معلمان مدارس غیرانتفاعی می‌گویند: امیدواریم در سال تحصیلی جدید فکری برای بهبود شرایط معیشتی ما بکنند.
خبرگزاری کار ایران
معلمان مدارس غیرانتفاعی می‌گویند: امیدواریم در سال تحصیلی جدید فکری برای بهبود شرایط معیشتی ما بکنند.
نگاه بنگاهی و کاسبکارانه به مقوله‌ی آموزش که معلم را از همه حقوق شغلی خود محروم می‌سازد و روابط کارِ معلم- کارفرمای آموزشی را بدون هیچ سنخیت و شباهتی به روابط کارِ کارگر فصلی- کارفرمای بخش خصوصی تقلیل می‌دهد، حدود ۲۰۰ هزار نفر از معلمان کشور را تبدیل به کارگرانی ساده کرده که حتی حق سنوات و اضافه کار و طبقه‌بندی مشاغل و همچنین امید به بازنشستگی ندارند.
حاجی میرزایی گفت: آموزش و پرورش امر حاکمیتی است و خصوصی‌سازی انجام نمی‌شود، اما خرید خدمات روشی است که چون با مشکل کمبود نیرو مواجه هستیم، اجرا می‌کنیم که معلمان تابع قوانین آموزش و پرورش هستند و محتوای آموزشی هم اجرا می‌شود.
فرزندانِ طبقه کارگر نه تنها نمی‌توانند هزینه ثبت‌نام در مدارس لاکچریِ موفق را بپردازند که به نظر می‌رسد دیگر پول خرید لوازم‌التحریر برای رفتن به مدارس دولتیِ ناموفق را هم ندارند؛ در همین روزهای اخیر، رئیس انجمن تولیدکنندگان نوشت‌افزار کشور با اشاره به افزایش قیمت دلار و محصولات پتروشیمی و افزایش حقوق و دستمزد نسبت به سال گذشته، از دو برابر شدن قیمت لوازم‌التحریر در کشور خبر داد؛ به راستی در این شرایط ناگوار، برای طبقه کارگر، گزینه‌های پیشرفت و ارتقای جایگاه اجتماعی کدام‌ها هستند؟!
برای اثباتِ «گران اداره شدن آموزش و پرورش» نیاز به چند مولفه و شاخص ارزیابی داریم؛ این شاخص‌ها را اینگونه تعریف می‌کنیم: میزان سرانه دانش‌آموزی در ایران و مقایسه آن با متوسط جهانی، سهم آموزش و پرورش از تولید ناخالص ملی و در نهایت، نرخ رشدِ خصوصی‌سازی آموزش. این شاخص‌ها نشان می‌دهند که نه تنها آموزش و پرورش، گران اداره نمی‌شود بلکه ما در خصوصی‌سازی آموزش بسیار تند رفته‌ایم.
کارخانه تعطیل شد؛ هیچ مقام مسئولی نپرسید از این به بعد چطور می‌خواهید روزگار بگذرانید! آیا من به قدر تحصیل رایگان فرزندم «حق» ندارم؟! قرار بود کارخانه را احیا کنند؛ گفتند زنجیره فولاد می‌زنیم؛ چه شد؟ هیچ یک از این حرف‌ها به نتیجه نرسید حالا باید از کجای سفره خالی‌ام برای تحصیل فرزندم بزنم؟!
اگر امروز یک بررسی دقیق میدانی از کارکرد پیمانکاران در وزارتخانه‌های دولتی توسط کارشناسان مستقل و آگاه انجام شود، مشخص خواهد شد که جدا از مصائبی که در این سال‌ها نصیب نیروی کار شرکتی یا پیمانکاری شده، فربه شدن پیمانکاران چقدر به بیت‌المالِ ملت ضرر زده است! البته بسیار بعید به نظر می‌رسد که این‌بار هم اجازه دهند طرحِ حذف پیمانکاران به سرانجام برسد؛ این‌بار هم «ذینفعان» نخواهند گذاشت که «مردم» منتفع شوند!
بیش از ۶۰۰ تشکل، کانون و انجمن علمی دانشجویی دانشگاه‌های سراسر کشور در اعتراض به خصوصی‌سازی آموزش به رئیس‌جمهور نامه‌ای نوشتند.
انجمن یاری کودکان در معرض خطر، یکی از دلایل محرومیت کودکان را خصوصی‌سازی و تلاش برای سپردن صنایع و خدمات به نااهلان دانست.
راغفر معتقد است: در کشور منابع به اندازه کافی داریم اما این منابع به شکل غلطی به جیب افراد صاحب نفوذ می رود که می‌توانند رای بخرند و مطامع سودجویانه خود را از طریق کریدورهای مجلس به صورت قانون در بیاورند.