«تضادهای آشکارشده امروز به ویژه در میان نسل‌های جدید که نشانه‌های خود را در جریان اعتراضات و اغتشاشات جاری نشان می‌دهد، تا حد زیادی ریشه در کم کاری‌های خانواده‌ها و دولت (به ویژه نهادهای آموزشی و تربیتی آن) دارد. چرا که آن‌ها به نحوی فعال و سازنده به فکر تفریح و سرگرمی نسل‌های جدید نبوده‌اند و صرفا این طیف نسلی را به سمت فضاهایی سوق داده‌اند که مطلوب دشمنان کشورمان بوده و در واقع زمینِ بازی آن‌ها بوده است.»
ابهری در مقام آسیب‌شناس اجتماعی و رفتارشناس می‌گوید: متاسفانه بیماری کرونا باعث ایجاد اضطراب و استرس در امنیت و روان افراد جامعه شده و این مسئله باید جدی گرفته شود. درحال حاضر کار بسیار مهمی که باید انجام شود، ایجاد نشاط در جامعه است و موسیقی یکی از ابزارهای مناسب برای تحقق این هدف است.
هر روز تعداد گدایان این شهر بیشتر می‌شود و انفعال مسئولان همچون همیشه مردم را در این مورد هم ناامید کرده است. برنامه‌های طلایی ارائه می‌کنند و شعارهای آنچنانی سر می‌دهند؛ تو گویی آمده‌اند که نه تنها ایران، که همه جهان را نجات دهند اما به عمل که می‌رسیم، مردم همچنان تنهایند و کشور همچنان به حال خود رها شده! تمام هنر مسئولان در طول سالیان این بوده که بنر و بیلبورد هوا کنند که مردم! به گدایان کمک نکنید! اما هرگز نگفته‌اند که اگر مردم کمک نکنند آن دسته‌ای که حقیقتا محتاجند، شب با چه حالی سر به بالین بگذارند؟!
چه کسی اجاره داده برخی از افراد خود را مالک هنر سینما بدانند و به اعتبار کاذب خود تکیه کنند و اجازه ندهند صنفوف مختلف سینمای از حق مشروع خود دفاع کنند؟!
زمانی که والدین نتوانند با فرزند خود رابطه صمیمی و دوستانه داشته باشند در نتیجه کودک به خاطر کنجکاو بودن و پیدا کردن پاسخ سوالات خود به سمت گروه همسالان و همبازیان خارج از خانه خود گرایش پیدا می‌کند و از کسانی که تجربه و علم کافی در زمینه بلوغ و رفتارهای اجتماعی ندارند، پیروی می‌کند.
