعهٔ فضاهای اجرایی را از مشکلات اساسی تئا‌تر امروز دانست و ادامه داد: یکی اشکالات اصلی تئا‌تر این است که نیاز سنجی مخاطبان آن به درستی انجام نمی‌شود. چرا باید نمایش‌هایی به صحنه برود که مخاطب ندارد؟ این مشکل هم به هنرمند تئا‌تر بر می‌گردد و هم به مسئولین تئا‌تر. البته هنرمند حق ندارد بگوید نظر تماشاگر اصلا برایم مهم نیست. اگر نظر تماشاگر اهمیتی ندارد، پس چرا اساسا این دوستان، تئا‌تر کار می‌کنند؟ نمایش را برای چه کسانی به صحنه می‌برند؟ به نظر من نمایش بدون مخاطب، ارزشی ندارد. بدون شک این وظیفهٔ هنرمند است که خوراک ذهنی مخاطب را به درستی تشخیص دهد و در پی تغذیهٔ آن باشد.
وی افزود: هنرمندی که به خوراک ذهنی و نیاز تماشاگر توجهی ندارد نباید مدعی حمایت باشد. بله؛ دولت باید با تمام توان از نمایش‌ها حمایت کند اما هنرمند هم باید در راستای نیاز مخاطبین و تماشاگران، نمایش تولید کند. نمایش جذابی که مورد پسند تماشاگر واقع شود. ضمن اینکه این توقع هم هست که تمام سلایق در بدنهٔ تئا‌تر، مورد توجه قرار گیر‌ند.
سعید داخ همچنین از احتمال کارگردانی یک نمایش در سال جاری خبر داد و گفت: احتمالا امسال نمایش‌نامهٔ «مهمانسرای دو دنیا» نوشتهٔ امانوئل اشمیت را به صحنه ببرم چرا که این متن را خیلی قوی می‌دانم و برای اجرای آن ایده‌های جالبی دارم اما بنا به کمبود امکانات، تعداد بازیگران این متن و بنا به اینکه می‌خواهم نمایش را با اتکاء به قرارداد گیشه به صحنه ببرم، شاید در انتخاب نمایشنامه برای کار امسالم تجدید نظر کنم.
وی در پایان گفت: در حقیقت وقتی امکانات نیست، ترجیح می‌دهم کار نکنم. من هر کاری که در تئا‌تر انجام داده‌ام با دلم انجام داده‌ام. هرگز در نمایشی بازی نکرده‌ام مگر آنکه دلم با کار بوده باشد. هرگز نمایشی را کارگردانی نکرده‌ام مگر اینکه از دلم برآمده باشد از این رو وقتی می‌بینیم امکانات لازم برای کار مهیا نیست، ترجیح می‌دهم در فضاهایی غیر از تئا‌تر کار کنم.
