تبعیض در نمایشگاه کتاب تهران:
ناشران عزیزکرده حق دارند بنرهایشان را هرجایی نصب کنند
چرا برخی ناشران باید حق بیشتری در فضای تبلیغاتی نمایشگاه داشته باشند؟ تنها به این دلیل که متمول ترند؟ از کمک‌ها و حمایت‌های دولتی بهره‌مند هستند؟ نفوذ بیشتری در کمیته اجرایی نمایشگاه دارند؟ از مقامات رده بالای انجمن‌ها و تشکل‌های نشر هستند؟
وقتی یک بخش دولتی - وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - تصدی برگزاری نمایشگاهی در حد و اندازه نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران را حق مسلم خود می‌داند، انتظار ناشران این است که در تمام مناسبات و شئون اجرایی آن از هرگونه اعمال تبعیض دوری کند، اما تبعیض‌ها همچنان ادامه دارند، حتی در دولت تدبیر و امید.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ بسیاری از ناشران در بخش‌های مختلف نمایشگاه کتاب، نسبت به نصب بنرهای تبلیغاتی برخی از ناشران که دست بر قضا دولتی بوده و همواره در هر مناسبتی مورد حمایت خاص ارشاد واقع می‌شوند، آن هم در هر نقطه و هر مکانی ناراضی هستند.
این وضعیت در شرایطی در بیست و هفتمین نمایشگاه کتاب تهران مشهود است که تعدد بنرهای تبلیغاتی ناشران عزیزکرده، نسبت به سال‌های پیش با رشد قابل توجهی روبرو بوده؛ آنچنانکه به عنوان مثال بنرهای قرمز رنگ انتشارات سوره مهر که از موسسات زیرمجموعه سازمان تبلیغات اسلامی است، روی تمام کتیبه‌ها؛ در ابتدا، میانه و انتهای تمام راهرو‌ها خودنمایی می‌کند؛ آنچنانکه گویی این بنرهای بزرگ، بخشی از تزئینات عمومی شبستان مصلی هستند.
این رویه در سایر بخش‌های نمایشگاه نیز به وضوح قابل رویت است. مثلا تعدد پلاک‌های تبلیغاتی ناشرانی همچون قدیانی، افق و آبرنگ در تمام چادرهای بخش کودک و نوجوان، آن هم در فواصل بسیار نزدیک به تکرار نصب شده‌اند؛ تاجایی که بازدیدکنندگان در تشخیص مکان این غرفه‌ها به اشتباه می‌افتند.
جدا از اینکه تعدد این بنر‌ها و پلاک‌های تبلیغاتی هم در شان نمایشگاه کتاب نیست و هم حس و حالی انحصاری به بخش‌های مختلف مصلی می‌دهد، نوعی تعرض روشن به حریم و حقوق ناشران دیگر به شمار می‌آید.
سوال اینجاست که چرا بالای سر غرفه ناشرانی که به ازای متراژ غرفه خود، مبلغ تکلیف شده از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد را تماما و نقدا پرداخته‌اند، باید تبلیغات ناشر دیگری نصب شود؟ یا چرا ناشران مورد نظر باید حق بیشتری در فضای تبلیغاتی نمایشگاه داشته باشند؟ تنها به این دلیل که متمول ترند؟ از کمک‌ها و حمایت‌های دولتی بهره‌مند هستند؟ نفوذ بیشتری در کمیته اجرایی نمایشگاه دارند؟ از مقامات رده بالای انجمن‌ها و تشکل‌های نشر هستند؟
اصلا به فرض اینکه ناشران نامبرده به دلیل بضاعت مالی بالا، مبالغ سنگینی را برای در اختیار گرفتن امکانات نامحدود تبلیغات پرداخته باشند! آیا مسوولان نمایشگاه کتاب که خود را نمایندگان صنوف نشر در کشور می‌دانند، باید به تسری یافتن این همه تبعیض؛ آن هم از نوع مصادره‌ای رضایت دهند؟ مگر شان و جایگاه ناشران را، میزان سرمایه‌شان تعیین می‌کند؟ مگر ناشرانی که چندین دهه، شرافتمندانه خدمتگزار فرهنگ جامعه بوده‌اند، منزلت کمتری دارند؟
تبعیض‌آمیز بودن این اقدام از سوی برگزارکنندگان نمایشگاه کتاب تهران، آنجایی تثبیت می‌شود که عموم ناشران حتی از امکان در اختیار گرفتن چنین امکانات تبلیغاتی خبر هم نداشتند! به عبارت دیگر هیچ ابلاغیه و اطلاعیه‌ای دال بر اعلام نرخ تبلیغ در سالن‌های مختلف، در راهرو‌ها و بر کتیبه‌های شبستان به دست ناشران دیگر نرسیده؛ تا مگر آن دسته از ناشران خصوصی که امکان در اختیار گرفتن حداقل بخشی از این مکان‌های تبلیغاتی را دارند، نسبت به نصب بنر‌ها و پلاک‌های تبلیغاتی خود اقدام کنند.
