جهانشیر یاراحمدی از سیاست‌های غلطی می‌گوید که سال‌های سال بر تئاتر ایران سایه انداخته و باعث شده این هنر در شهرهای دور از پایتخت نادیده گرفته شود.
رشاد معینی با تاکید بر اینکه معضل بزرگ تئاتر شهرستان‌ها این است که کارشان جدی گرفته نمی‌شود، گفت: قبلا جشنواره تئاتر دانشگاهی یک رویداد سراسری و کلی بود اما الان آمده‌اند دانشگاه‌های تهران را با عنوان بخش اصلی از دانشجویان دانشگاه‌های دیگر کشور (با عنوان بخش مناطق) جدا کرده‌اند و حتی اختتامیه جداگانه‌ای برای این دو بخش برگزار می‌کنند. در حالی که قبلا، درخشش یک اثر از شهرهای دیگر در جشنواره تئاتر دانشگاهی باعث دیده شدن گروه و معرفی آن‌ها به بدنه تئاتر و سینمای کشور می‌شد. اما با این تغییر در شکل برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی، هنرمندان جوان استان‌ها سرخورده شده‌اند.
محمد یوسفی‌زاده که فعال تئاتر خیابانی در شهر مرند استان آذربایجان شرقی است، از دشواری‌هایی می‌گوید که این گونه تئاتری در شهرهای کوچک با آن مواجه است.
مهرداد کوروش‌نیا می‌گوید به جرأت می‌توانم بگویم که خیلی وقت‌ها اجرا‌های شهرستان، اجرایی گرم‌تر، پخته‌تر، جدی‌تر و خلاق‌تری نسبت به تهران هستند. به دلیل اینکه بچه‌های شهرستان اصولاً برای پول و شهرت کار نمی‌کنند؛ آن‌ها برای این کار می‌کنند که ارضای روانی شده و به لحاظ روحی اقناع شده باشند و به همین دلیل زمان زیادی برای تمرین می‌گذارند، خیلی دلی‌تر کار می‌کنند و زمان و انرژی بیشتری برای کارشان می‌گذارند.
«محمدجواد صرامی» از شرایط گروه‌های تئاتر مستقل در شهرستان‌ها و جای خالی حمایت‌های دولتی از این گروه‌ها و همچنین آثاری با رویکرد تجربی می‌گوید.
امروز حدود دو ماه و نیم از تعطیلی تئاترها و فعالیت‌های هنری به دلیل شیوع کرونا در کشور می‌گذرد؛ با اینکه از هفته‌های اخیر بسیاری از مشاغل با رعایت پروتکل‌هایی به روال عادی خود بازگشته‌اند، نه خبری از تدوین پروتکل‌هایی برای بازگشایی اماکن فرهنگی و هنری است و نه زمزمه‌ای از راهکارهای احتمالی برای ایجاد فضای ایمن و سلامت فعالیت هنرمندان به گوش می‌رسد. این بلاتکلیفی در زمان و چگونگی بازگشایی اماکن هنری به دغدغه‌ای جدی برای هنرمندان تئاتر به خصوص در شهرستان‌ها تبدیل شده است.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران با اشاره به اینکه تا این لحظه خبری از تست مثبت کرونای هنرمندان تئاتر این استان نشنیده است، گفت: در روزهای اخیر دو گروه تئاتر مازندران در شهرهای چالوس و نوشهر تئاترهایی خیابانی را درباره مسائل بهداشتی و آموزش پیشگیری از کرونا اجرا کرده‌اند.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی اصفهان با بیان اینکه «به تازگی خبری درباره یکی از هنرمندان تئاتر اصفهان شنیده‌ام که گویا تست کرونای ایشان مثبت اعلام شده است اما باید موضوع را به طور دقیق پیگیری کنم و امیدوارم این اتفاق نیفتاده باشد.» گفت: وضعیت تئاتر کشور در شرایط عادی هم ویروس‌زده است چه برسد به هفته‌های اخیر که شیوع کرونا همه فعالیت‌های هنری را به تعطیلی کشانده است.
مهسا غفوریان نویسنده و کارگردان نمایش «ژنتیک» است که در بخش مسابقه صحنه‌ای سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور دارد؛ او این نمایش را یک رئالیسم جادویی با موضوع قضاوت کردن و تاثیر کلمات خواند و گفت: دغدغه اصلی‌ام از نوشتن و کارگردانی این متن، بی‌محابا «حرف زدن» و تبعات آن بود.
کارگردان نمایش «در دهانم حرف بزن» که در بخش مسابقه صحنه‌ای جشنواره تئاتر فجر حضور دارد، با طرح این پرسش که چرا اجرای آثار برگزیده جشنواره تنها باید در پایتخت متمرکز باشد، گفت: تمرکز زدایی از انحصار اجرای تئاترهای جشنواره فجر در تهران، می‌تواند امر مبارکی برای تئاتر سراسر ایران باشد چراکه بخش عظیمی از مفاخر تئاتر امروز ایران کسانی هستند که کار خود را در شهرستان آغاز کرده‌اند.
