طیبه عزت‌اللهی از تهی شدن هنر به خصوص تئاتر امروز ایران از آرمان‌شهری می‌گوید که به اعتقاد او، نبض حیات جامعه‌ای پویا را در دست دارد: جامعه‌ای که امید ندارد، جامعه‌ای که خلاق نیست، جامعه‌ای که برای خودش اتوپیا را به وجود نمی‌آورد و آرمانشهر برایش معنی ندارد، دیگر زنده نیست، بلکه حیاتی جسدوار را تجربه می‌کند.
«آرمانشهر؛ ادیسه یا دن‌کیشوت» نوشته «حاتم قادری» منتشر شد.
سیدرضی موسوی گیلانی معتقد است: معمولا اینطور بوده که کسانی به جامعه آرمانی می‌پردازند که از وضعیت موجود یک زخم خورده‌اند. در طول تاریخ آنها که همیشه به جهان آرمانی نگاه می‌کنند، کسانی هستند که نسبت به وضعیت موجود سرخورده بوده‌اند، در واقع جامعه آرمانی پاسخی بوده به آن امیال سرکوب‌شده‌شان. معمولا در جامعه در دوره‌ای که آدم‌ها نسبت به وضعیت موجود اظهار رضایت نداشته باشند، می‌روند به سمت یک جامعه ایده‌آلیستی و پوتوپیایی.
هرچند رمان «پلیس حافظه» در سال ۱۹۹۴ نوشته شده است اما موضوع پادآرمان‌شهری آن حتا در سال ۲۰۱۹ نیز واکنش مثبت منتقدان را به همراه داشت.
هفته نکوداشت تبریز با شعار «تبریز فیروزه جهان اسلام» با اقتباس از مسجد کبود تبریز نامگذاری شده است.
