همواره در اینباره شنیده‌ایم که موسیقی می‌تواند در درمان برخی بیماری‌ها موثر باشد. کمتر کسی باور می‌کند که آلزایمری‌ها هم بتوانند در زمینه موسیقی فعالیت کنند. حال با ارکستر «فراموش نشدنی‌ها» این مهم فراهم شده است.
تونی، دِس و بروس سه میانسالی هستند که همگی در گروه کُر «Good Life Chorus» / «زندگی خوب» حضور دارند. آن‌ها ضمن حضور در جلسات تمرین بیمارانی را می‌بییند که مانند خودشان دچار زوال عقل هستند. این حضور فرایندی برای بهبود وضعیت افرادی است که به آلزایمر دچار هستند.
شاید مداوای بیماری‌ها به واسطه موسیقی برای ایرانی‌ها که با موسیقی و شیوه‌های درمانی آن آشنایی جامعی ندارند، عجیب به نظر برسد؛ اما در کشورهای دیگر این شیوه بسیار معمول و جدی است. در دیگر کشورها طی دو، سه سال گذشته نه فقط پزشکان و روان درمان‌گران و تیم‌های پزشکی، بلکه موزیسین‌ها و موسسات خصوصی و دولتی هم «موسیقی درمانی» را جدی گرفته‌اند و به آینده آن امیدوارند.
مجید اخشابی می‌گوید: تولید آثار عاشقانه، الگویی دم دستی و خیلی ساده است. اگر قرار باشد تولیدکنندگان چنین آثاری، راجع به مفاهیم ملی، اجتماعی و انسانی کار کنند، نمی‌توانند از همان الگوی عاشقانه تبعیت کنند. به همین دلیل اغلب انها همان الگو را مد نظر قرار می‌دهند و در ادامه، آن زبان و صرفا همان نوع گفتمان را به کار می‌گیرند.
پیام رونق که ساز بومی استرالیایی «دیجیریدو» را به ایران آورده، درباره آن می‌گوید: دیجیریدو پیش از آنکه ساز محسوب شود، ابزاری برای بهتر زندگی کردن است. دیجیریدو باعث قطع گفتگوی درون می‌شود چون زمانی که شما در خلوتتان آن را می‌نوازید و شروع به انجام تکنیک‌های نفس‌گیری می‌کنید و تکنیک نفس برگردان را اجرا می‌کنید، تکرار آن موتیف و افکت تبدیل به ذکر خواهد شد. این همان چیزی است که در مدیتیشن نیز وجود دارد.
ابهری در مقام آسیب‌شناس اجتماعی و رفتارشناس می‌گوید: متاسفانه بیماری کرونا باعث ایجاد اضطراب و استرس در امنیت و روان افراد جامعه شده و این مسئله باید جدی گرفته شود. درحال حاضر کار بسیار مهمی که باید انجام شود، ایجاد نشاط در جامعه است و موسیقی یکی از ابزارهای مناسب برای تحقق این هدف است.
سارا گلستانی درباره موسیقی درمانی و تاثیر آن بر کاهش آلام روحی مردم می‌گوید: متاسفانه هنر درمانی و موسیقی درمانی اساساً در ایران آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفته و به آن پرداخته نشده است. موسیقی و هنر درمانی می‌تواند در شرایط فعلی کمک‌کننده باشند، اما زمانی‌که در شرایط عادی به این مقولات مهم بهای کافی داده نمی‌شود، قاعدتاً در شرایط خاص نیز از آن استقبال نمی‌شود و کاربرد مفیدی نخواهد داشت.
موسیقی کشورهای آسیایی دارای تنوع بسیاری است و این تنوع در نوع سازبندی‌ها نیز به چشم می‌خورد. از طرفی وجود برخی مراسم و مناسک مرتبط با آیین‌ها نیز بر تنوع آن افزوده است. در میان کشورهای آسیایی، تبت موسیقی خاص خود دارد. کاسه تبتی یکی از ادواتی است که تولید صدا می‌کند و خاصیت درمانگری نیز دارد.
عصب‌شناس و استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره کاربرد موسیقی در پزشکی و روانپزشکی می‌گوید: در توانبخشی، موسیقی ریتمیک-ملودیک یا آواز آهنگین برای اشخاصی که بر اثر سکته مغزی دچار زبان‌پریشی شده‌اند و نیم‌کره چپ مغزشان دچار اشکال شده، مورد استفاده قرار می‌گیرد. آنهم نه برای درمان بلکه برای تسهیل در توانبخشی.
موسیقی درمانی یکی از روش‌های موثر در درمان بیماران است. این شیوه در کشورهای اروپایی و آمریکایی نتایج مثبتی داشته و حتی در دانشگاه‌ها رشته‌ای با این عنوان وجود دارد و بیمارستان‌های بسیاری در این زمینه فعالند. با این‌حال موسیقی‌درمانی هنوز آنگونه که باید در ایران مورد توجه قرار نگرفته است.
