ایلنا گزارش می دهد:
«دارو» ماه به ماه گران میشود؛ بیمه تائید نمیکند، پولدار، آزاد میخرد و بی پول دست خالی برمیگردد
در شرایطی که بسیاری از بیماران از افزایش مداوم قیمت دارو و کمبود اقلام ضروری درمانی گلایه دارند، بررسی میدانی خبرنگار ایلنا در داروخانههای تهران نشان میدهد گرانی دارو، پوشش ناکافی بیمهها و نبود داروی اصل، بیماران مبتلا به بیماریهای مزمن و صعبالعلاج را با فشارهای اقتصادی و درمانی جدی مواجه کرده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، این روزها بسیاری از گرانی و کمبود دارو گلایه دارند و میگویند، حتی داروهای ضروری برای درمان بیماریهای مزمن و صعبالعلاج هم به سختی در دسترس است. برای بررسی دقیقتر این وضعیت، خبرنگار ایلنا به چند داروخانه در سطح تهران مراجعه کرده و با بیماران و همراهانشان گفتوگو کرده است تا تجربه واقعی آنها از دسترسی به دارو و تأثیر افزایش قیمتها بر زندگیشان را ثبت کند.
بیمار روماتیسم مفصلی:
هر ماه داروها بین ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش قیمت دارد!
مرد جوانی درباره دارویی که برای پدرش تهیه کرده، به خبرنگار ایلنا توضیح میدهد: «این دارو را برای پدرم گرفتم که بیماری مفصلی دارد و مبتلا به آرتریت روماتوئید است. این آمپولها برای پیشگیری از پیشرفت بیماریاش تجویز شده و بار اول است که این دارو را تهیه میکنم. قیمت دارو به صورت آزاد نزدیک ۱۴ میلیون تومان بوده و با بیمه شش میلیون و سیصد هزار تومان محاسبه شده است.»
او ادامه میدهد: «خوشبختانه پدر من بازنشسته کشوری است و بیمه نسبتاً خوبی دارند، اما با این حال هزینههای داروها بالاست. برای کسی مثل خود من که بیمه ندارد، این هزینهها بسیار سنگین است.»
او به افزایش مداوم قیمت داروها اشاره میکند: «اگر بخواهم به صورت ماه به ماه حساب کنم، حداقل هر ماه بین ۱۰ تا ۱۵ درصد این داروها افزایش قیمت داشته است. اگر داروهایی که الان تهیه میکنم را با سال گذشته مقایسه کنم، حداقل ۶۰ تا ۷۰ درصد افزایش قیمت داشتهاند.»
به گفته او، یکی از نمونههای مشخص این افزایش قیمت، آمپول تراکم استخوان پدرش است: «سال گذشته قیمت این آمپول حدود یک میلیون و خوردهای بود، اما الان همان آمپول را چهار میلیون تومان تهیه کردم.»
جانباز شیمیایی:
اسپری در تهران پیدا نکردیم باید دست خالی به شهرمان برگردیم
همسر یک جانباز شیمیایی درباره مشکل همسرش که از شاهرود به تهران آمده اند، به خبرنگار ایلنا میگوید: «شوهرم مشکل ریه دارد. به پزشک مراجعه کردیم و دکتر برای او دارو تجویز کرد. در این مراجعه پزشک یک اسپری دیگر به نام فاستر ۲۰۰ به داروهایش اضافه کرد. در مجموع سه اسپری دارد که دو مورد از آنها را تهیه کردیم، اما این یکی را پیدا نکردیم.»
او ادامه میدهد: «برای پیدا کردن این اسپری به حدود ۱۰ داروخانه مراجعه کردم، اما پیدا نشد. همسرم چهار روز هم در آیسییو بستری بوده که به دلیل سرماخوردگی دچار عفونت ریه شده بود.»
به گفتهی او، همسرش جانباز است و دچار آسیب شیمیایی مربوط به زمان جنگ است. ما برای درمان از شاهرود به تهران آمدیم، اما موفق نشدیم این اسپری را که پزشک تجویز کرده است پیدا کنیم و باید دست خالی برگردیم.»
او درباره مسیرهای طولانی و مشکلات تردد میگوید: «برای تهیه این اسپری، به چندین داروخانه در سطح شهر تهران مراجعه کردیم اما یافت نشد. آن هم در شرایطی که مسیرها طولانی است و با ترافیک سنگین تهران مواجه هستیم.»
بیمار تصادفی دچار شکستگی ساق پا:
داروی «سینوپار» را بیمه تایید نکرد؛ آزاد خریدم
یک مرد حدودا ۴۰ ساله که با کمک عصا به سختی راه میرفت، با یک بسته دارو در دستش، در حالی که از داروخانه خارج میشد، به خبرنگار ایلنا چنین میگوید: «من به دلیل تصادف، دچار شکستگی ساق پا شدم. بعد از پنج ماه به بیمارستان مراجعه کردم، چون روند جوش خوردن استخوانم کند پیش رفته بود، پزشک برای من دارویی به نام سینوپار تجویز کرد.»
او ادامه میدهد: «وقتی برای تهیه دارو مراجعه کردم، به من گفتند باید نسخه را بیمه تأیید کند. چون تحت پوشش تأمین اجتماعی هستم، برای تأیید نسخه به بیمه مراجعه کردم. من ماهانه حدود سه میلیون و پانصد هزار تومان، حق بیمه پرداخت میکنم و طبیعتاً میخواهم از خدمات بیمهام استفاده کنم.»
