هوشنگ جاوید از دفتر موسیقی، معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و حوزه هنری بابت عدم توجه طرح‌هایش؛ «اساسنامه موسیقی نواحی» و «سند موسیقی حماسی ایران»، همچنین احیای یک جشنواره، انتقاد دارد. او می‌گوید: خیلی راحت بگویم که دستگاه‌های فرهنگیِ ما مقوله پژوهش فرهنگی را در میان خودشان تقسیم می‌کنند.
بدون شک در شرایط بحرانی است که آثار موسیقایی حماسی و ملی میهنی اهمیت می‌یابند. طی جنگ تحمیلی دوازده روزه اسرائیل علیه ایران جای چنین آثاری در رسانه ملی خالی بود. طی تمام این سال‌ها ارکسترهای نظامی باید در دهه فجر به اجرا می‌پرداختند و این کار باید هر سال انجام می‌گرفت که متاسفانه اینطور نبوده.
هوشنگ جاوید پژوهشگر موسیقی می‌گوید: در دوران جنگ تحمیلی شاهد بودیم که عده‌ای از هنرمندان مخصوصاً جمعی از شاعران و آهنگسازان به خط مقدم جبهه رفتند. حتی ارکستر سمفونیک هم به خط مقدم رفت. برخی از هنرمندان در جبهه مجروح شدند و با بدن ترکش‌خورده هنرشان را ارائه دادند.
قاسم رفعتی یکی از هنرمندان معاصر و آوازخوان های عرصه موسیقی دستگاهی ایران است که مناجات او یکی از آثار خاطره‌انگیز دهه شصت و ایام جنگ ایران عراق است.
به اعتقاد هوشنگ جاوید و براساس صفحه نخست رساله کتاب السرور، ایرانی‌ها تا دو قرن پیش آواز صبحگاهی داشته‌اند و این گونه‌ی موسیقی در کشور رسمیت داشته و اجرا می‌شده است.
«دف» یکی از سازهای عرفانی و معنوی موسیقی است که از کردستان به موسیقی شهری ما راه یافته. «دف» نه تنها در آیین و مراسم خانقاهی که روزگاری نه چندان دور در ماه مبارک رمضان هم بار مهم اجرای مناسک مذهبی را به دوش می‌کشیده است. گزارش پیش رو درباره «دف‌نوازی» کردها در ماه رمضان و قدمت آن است.
سیداحمد حسینی می‌گوید: ثبت موسیقی کتولی اصلا خبری نشد و آنطور که باید رسانه‌های مهم و رسمی به آن نپرداختند. میراث فرهنگی و اداره کل ارشاد که خبر را منتشر کردند، متوجه شدم هیچ نامی از من و تیم‌ام برده نشده است!
پژوهش یکی دشوارترین مقولات هنر و موسیقی کشور ماست. این دشواری زمانی شدت می‌گیرد که پژوهشگران بی‌ادعا بدون هیچ چشمداشتی پروژه‌های بزرگ را یک نفره پیش می‌برند و در نهایت هم هیچ عایدی مالی نصیب‌شان نمی‌شود. غفور محمدزاده یکی از همین افراد است که با ایلنا درباره مصائب کارش گفتگو کرد.
هوشنگ جاوید به تازگی عکسی را منتشر کرده که مربوط به ارکستر سمفونیک تهران در دوران جنگ منتشر کرد.
علی بریموندی هنرمندی است که در لحظه شعر می‌سراید و برایش آهنگ می‌سازد و آن را می‌خواند.
