ایلنا گزارش می‌دهد؛
حمایت‌های مقطعی و موردی نمی‌تواند درد کولبرانی مانندِ «محمد» را از اساس، درمان کند؛ شاید اگر پیش از اینها، با ایجاد مشاغل جایگزین و شایسته از طریق اشتغالزایی در بخش‌های کشاورزی یا صنعت در استانهای غربی کشور، کولبران به معنای واقعی سازماندهی شده و از شغل شایسته بهره‌مند می‌شدند، امروز با خیل عظیم انسان های دردمند و کم توانی روبرو نبودیم که برایشان بسته شدن مرزها به خاطر شیوع کروناویروس، حُکمِ گرسنگی دسته جمعی را داشته باشد!