پناهیان در دانشگاه فرهنگیان:
تا کی میخواهید صرفاً انتقاد کنید؟/ من دنبال تحول در شیوه حکمرانی هستم
یک استاد حوزه و دانشگاه گفت: سازمانهای بزرگ و پرحجم، وقتی جوانان وارد میدان شدند، چه تحولی ایجاد کردند؟ این همان تحولی است که ما در حکمرانی به سبک استارتاپی در همه زمینهها نیاز داریم. حالا بعضیها میگویند: «آقا، شما استارتاپ را تأیید میکنید؟» پاسخ من این است: نه، من دنبال تحول در شیوه حکمرانی هستم. یکی از روشهای این تحول، ایجاد تعاونیهای گسترده است؛ روشی که ما تاکنون هرگز آن را در فرهنگ اقتصادی جامعه خود به چشم ندیدهایم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، حجت الاسلام علیرضا پناهیان در مراسم روز دانشجو در دانشگاه علم و صنعت گفت: اگر قرار بود که امور مردم تنها با مسئولین حل شود، خب امام زمان با چند مسئول خوب میآمد و کار همه مردم دنیا را انجام میداد. فلسفه دین ما و طرحی که در دین ما وجود دارد این است که همه مردم فعال باشند، نه یک گروه خاص.
وی ادامه داد: من نمونههایی از پیشنهادهای اجرایی خود را ارائه میکنم. رهبر انقلاب چگونه سالیانه جلساتی برگزار میکنند؟ با نخبگان مختلف جلساتی برگزار میکنند، سخنان آنها را میشنوند و پیگیری میکنند. ممکن است سخنان آنها گاهی غیر دقیق باشد، و در برخی موارد پاسخ داده شود یا گفته شود که باید بررسی شود.
تولیت حوزه علمیه دارالحکمه تصریح کرد: تمام مسئولین باید چنین جلساتی را با نخبگان برگزار کنند؛ نخبگان هم شامل نخبگان علمی و نخبگان اجتماعی. نخبگان اجتماعی هم نمی شود بلکه افراد مختلفی هستند؛ گاهی یک کاسب، گاهی یک معمار و سرمایهگذار، نه سرمایهگذار بیتدبیر. فرد فعال دارای سلیقه و توانایی خاصی است. هیچ مسئولی حق ندارد بدون مشارکت نخبگان تصمیمگیری کند، بدون در جریان گذاشتن آنها هیچ اقدامی انجام دهد و هیچ مسئولیتی به آنها تفویض نکند. بدون مشورت با آنها نباید برای خود مسئول، کارمندان یا مدیران زیردستش تعریف کند. این نکته بسیار مهم است.
پناهیان گفت: به عنوان مثال، دوست دارم چنین صحنهای را ببینم: یک دانشجو به کارخانهای مراجعه کرده و کارخانهدار میگوید اگر کارخانه دولتی فلان به من واگذار شود، سود آن را دو برابر میکنم، اما به او واگذار نمیکنند. این کارخانه دار یا فرد متخصص، روزی همان دانشجویی بوده که روی نیمکت دانشگاه نشسته است، تازه مدرک گرفته و حالا پیشنهاد میدهد که این کارخانه از بخش خصولتی خارج شود و به بخش مردمی واگذار شود.
وی ادامه داد: میتوان سهامی را نیز به دانشجویان واگذار کرد تا وارد میدان شوند و فعال شوند و در فرآیند سهامداری مشارکت داشته باشند. تا شما در عرصه اقتصادی فعالیت نکنید، نمیتوانید بسیاری از مطالبات اقتصادی رهبر انقلاب را پیگیری کنید. دانشجو چرا نباید در دوران تحصیل خود، این تجربهها را کسب کند؟ یکی از مسائلی که اهمیت ویژهای در محیطهای دانشگاهی دارد این است که دانشجو بتواند بورسیه شود؛ یعنی اینکه در مقطع کارشناسی به گونهای درس بخواند که دولت بتواند هزینههای او را در مقطع کارشناسی ارشد تأمین کند. این موضوع دارای وجاهت است یا نه؟
وی تصریح کرد: بیایید کاری کنیم که دانشجو در دوران کارشناسی بتواند به گونهای فعال شود که خود را بورسیه کند؛ به این معنا که دیگر نیازی به بورسیه دولت در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری نباشد و این مسئله به یک ارزش تبدیل شود. آیا میتوانیم این کار را انجام دهیم؟
پناهیان گفت: من برخی از نمایندگان مجلس انقلابی را در یک جمع دوستانه ملاقات کردم و با آنها صحبت کردم. به آنها گفتم ترجیح میدادم که شما فرزند یک کارخانهدار باشید تا اینکه فردی انقلابی باشید که تاکنون نه تجربه درآمدزایی داشته، نه تولید کرده، نه کسبوکار داشته و نه پدرش مغازهای داشته باشد و حالا بخواهد برای کل کشور قانونگذاری کند.
