ماده 44 قانون کار ایران به شرایط خاتمه قرارداد کار و نحوه اعلام آن پرداخته است. متن کامل این ماده به شرح زیر است:
ماده 44 قانون کار ایران
«در صورت فسخ قرارداد کار از سوی کارفرما یا کارگر، باید از طرف یکی از طرفین به طرف مقابل، مدت زمان مشخصی قبل از فسخ اطلاع داده شود. این مدت زمان در صورت فسخ قرارداد از سوی کارفرما، برای کارگران با سابقه خدمت کمتر از یک سال یک ماه، برای کارگران با سابقه خدمت یک تا پنج سال دو ماه، و برای کارگران با سابقه خدمت بیش از پنج سال سه ماه خواهد بود. در صورت عدم رعایت این مدت زمان از سوی طرفین، موظف به پرداخت حق‌الفسخ معادل دستمزد مدت یاد شده خواهند بود.»
توضیحات کامل این ماده قانون کار
فسخ قرارداد کار: این ماده شرایط فسخ قرارداد کار توسط کارفرما یا کارگر را توضیح می‌دهد. در صورتی که یکی از طرفین بخواهد قرارداد را فسخ کند، باید به طرف مقابل قبل از اقدام به فسخ، اطلاع بدهد.
مدت زمان اطلاع‌دهی: مدت زمان لازم برای اطلاع‌رسانی قبل از فسخ قرارداد بستگی به سابقه خدمت کارگر دارد:
اگر کارگر سابقه خدمت کمتراز یک سال دارد، کارفرما باید یک ماه قبل از فسخ قرارداد به کارگر اطلاع دهد.
اگر کارگر سابقه خدمت بین یک تا پنج سال دارد، مدت زمان اطلاع‌رسانی باید دو ماه باشد.
اگر کارگر سابقه خدمت بیش از پنج سال دارد، مدت زمان اطلاع‌دهی باید سه ماه باشد.
پرداخت حق‌الفسخ: اگر یکی از طرفین (کارفرما یا کارگر) این مدت زمان را رعایت نکند و قرارداد را بدون اطلاع قبلی فسخ کند، موظف است به طرف مقابل حق‌الفسخ معادل دستمزد مدت زمان اطلاع‌دهی ذکر شده را پرداخت کند.
این ماده به منظور حمایت از حقوق کارگران و جلوگیری از فسخ ناگهانی قرارداد و برهم زدن روابط کاری به صورت غیرمنصفانه، شرایطی برای اطلاع‌رسانی پیش از فسخ قرارداد تعیین کرده است.
