محمد خالوندی:
مادرم الگوی زندگی من است
تمام تلاش او برای تداوم درخشش در عرصه ورش حرفهای است و خود را برای رویدادهای پیش رو آماده میکند.
محمد خالوندی، ملیپوش تیم دو و میدانی است که در رقابت های پارالمپیک لندن موفق به کسب نشان ارزشمند طلا در ماده پرتاب نیزه شد.
به گزارش ایلنا، محمد خالوندی، این ملیپوش کرمانشاهی تیم دو و میدانی جانبازان و معلولین در سال 68 با معلولیتی مادرزادی از ناحیه مچ پا به دنیا آمد و تا سال 83، که برادر دوقلو و پدرش را در سانحه تلخ تصادف از دست داد، زندگی کوچ نشینی با خانوادهاش داشت.
پس از این اتفاق تلخ، محمد و خانوادهاش به کرمانشاه نقل مکان میکنند و از آن پس وی با همراهی برادرانش برای امرار معاش خانواده تلاش می کند و این امر باعث می شود روند تحصیل او متوقف شود.
سال 2008، زمانی که رقابتهای پارالمیپک در پکن برگزار میشد، تماشای مسابقات محمد میرزایی، ملی پوش اسبق و پر افتخار تیم ملی، موجب شد محمد به ورزش دو ومیدانی علاقه مند شود. روحیه ای که وی در آقای میرزایی دیده بود، او را هر چه بیشتر برای دنبال کردن ورزش ترغیب کرد. آن روزها محمد به این میاندیشید که چگونه میتواند روزی در جایگاهی نظیر میرزایی بایستد و این سرآغاز ماجرا بود.
اولین قدم، ثبتنام در هیات استان بود و پس از آن عزتاله پرنیان و علیالفت داودی، اولین مربیان محمد در مواد پرتاب نیزه و دیسک بودند که در ادامه مسیر، او را تشویق می کردند.
علی رغم تلاش های شبانه روزی و تمرین در زمین های خاکی و بدون امکانات ویژه، محمد به مسابقات سال 2009 نرسید و به توصیه مربیان، خود را برای رقابت های جوانان جهان آیواز آماده کرد. پس از آن، اولین درخشش محمد خالوندی در سال 90 اتفاق افتاد که منجر به کسب نشان طلای مسابقات آیواز شد. این نشان برای محمد، تنها یک نشان معمولی نبود، نقطه عطفی بود برای زندگیش و جدی تر گرفتن ورزش حرفه ای. تمرینات شبانه روزی و نیز حرکات ترکیبی که از خلاقیت اون نشات می گرفت، همه و همه در این موفقیت نقش داشت.
او با انگیزه قوی که پس از حضور در رقابتهای آیواز در خود ایجاد کرده بود، در رقابتهای جهانی آیواز در بخش بزرگسالان که همان سال برگزار شد، نیز شرکت کرد که این حضور نیز منجر به کسب نشان طلای دیگری شد.
پس از آن خالوندی در رکوردگیری تیم ملی شرکت کرد و با ثبت پرتابی به طول 23/47 متر توجه بیشتر مربیان را به خود جلب کرد و پس از آن با حضور در رقابت های قهرمانی جوانان جهان جمهوری چک و کسب مدال طلاو نیز و با پیگیریهای کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون، موفق شد مجوز ورود به رقابت های پارالمپیک لندن را دریافت کند.
در تمام این مدت محمد به صورت انفرادی در محل سکونت خود تمرین میکرد و باتوجه به اینکه حضورش در ترکیب تیم ملی برای اعزام به رقابت های لندن، دو ماه پیش از این مسابقات مسجل شده بود، در اردوهای آمادگی نیز حضور نداشت. اما هیچ کدام از اینها موجب نشد تا ذره ای از انگیزه و ایمان او برای دست یابی به هدفی که مورد نظرش بود، کاسته شود و این بار محمد خالوندی بود که در ورزشگاه 80 هزار نفری المپیک لندن، مقابل چشمان هزاران تماشاچی قدم به میدان گذاشته بود.
محمد استرس داشت، اما تماسی که شب قبل از مسابقه با خانواده اش گرفته بود و دلداریهای آنها، از نگرانیهایش میکاست. قرار گرفتن در صدر جدول پرتابگران نیزه، بر این اضطراب افزوده بود، اما بوسهای که محمد بر گردن بندش که منقش به نام حضرت علی (ع) بود،میزد، آرامش و توانی باور نکردنی به او میداد.
شناختی از حریفان نداشت و به جز یک شرکت کننده مصری، کسی را نمیشناخت. پرتابهای آزمایشی شروع شد و محمد تمام توانش را به کار گرفت تا در آخرین روز مسابقات و به عنوان آخرین شرکت کننده رشته دو و میدانی، جز اولینها باشد. 50 متر و 98 سانتیمتر به نام محمد خالوندی ثبت میشود و این یعنی شکستن رکورد پارالمپیک و شکستن رکورد شخصیاش! از خوشحالی در پوستش نمیگنجد، بقیه پرتابها اگرچه به اندازه پرتاب اول نیستند اما همه بالاتر از رکوردهای قبلی او هستند.
مسابقه تمام میشود و در شبی که کاروان ایران کامش از شکست تیم ملی والیبال نشسته برابر بوسنی تلخ است، نشان طلای محمد به عنوان آخرین نشان طلای کاروان ایران، حلاوتی دلچسب دارد.
محمد، انسان قدرشناسی است، او هرگز فراموش نمیکند با تشویقهای پسرخاله اش به سمت ورزش جذب شد، حمایتهای خانواده به خصوص مادرش را از یاد نمیبرد که هیچ گاه او را به خاطر تمرین کردن و سر کار نبودن، سرزنش نکرد و با وجود اینکه او از نان آوران خانه بود، هرگز به خاطر پیگیری ورزش، شماتت نشد. مادر، الگوی زندگی محمد است و به قول خودش دست پخت او قوی ترین دوپینگ جهان است!
محمد امروز مسئولیت یک خانواده جدید را نیز عهدهدار شده، خدا را شاکر است از دریچه ورزش، توانست خود را بهتر بشناسد، نوع نگاهش به زندگی تغییر کند و بیش از پیش روی پای خود بایستد. حالا تمام تلاش او برای تداوم درخشش در عرصه ورش حرفهای است و خود را برای رویدادهای پیش رو آماده میکند.
تلاش برای ادامه تحصیل و پیگیری داشتن شغلی دائمی، از دیگر دغدغههای محمد خالوندی، این ورزشکار غیرتمند کرمانشاهی است که امیدوار است به زودی محقق شود.
وی در پایان گفتوگویش برای تمام افراد دارای معلولیت پیامی دارد: "توکل به خدا، کار، تلاش و ایمان؛ این رمز موفقیت ماست، اینها را که داشته باشید به هر کجا که بخواهید میرسید."