چرا دیگر دانشگاهی مانند تهران، شریف و امیرکبیر ساخته نشد؟

«منصور غلامی» وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به اینکه چرا دیگر شاهد ساخت و تاسیس دانشگاه‌هایی در سطح دانشگاه تهران، صنعتی شریف و صنعتی امیرکبیر در کشور نبوده‌ایم؟ گفت: ساخت دانشگاه‌هایی از جمله دانشگاه تهران، صنعتی شریف و صنعتی امیرکبیر زمان می‌برد. فکر می‌کنید آیا در اروپا و انگلیس دیگر می‌توانند، دوباره دانشگاه‌هایی مثل آکسفورد و کمبریج احداث کنند؟ 

وی خاطرنشان کرد: ما برای شکل‌گیری دانشگاه باید هم ظرفیت‌های لازم را ببینیم و هم این ظرفیت‌ها را فراهم کنیم. این که یک مجموعه بیاید از یک جای کوچک با یک ضعف عمومی آهسته آهسته جلو برود، تا ۴۰ ،۵۰ سال دیگر به دانشگاه شریف یا دانشگاه تهران برسد، الان دیگر امکان‌پذیر نیست. 

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در پاسخ به این سوال که چرا ایران طی این ۴۰ سال اخیر نتوانسته اقدامی برای تاسیس یک دانشگاه در سطح دانشگاه‌های مذکور کند؟ گفت: ما تقریباً چیزی حدود ۶۰ دانشگاه در کشور داریم که دانشگاه‌های بزرگی هستند و اینها اقداماتی است که طی همین سال‌ها انجام شده است، اما واحد کوچکی که در یک شهرستان به صورت اجاره‌ای مدیریت می‌شود باید در یک ماموریت خاص دیگر کار کند. 

غلامی توضیح داد: این نوع مراکز کوچک نمی‌توانند در صورتی که هنوز ساختمان را تهیه نکرده، همه رشته‌ها را ارائه دهند، زیرا این باعث می‌شود که ما اتلاف منابع داشته باشیم و همان منابع مختصر را صرف چیزهایی می‌کنند که نمی‌دانند، بعدها نتیجه می‌دهد یا نه؟ 

وی با بیان ضرورت تعریف یک برنامه‌ریزی جدید برای مراکز و موسسه‌های کوچک گفت: دنیا به سرعت در حال تحول است، درست است که از روی اجبار بوده، اما ما اکنون بدون نیاز به فضاهای فیزیکی آموزش را پیش می‌بریم. بنابراین برای اینکه بخواهیم یک مجموعه علمی تاثیرگذار برای آینده داشته باشیم باید یک برنامه ریزی جدید نیز مدون و طراحی کنیم. 

غلامی تصریح کرد: برخی موسسات تصورشان این است که به سطح دانشگاه تهران برسند، در حالی که این رویه مستلزم یک جریان طولانی است، اما در عین حال دنیا به سرعت در حال تحول است از این رو هرگز آن موسسات به مقصد تعیین شده نمی‌رسند. پس بهتر است از همین حالا برای خودشان یک هدف و چارچوب جدید تعریف کنند که در آن قالب جلو بروند. 

وزیر علوم تحقیقات و فناوری در پایان تاکید کرد: درست است که هیچ چیزی قابل پیش‌بینی نیست و نمی‌توان سال آینده را دید، اما اکنون مدل‌های وجود دارد که ما می‌توانیم تا ۱۰ سال آینده به آن مدل‌های مد نظر برسیم.