اصولا از "نیچه" نوشتن آسان نیست؛ چه رسد آنکه بخواهیم آثار و پروژه فرهنگی او را نقد کنیم. با این حال در این کتاب کوشیده‌ام شیفتگان نیچه در ایران بویژه آن مترجم برجسته آثار نیچه که بارها نوشته و اعلام کرده است که ما ایرانیان جهان سومی(!) از درک این فیلسوف آلمانی عاجز هستیم به او نشان دهم که از درک نیچه عاجز نیستیم.
روزنامه‌نگار لهستانی گفت: باید اعتراف کرد که سرمایه‌داری و نئولیبرالیسمی که اروپا کاشت و صادر کردیم، کارساز نبوده است. طی چندین دهه گذشته، اکثر ما پذیرفتیم که نظام اجتماعی و سیاسی مبتنی بر رقابت برای سود خواهد بود و کسانی که در این رقابت خوب عمل نکنند، باید رها شوند. اکنون می‌بینیم که این نظام در حال نابودی جوامع و زیست‌بوم ماست.
کتاب «انقلاب جهانی یا سوسیالیسم در یک کشور؟» با نگاهی به مبارزه لنین و آنچه به دنبال آن بود روانه بازار کتاب شد.
به اعتقاد ناصر فکوهی؛ مشکل کشور ما این است که در همه جاهایی که دولت هیچ نیازی به حضورش نیست مثل فرهنگ، علم، ادبیات، موسیقی، سینما، زندگی روزمره مردم، حضوری بسیار پر رنگ و حتی سنگین و زورگویانه دارد و در همه جاهایی که نیاز شدیدی به آن هست مثل مسکن، آموزش، بهداشت، حمل و نقل عمومی، مبارزه با فساد، تقریبا به طور کامل غایب است.
تحلیلگر مسائل آمریکای لاتین گفت: مردم کوبا نسبت به گذشته بیشتر آگاه شدند و دلیلش حضور در فضای مجازی و رسانه‌ای است اما آنها در کل علیه اجبارهای سوسیالیستی دست به اعتراض زدند.
فلیک رینگل معتقد است مبانی نئولیبرالیسم نمی‌تواند آینده‌نگری را درک کند چراکه از آغاز تاب آوردن را کنار گذاشته است. اگر نئولیبرالیسم می‌توانست به آینده و تاب‌آوری بیندیشد آنگاه خود را مسئول بحرانی می‌یافت که هر آن به ما نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود.
مازیار گیلانی‌نژاد (فعال صنفی کارگران فلزکار و مکانیک) درباره شکل‌گیریِ جنبش کارگری ایران و ظهور «افکارِ نو» می‌گوید: باید چهار دوره برای جنبش کارگری ایران در نظر گرفت: ورود اندیشه‌های کارگری قبل از مشروطیت به ایران، تولد اولین سازمان صنفی طبقه کارگر در سال ۱۲۸۵، به وجود آمدن اتحادیه‌های کارگری در سال ۱۳۰۰ و متحد شدن آنها، تبدیل اندیشه‌های کارگری به قانون و متولد شدن قانون کار.
استاد کالج بوستون گفت: در ایالات متحده، از آنجایی که حزب سوسیالیست به معنای عینی و منسجم کلمه وجود ندارد، بیشتر تاکیدها بر سیاست‌های مبتنی بر دولت رفاه، آن هم در حد بسیار معتدل، بوده است.
یکی از مواردی که علاقه‌مندان به «فریبرز رئیس‌دانا» آن را شاهدی بر تکیه‌ی وی به جامعه می‌دانند، اعتقاد وی به نهادهای مدنی است.
فیلسوف آمریکایی می‌گوید: نظام مفهومی جدیدی لازم است تا انسان تهی شده از امید را به حرکت وادارد و این نظام مفهومی از دل لیبرالیسم بیرون نمی‌آید. ما با شیوع سرمایه‌گذاری و هژمونی رشد اقتصادی هیچ شانسی برای رها شدن از فاجعه جهانی نداریم. حال آنکه رئیس دپارتمان اقتصادی «سنت وینسنت» دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید: برده‌داری علاوه بر اینکه مردم را به یکدیگر نزدیک‌تر می‌کند، نیروی کار و سرمایه را به یکدیگر وابسته و پربارتر می‌سازد.
