یاکوب راتای مطرح کرد:
موسیقی معاصر تمام هیجان و علاقه من است
موسیقی معاصر تمام هیجان و علاقه شدید من است و برای من دیدن تماشاگر هیجان‌زده و تشنه شنیدن که با دقت می‌شنوند، تجربه شگفت‌انگیزی بود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، یاکوب راتای که به همراه دیوید دانل دیگر آهنگساز اهل چک در هشتمین روز از برگزاری سومین فستیوال بین‌المللی موسیقی معاصر تهران به اجرای برنامه پرداخت، درباره این برنامه گفت: قطعاتی که ما اجرا کردیم قطعاتی بودند از لویجی نونو که در اواخر دوران کاری خود به عنوان آهنگساز به همراه گیدئون کرمر آن را نوشته است و اتفاقی که افتاده این است که بخشی از صداسازی‌هایی که روی آهنگ‌های کرمر انجام شده، توسط لویجی نونو صورت گرفته و می‌توانم بگویم که قطعات اول و دوم بیانگر هستند و قطعات سوم و چهارم هم درباره تکنیک‌هایی مانند حملات ناگهانی هستند و قطعه پنجم و ششم هم درباره بازکردن در و صداهای همیشگی اطرافمان هستند.
راتای با بیان اینکه آنچه در این فستیوال اجرا کرده‌اند در هشت قطعه متفاوت نوشته شده است که همزمان باید اجرا می‌شد، افزود: به همین دلیل ما با 8 اسپیکر متفاوت این قطعات را اجرا کردیم.
این هنرمند اهل چک همچنین خاطرنشان کرد: لزوما قصد نداشتیم این هشت قطعه همزمان با هم پخش شوند یا از اسپیکرهای مشخصی پخش شوند به همین دلیل این 8 قطعه می‌توانند در فضا بچرخند.
او که نخستین بار است در فستیوال موسیقی معاصر تهران حضور پیدا کرده، ضمن خرسندی از حضور خود در این فستیوال ادامه داد: به‌طور کلی درخصوص ساختار جشنواره نظر مثبتی دارم و درباره سطح کیفی آثاری هم که در جشنواره به اجرا درآمدند، می‌توانم بگویم آثار رنگارنگی بودند.
راتای با اشاره به اهمیت این فستیوال بیان کرد: موسیقی یک زبان جهانی است و پلی را برای برقراری دیالوگ میان فرهنگ‌ها ایجاد می‌کند. به عنوان مثال یک نوازنده اهل چک یک قطعه ایتالیایی را برای تماشاگران ایرانی اجرا می‌کند.
او تصریح کرد: موسیقی معاصر تمام هیجان و علاقه شدید من است و برای من دیدن این همه تماشاگر هیجان‌زده و تشنه شنیدن که با دقت می‌شنوند، تجربه شگفت‌انگیزی بود.
این آهنگ ساز اهل چک با تاکید بر اهمیت برگزاری رویدادهای اینچینی در تبادل فرهنگی میان ملل، گفت: به گفته نخستین رئیس‌جمهور چک در قرن بیستم؛ یک کشور می‌تواند سیاست و اقتصاد متفاوتی داشته باشد اما برای ارزیابی یک جامعه از روی فرهنگ آن جامعه می‌توان آن جامعه را ارزیابی کرد و ما می‌توانیم از روی سطح دانش مردم هر کشور متوجه شویم که چه فرهنگ غنی در پس آن نهفته است. هنر هم می‌تواند فضای آزادی را بدون هیچ مرزی ایجاد کند که محصور کردن آن غیرممکن است.
