ایلنا گزارش میدهد؛
طی سالهای اخیر، تبلیغات گروههای تئاتری از شکل سنتی فاصله گرفته و بیش از هر چیز به اینستاگرام و تلگرام متکی بوده است. در پی قطع ناگهانی اینترنت و تعطیلی یک هفتهای شبکههای اجتماعی، بحران تبلیغات و در پی آن، بحران نبود تماشاگر، دامن صدها تئاتر را گرفته است. در بروز بحرانهای سراسری اینچنینی در کشور، گروههای تئاتری چگونه باید بدون تبلیغات، اجرایشان را همچنان استوار نگاه دارند و از فروپاشی گسترده اقتصاد تئاتر جلوگیری کنند؟ آیا وزارت ارشاد و ادارهکل هنرهای نمایشی راهکارهایی را برای حمایت از خانواده تئاتر در این بحرانها مدنظر دارند؟