او با انتقاد از روند تأیید نسخه توسط بیمه میگوید: «بیمه در نهایت نسخه را تأیید نکرد و مجبور شدم دارو را به صورت آزاد تهیه کنم و دو میلیون و صد هزار تومان بابت آن پرداخت کردم. بیمه تنها برای بازنشستگی نیست؛ وقتی من پول بیمه میدهم، باید از خدمات درمانی آن هم استفاده کنم. وقتی پزشک برای من دارو تجویز میکند و با توجه به اینکه ساق پای من شکسته و این دارو نیاز درمانی من است، اینکه بگویند دارو تأیید نمیشود و باید آزاد بخری، قابل قبول نیست.»
او اضافه میکند: «بیمه از من خواسته است که تست تراکم استخوان را به آنها ارائه دهم، درحالی که من خلاصه پروندهام را آوردم، شناسنامهام را هم ارائه دادم. من که نمیخواهم این دارو را بگیرم و در بازار آزاد بفروشم؛ برای مصرف خودم میخواهم. حتی پایم را نشان دادم و عکسهای پزشکی را هم ارائه دادم. با توجه به اینکه روند جوش خوردن استخوانم کند بوده، پزشک تشخیص داده که باید از این دارو استفاده کنم.»
او میگوید: «با این حال میگویند یا باید دارو را آزاد بخری یا بروی تست تراکم استخوان انجام بدهی. انجام تست تراکم استخوان هم زمانبر است و هم هزینه دارد. من همه اینها را که کنار هم میگذارم، ترجیح میدهم بروم دارو را آزاد بخرم. واقعاً چرا باید اینقدر معطلی و دردسر بکشم.»
بیمار مبتلا به سرطان لنفاوی:
نمونه ایرانی داروهایم ۵۰ میلیون تومان شد
یک زن ۳۷ ساله مبتلا به سرطان لنفاوی هوچکین درباره هزینه داروهایش به خبرنگار ایلنا میگوید: «برای درمان سرطانم، دارو مصرف میکنم. نوع سرطان من سرطان لنفاوی هوچکین است، برای این که بتوانم تمام داروهایم را تهیه کنم به چند داروخانه مراجعه کردم.»
او ادامه میدهد: به هرکدام از داروخانهها که مراجعه کردم، میگویند این داروها تحت پوشش بیمه قرار ندارد و باید آنها را به صورت آزاد تهیه کنم. این داروها هم نمونه خارجی آن موجود است و هم نمونه ایرانی. در نهایت من برای این که ارزاتر حساب شود نمونه ایرانی داروها را خریدم، که ۵۰ میلیون تومان شد. اگرچه که این قیمت برای من ارزان نیست و هزینه بسیار سنگینی است.
در ادامه، درباره دشواری تهیه داروها میگوید: «از خرداد ماه امسال تحت درمان هستم، هر جا میرویم، دارو پیدا نمیشود. بخشی از داروها را از یک داروخانه و بخش دیگر را از داروخانههای دیگر گرفتم. برای من که از اردبیل برای درمان به تهران آمدهام و با این وضعیت بیماریام اینکه مجبور شوم در شهر غریب برای پیدا کردن دارو به چندین داروخانه سر بزنم، واقعاً شرایط خیلی سختتر میشود.»
انتقاد از کیفیت داروها و نوسان شرکتهای تولیدکننده
مرد جوان دیگری که به گفتهی خودش برای تهیهی داروهای والدینش که دچار بیماری قلبی و دیابت هستند، به داروخانه مراجعه کرده است، با انتقاد از کیفیت داروها به خبرنگار ایلنا میگوید: «داروهای خارجی که عملاً دیگر اصلشان در بازار نیست. داروهای ایرانی هم که تهیه میکنیم، کیفیت لازم را ندارند و اثرگذاریشان مثل قبل نیست؛ بهگونهای که بعضی وقتها دارو مصرف میشود اما روی بدن، مثلاً روی معده یا قند، تأثیر لازم را نمیگذارد.»
به گفته او، تنوع شرکتهای تولیدکننده و نوسان قیمتها، بیماران را سردرگم کرده است: «مثلاً برای یک دارو، شما نمیتوانید در طول یک سال همیشه همان برند یا همان شرکت را تهیه کنید. قیمتها هم متفاوت است. اگر داروی اصلی وارد شود، یکی دو بار که میآید، قیمتش متناسب با دلار بالا میرود.»
او به طور مشخص به داروی متفورمین اشاره میکند و میگوید: «هفت ماه گذشته داروی متفورمین اصل را ۴۰۰ هزار تومان میگرفتیم، الان همان شده یک میلیون و خوردهای.»
او با اشاره به داروهای مربوط به بیماران قلبی ادامه میدهد: ««همچنین قرص متوهگزال اصل که برای کسانی که عمل قلب باز انجام دادهاند، پیدا نمیشود. اگر هم بخواهید داروی اصلی را پیدا کنید، باید در داروخانههای خصوصی بالای شهر تهران بگردید که قیمتش خیلی بالاست. مثلاً همین دارو را که اینجا ۴۰۰ هزار تومان گرفته ام، در یک داروخانه در شهرک غرب تهران قیمتش خیلی بالاتر بود؛ گفتند میخواهی بخر، نمیخواهی نخر.»
او با اشاره به افزایش قیمت داروها گفت: برخی از داروهای مادرم را که ماه گذشته ۴۰۰ هزار تومان خریدم، این ماه به ۵۰۰ هزار تومان رسیده است. متاسفانه این افزایش قیمت داروها به صورت ماهانه رخ میدهد.
روایت بیماران نشان میدهد که گرانی دارو، کمبود و نوسان کیفیت داروها، فشار اقتصادی و سردرگمی بیماران را به یک معضل جدی تبدیل کرده است. افزایش مداوم قیمتها، نبود داروی اصل یا برند مشخص، مسیرهای طولانی برای تهیه دارو و پوشش ناقص بیمهها، بیماران را به خرید آزاد دارو و تحمل هزینههای سنگین مجبور کرده است.
