معضل همیشگی دختران ورزشکار؛ از دوختــن مقنعه به مــو تا خرید لباس از تجریش

به گزارش ایلنا، همه چیز از تیراندازی شروع شد. رشته‌ای که لباسش مخالفان ورزش زنان در ایران را ناراحت نمی‌کرد و دختران هم با حجاب سر، می‌توانستند به راحتی رقابت کنند و همین شد که نخستین قدم‌ها در تیراندازی برداشته شد. مدتی که گذشت بقیه رشته‌ها هم دست به کار شدند و مذاکره با فدراسیون‌های جهانی را برای گرفتن مجوز آغاز کردند تا بتوانند در رقابت‌های بین‌المللی با پوشش اسلامی شرکت کنند. تکواندو، ووشو، کاراته، والیبال و ... در یک پروسه 20 و اندی ساله جواز گرفتند و راهی رقابت‌های بین‌المللی شدند. برخی مثل تکواندو و ووشو، راحت‌تر از مسوولان جهانی و آسیایی  بله را گرفتند و برخی دیگر مثل بسکتبال و کاراته دیرتر و با دردسر بیشتر.

اما هر چه بود، روزهای سخت ورزش زنان برای گرفتن مجوز گذشت و جز چند رشته که شرایط گرفتن مجوز را ندارند، ورزشکاران حدود 40 رشته می‌توانند بدون محدودیت خارجی در رقابت‌های آسیایی و بین‌المللی شرکت کنند اما انگار قرار نیست هیچ وقت دغدغه پوشش دست از سر زنان ورزشکار بردارد. ورزش زنان همیشه مسائل خاص خودش را داشته و باید از نزدیک تمرین و مسابقه ملی پوشان رشته‌های مختلف را دید تا کامل متوجه حال و روزشان شد. دختران ورزشکار برای عبور از همه چراغ قرمزهایی که سال‌ها پیش رویشان روشن بوده، تلاش‌ زیادی کرده‌اند اما معلوم نیست چرا حالا که فدراسیون جهانی لباس مصوب ایران را تایید کرده، تا این حد مشکلات عجیب و غریب سرراهشان قرار می‌گیرد و مسائل پیچیده می‌شود؟

در تمام سال‌های اخیر که برخی راه‌ها پیش روی ورزش زنان باز شده، در عوض برخی رفتارهای سلیقه‌ای عاملی بوده برای دردسرهای تازه.

دختران ایران زمین با پوشش اسلامی مسابقه می‌دهند و هر روز برای رسیدن به سکوهای قهرمانی، جلوتر می‌روند. به مدال المپیک و جهان رسیده‌اند و توان خود را جا انداخته‌اند اما گاهی مسائلی اتفاق می‌افتد که خارج از چارچوب است و تمرکزشان را به هم می‌ریزد. مسائلی که به نظر می‌رسد بیشتر از اینکه یک استدلال یا حتی حکم شرعی پشت‌اش باشد، سلایق افرادی آنها را ایجاد کرده که خیلی شناختی از فضای ورزش ندارند.

اعمال سلایقی که ریشه

در عرف و شرع ندارد

در روزهای آماده سازی کاروان ایران برای بازی‌های آسیایی است که فرصتی فراهم می‌شود برای صحبت با دختران که حالا تعدادی از آنها به مدال رسیده‌اند. حرف از پوشش‌شان می‌شود و اتفاق‌هایی که برایشان می‌افتد. یکی از دخترهای کم سن و سال کاروان با خنده می‌گوید: «برای اینکه هد و مقنعه در حین مسابقه از سرمان نیفتد، قبل از مسابقه مقنعه را به موهایمان می‌دوزیم.» دوستش به بحث وارد می‌شود و می‌گوید: «خیلی هم سخت نیست. موهایمان را با کش می‌بندیم و وقتی مقنعه را سر می‌کنیم، یکی از دوستان‌مان برایمان می‌دوزد. آن‌هم به این ترتیب که نخ را با سوزن به زیر کش مو وصل می‌کند، تا موقع مسابقه از سرمان نیفتد.»

بچه‌ها اینقدر با این موضوع کنار آمده‌اند که انگار مشکلی ندارند. یکی از هم‌تیمی‌هایشان مشکل را در این می‌بیند که مبادا موی یکی از دخترها کوتاه باشد: «این کار کمی برای دخترهایی که موی کوتاه دارند، سخت‌تر است.»

این صحبت‌ها نه تنها در رشته‌های دیگر هم شنیده می‌شود که چهار سال قبل هم در حین آماده شدن یکی از دخترهای ورزشکار برای حضور در مسابقه‌اش در اینچئون این صحنه را دیدم اما لبخند زد و گفت: «می‌ارزد. مدال برایم ارزش دارد و هر سختی را تحمل می‌کنم.»

اتفاقا همین دختر ورزشکار در بازی‌های آسیایی دوره قبل مدال گرفت و بعد از مسابقه‌اش وقتی قرار بود درباره مدالش حرف بزند، گفت: «دیدید گفتم می‌ارزد.»

او و خیلی از دختران دیگر ورزشکار می‌خواهند به موفقیت برسند و با وجود همه سختی‌هایی که برایشان ایجاد می‌شود اما می‌خواهند نشان دهند با پوشش اسلامی هم می‌شود روی سکو رفت اما به شرط اینکه رفتارهای سلیقه‌ای این هدف و خواسته را نشانه نگیرد. رفتارهای سلیقه‌ای که مختص امروز و دیروز نیست.

رفتارهایی که در شرع و عرف ریشه ندارد و گاهی برگرفته‌ از برخی ویژگی‌های شخصیتی یا حتی خودسانسوری است که به اصل کار یعنی حضور موفق دختران محجبه ایران در میدان‌های بین‌المللی لطمه می‌زند. مثل اتفاقی که در کبدی رقم خورد و مربی مرد تایلند، روسری به سر کرد!

گزارش: آزاده پیراکوه - جاکارتا