با ظهور نیروی کار جدید در مشاغل قرن بیست و یکمی که عمدتاً بی ثبات و جدا از کارفرمای مستقیم هستند، بحث انواع صندوق‌های بیمه‌گر توافقی و فرمول‌های جدید بیمه‌ای مطرح شده که در جای خود هرکدام قابل بررسی‌ست.
کارگر چون حق اعتراض ندارد به هر شکلی از استثمار و حق‌کشی تن می‌دهد و چیزی نمی‌گوید و سازمان تامین اجتماعی نیز از آنجا که نظارت کافی و دقیق بر پرداختی‌های کارفرمایان صورت نمی‌دهد و به اندازه کافی بازرس و ناظر ندارد، از تخلفات کارفرمایان راحت عبور می‌کند و اقدامی صورت نمی‌دهد. در این میان، یک گروه از خرده بورژوازی که همواره دنبال کلاه به کلاه کردن و سود بیشتر به جیب زدن هستند، حسابی منتفع شده و هر روز فربه‌تر از قبل می شوند.
