ایلنا گزارش می‌دهد؛
برکه‌های تاریخی ایران که در گویش محلی «گِلبُه»، «گُنبَد برکه» یا «بورکه» هم خوانده می شوند، نوعی سازه معماری و تاریخی هستند که برای ذخیره‌ی آب باران و تامین آب آشامیدنی در مناطق خشک و گرم جنوبی ساخته می‌شدند. این سازه‌های معماری به‌دلیل تغییر شیوه‌های معیشتی و استفاده از سیستم های لوله کشی آب بهداشتی و آب‌های معدنی، کارکرد خود را تاحدودی از دست داده‌اند با این وجود، متخصصان و کارشناسان میراث‌فرهنگی معتقدند، ایجاد الگوهای روزآمد برای احیاء و بهره‌برداری از برکه‌های تاریخی جنوب ایران نه تنها از این سازه‌های ارزشمند را از خطر فراموشی نجات می‌دهد که می‌تواند به بحران کم‌آبی در مناطق جنوبی ایران کمک موثری داشته باشد.
