قربان ولیئی در نشست «نثر معاصر و شعر معاصر ایران» گفت: شعر امروز ایران هم در قالب‌های کلاسیک هم سپید و هم نیمایی بسیار گسترده و چند صدایی است و هیچ آکادمی ادبیاتی نمی‌تواند از آن غفلت کند.
مریم جلالوند، شاعر و ترانه سرا (دکتری زبان و ادبیات فارسی) در یادداشتی می‌نویسد: گویا شاعران امروز بیشتر درگیر کلمات هستند به مقصود نمی‌اندیشند با تکرار رابطه‌ی خوبی دارند و از نو آوری گریزانند. روحی کِسل و بی‌طاقت دارند. معاشقه‌های ساختگی و فرضی در اشعار عاشقانه دارند و پیرو خیالات ساختگی در شعر هستند که چندان به دل نمی‌نشیند.
نویسنده و شاعر کشور با بیان اینکه جوایز ادبی باعث شده‌اند از ماهیت اصلی شعر دور شویم و این جوایز کمکی به شعر معاصر نکرده است، گفت: شعر امروز ایران از نبود یک منتقد بی‌طرف و بی‌تعارف رنج می برد.
آرش قنبری می‌گوید: شاعر در وضعیت برزخ‌گونه‌ی خود به دنبال رستاخیز است و تجربه‌ی او در نهایت به جایی ختم می‌شود که در پایان شعر می‌بینیم. این پریشانی در نوشتار، ذاتی وضعیتی است که نوشتار در آن اتفاق می‌افتد.
در شرایطی که ناشران مختلف به این باور رسیده‌اند که انتشار مجموعه شعرها می‌تواند توجیه اقتصادی داشته باشد، انتشار مجموعه شعرهایی در نشر افراز زیر نظر علیرضا بهنام و هوشیار انصاری‌فر نیز ادامه دارد.
