ده کاری که ژابی آلونسو متفاوت از کارلو آنچلوتی انجام می‌دهد
تنها چند هفته پس از شروع کار ژابی آلونسو در رئال مادرید، نشانه‌های تغییر در تیم به‌وضوح قابل مشاهده است؛ تغییری که حتی فراتر از انتظارها، در ساختار تیمی و فلسفه بازی خود را نشان داده است.
به گزارش ایلنا، فصل کابوس‌وار گذشته رئال مادرید، اکنون در گذشته است. اگرچه هنوز فاصله چندانی از آن نگذشته، اما ورود سرمربی جدید، این ناکامی را به بخشی از گذشته بدل کرده است. کارلو آنچلوتی حالا هدایت تیم ملی برزیل را برعهده دارد و ژابی آلونسو، بازیکن سابق و مغز متفکر خط میانی کهکشانی‌ها، به نیمکت تیم برگشته و تغییرات تاکتیکی را آغاز کرده است.
1. ساختار متغیر و سیال
در حالی‌که تیم آنچلوتی بیشتر بر اساس اصول سنتی شکل می‌گرفت، حالا تحت هدایت آلونسو، رئال بسته به موقعیت توپ، بین دفاع سه یا چهار نفره تغییر آرایش می‌دهد. آلونسو تأکید دارد که «چیدمان» مهم نیست، بلکه اصول بازی تیمی اهمیت دارد.
2. غالب شدن دفاع سه‌نفره
از سومین بازی در جام باشگاه‌های جهان به بعد، آرایش ۳-۵-۲ یا ۳-۴-۲-۱ به سیستم اصلی رئال بدل شده است. سبکی که از دوران حضور آلونسو در لورکوزن به یاد داریم. حضور جود بلینگام و وینیسیوس جونیور در پشت مهاجم، به عنوان هافبک‌های هجومی، یکی از نشانه‌های این سیستم تازه است.
3. دروازه‌بان به‌مثابه لیبرو
در برخی دقایق، تیبو کورتوا از دروازه خارج می‌شود تا در پازل ساختار بازی‌سازی، نقش مدافع سوم را ایفا کند. گرچه کورتوا در بازی با پا جزو بهترین‌ها نیست، اما این تاکتیک جدید، حداقل در مقاطعی به کار گرفته شده؛ چیزی که در دوران آنچلوتی ندیده بودیم.
4. اعتماد به چهره‌های جدید
جوان ۲۰ ساله‌ای مثل «دین هویسن» حالا به مهره‌ای کلیدی در خط دفاع بدل شده؛ گامی شجاعانه که شاید از آنچلوتی بعید بود. در خط حمله نیز گونسالو گارسیا، با ۴ گل، آقای گل تیم در جام جهانی باشگاه‌هاست؛ بازیکنی که آلونسو بدون توجه به نام‌ها، به او اعتماد کرده و جواب گرفته است.
5. نقش‌ها، مهم‌تر از نام‌ها
برای آنچلوتی، نام‌های بزرگ همیشه در اولویت بودند. اما برای آلونسو، نقش و کارکرد هر بازیکن در هر بازی اهمیت دارد. مثلاً در دیدار مقابل دورتموند، برای جای دادن کیلیان امباپه، گارسیا را بیرون نکشید، بلکه به جای او، یک بازیکن مشابه امباپه را خارج کرد تا ترکیب نقش‌ها حفظ شود.
6. بازتعریف نقش آردا گولر
آردا گولر که در فصل گذشته در پست وینگر راست کم‌اثر بود، حالا توسط آلونسو به عنوان بازی‌ساز شماره ۶ و در عمق میدان بازی می‌کند. نقشی که خود گولر می‌گوید از آن لذت می‌برد و او را به جانشینی برای تونی کروس بدل کرده است.
7. پر کردن فضاهای خطرناک
در دوره آنچلوتی، اغلب فضای بین خطوط حریف بدون حضور بازیکنان رئال باقی می‌ماند. اما حالا، حتی مهاجمان چپ‌گرا نیز وظیفه دارند این فضاها را پر کنند و بازی در عمق بیشتری جریان دارد. حاصل آن، فشارهای طولانی‌تر در یک‌سوم دفاعی حریف است.
8. انسجام تیمی
با نزدیک‌تر شدن خطوط دفاع، هافبک و حمله، رئال نسبت به گذشته بسیار فشرده‌تر و یکپارچه‌تر بازی می‌کند. چه در پرس بالا، چه در دفاع عمیق، رئال دیگر به‌راحتی از هم گسسته نمی‌شود.
9. پرسینگ مدرن
یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌ها، در سیستم پرس است. تیم آنچلوتی به‌ندرت با پرس بالا بازی می‌کرد، اما حالا رئال آلونسو به‌وضوح در حال تبدیل شدن به تیمی است که با هماهنگی و انسجام پرس می‌کند. البته هنوز به ایده‌آل نرسیده، اما مسیر کاملاً مشخص است.
10. نزدیکی به دروازه حریف
یکی از اهداف مهم این سبک جدید بازی، کوتاه کردن فاصله میان پرس و گلزنی است. به همین دلیل، وینیسیوس و دیگر مهاجمان بیشتر به مرکز متمایل شده‌اند و وظیفه ایجاد عرض بر دوش مدافعان کناری یا وینگ‌بک‌ها افتاده است.
در مجموع، هرچند پروژه آلونسو در رئال هنوز در ابتدای مسیر است، اما در همین مدت کوتاه، تفاوت‌ها و پیشرفت‌هایش محسوس بوده و آینده‌ای روشن برای هواداران مادریدی ترسیم می‌کند.
با این حال رئال مادرید شب گذشته مقابل پاریسن ژرمن قهرمان این فصل اروپا شکست خورد و از صعود به فینال جام باشگاه‌های جهان ناکام ماند اما قطعا پروسه جدید این باشگاه با آلونسو می‌تواند در آینده جذاب و طبق انتظار هواداران پیش برود.