در تایید این مساله، فرهاد تیمورزاده؛ مدیر انتشارات تیمورزاده که امسال هم در بخش ناشران عمومی(شبستان) و هم در بخش ناشران دانشگاهی غرفه دارد، در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا، ضمن ابراز بی‌اطلاعی از روند واگذاری جایگاه‌های تبلیغاتی به برخی از ناشران گفت: نه تنها هیچ اطلاعی از شرایط نصب بنرهای تبلیغاتی در این دو بخش نداشتم، بلکه با وجود عضویتم در انجمن ناشران کودک و نوجوان در جریان شرایط واگذاری امتیاز این دسته از تبلیغات در سالن‌های کودک و نوجوان نیز قرار نگرفته‌ام.
وی ادامه داد: اگر واقعا تبعیضی پشت این ماجرا نیست، چرا مسوولان نمایشگاه تعرفه نصب تبلیغات در بخش‌های مختلف، راهرو‌ها و سالن‌های مختلف را به طور عمومی اعلام نکردند؟ شاید ما هم می‌خواستیم از این امکان استفاده کنیم!
تیمورزاده همچنین نسبت به نصب انبوه بنرهای تبلیغاتی در فضاهای باز مصلی اعتراض کرد و گفت: در مسیر‌ها و خیابان‌های مصلی، بنرهای بزرگی نصب می‌شود که هیچ نسبتی با فضای فرهنگی نمایشگاه کتاب ندارند. از طرفی تعرفه ۳۰۰ هزارتومانی برای هر مترمربع بنر تبلیغاتی باعثشده که ناشران خصوصی بضاعت نصب بنرهای خود را در اینجایگاه‌ها نداشته باشند.
وی افزود: در چنین شرایطی ست که شرکت‌ها و موسساتی که ماهیت فعالیت‌هاشان ارتباط چندانی با حوزه نشر ندارد، به دلیل در اختیار داشتن سرمایه‌های فراوان، نسبت به اخذ اینجایگاه‌ها اقدام کنند. به عنوان مثال اگر سری به غرفه موسسات آموزشی و کلاس‌های کنکور در بخش‌های مختلف نمایشگاه سر بزنید، در خواهید یافت که غالبا مشغول ثبت نام دانش آموزان و دانشجویان در دوره‌های آموزشی خود هستند و فعالیت چندانی در ارائه و فروش کتاب‌های محدود خود که آن‌ها هم عمدتا کتاب‌های تست کنکور هستند، ندارند.
مدیر انتشارات تیمورزاده بنرهای تبلیغاتی شرکت‌هایی که کارشان خدمات رسانی در زمینه‌های مختلف ازجمله خدمات مخابراتی و اینترنتی است را نیز در تضاد با روح نمایشگاه کتاب خواند و خاطرنشان کرد: اگر محوریت این نمایشگاه، کتاب است؛ تمام امکانات و ظرفیت‌های موجود در فضای نمایشگاه، باید در خدمت کتاب قرار گیرد.