وی ادامه داد: دوستانم در آن جمع، ابتدا این حرف را شوخی برداشتند، ولی من حقیقت موضوع را بیان میکردم. آنها میگفتند شما دنبال نظام سرمایهداری هستید، من هم پاسخ دادم که لطفاً اینقدر تهمت نزنید، هدف من این است که همه در کسبوکار فعال باشند، همه در تولید ثروت مشارکت داشته باشند و در جریان تولید حضور داشته باشند.
تولیت حوزه علمیه دارالحکمه تصریح کرد: تولید و صنایع، به ویژه صنایع دانشبنیان، کار دانشجویان است. حتی کسبوکار نیز متعلق به دانشجویان است. اکنون در دانشگاه هر رشتهای که میخوانید، چه فنی باشد، چه علوم انسانی، چه مشکلی دارد که دانشجو فعال باشد؟ از نظر تجارت و کسبوکار چه اشکالی دارد؟ درس خواندن به طور معمول وقت زیادی از انسان نمیگیرد و در واقع، فعالیت اقتصادی در کنار تحصیل، توانمندی دانشجو را افزایش میدهد.
پناهیان گفت: اگر دانشجو در کنار فعالیتهای دانشگاهی خود کسبوکار راهاندازی کند و دولت بخواهد از او حمایت کند، میتواند این کسبوکارهای دانشجویی را پشتیبانی کند و شرایطی فراهم شود تا دانشجویان با توان و خلاقیت خود، نقش مؤثری در اقتصاد کشور ایفا کنند. در موضوعات کسبوکار ورود نکنید و بعد بنشینید و از قطب شکر، قطب نامعلوم و رانتهایی که آنها دریافت میکنند انتقاد کنید. این روش هیچ فایدهای ندارد و به جایی نمیرسد. تا کی میخواهید صرفاً انتقاد کنید؟
وی ادامه داد: مثلاً قطب چای آمد و این رانتخواری را انجام داد. یک وزارتخانهای که مسئول آن اصلاً قصد نداشت با این رانتخواریها همراهی کند، دچار چالش شد و گرفتار شد. خب، این قطبها و اقطاب تجاری تا کی باید به حیات خود ادامه دهند؟ چگونه میتوان جلوی آنها را گرفت؟ آیا فقط با قوه قضائیه؟ قطعاً این روش پایدار نیست.
پناهیان گفت: ما باید شیوههای زندگی و فعالیت اقتصادی را تغییر دهیم. مثال بارز آن، ورود استارتاپها در زمینه تاکسیرانی است. من نمیخواهم نام خاصی بیاورم، اما فعالیتهای استارتاپی چگونه توانستند بار سازمان تاکسیرانی را کاهش دهند؟ این تحول در حکمرانی به شیوه استارتاپی در همه حوزه ها می خواهیم.
وی ادامه داد: سازمانهای بزرگ و پرحجم، وقتی جوانان وارد میدان شدند، چه تحولی ایجاد کردند؟ این همان تحولی است که ما در حکمرانی به سبک استارتاپی در همه زمینهها نیاز داریم. حالا بعضیها میگویند: «آقا، شما استارتاپ را تأیید میکنید؟» پاسخ من این است: نه، من دنبال تحول در شیوه حکمرانی هستم. یکی از روشهای این تحول، ایجاد تعاونیهای گسترده است؛ روشی که ما تاکنون هرگز آن را در فرهنگ اقتصادی جامعه خود به چشم ندیدهایم.
