تصور کسروی این بود که تفکر عرفانی (که پیشتر تحت عنوان "خراباتیگری" از آن یاد میکرد و کتابهایی هم در آن زمینه نوشته بود) از جمله عوامل تغییر اندیشهی دینورزی ایرانیان و عدول از اسلام راستین است و به همین خاطر با آنها مخالفت میکرد. تصور مینمود که بخش مهمی از ادبیات ما توسط این رویکردها تسخیر شده و باید با آن مقابله کرد و به همین جهت خواهان سوزاندن بسیاری از دستاوردهای فرهنگی، علمی و تمدنیِ ایرانیان که در ادبیاتشان بازتاب داشت، بود.
به اعتقاد منصوره اتحادیه؛ در دوران مشروطه هدف مردم از این حرکت اجرای عدالت بود. آنها میخواستند قانون اجرا شود و ظلم از جامعه رخت بر ببندد. آن زمان دادگاهی جهت احقاق حق مردم وجود نداشت. به همین روی مردم مدام در مضیقه قرار داشتند و در محاکم بر اساس قانون معینی عمل نمیشد لذا اولین تقاضای آنها تاسیس عدالتخانه بود.
وبینار «بازخوانی تجربهی مشروطه در ایران» به مناسبت یکصدو پانزدهمین سالگرد مشروطه در ایران برگزار میشود
ونسا مارتین سعی کرده بهجای توجه صرف بر تبریز به عنوان مرکز فکری مشروطیت، با نگاهی فراگیرتر تحولات اصفهان، بوشهر و تهران را نیز ازچشمانداز مسالهای که پیش روی خود قرار داده، محل بررسی قرار دهد.