مأموریت ناتمام امباپه در آنفیلد: بازگشت برای رستگاری
ستاره فرانسوی رئال مادرید بار دیگر به ورزشگاهی بازمی‌گردد که در آن تلخ‌ترین شب دوران حرفه‌ای‌اش را تجربه کرد.
به گزارش ایلنا، کمتر از یک سال از شبی می‌گذرد که کیلین امباپه در ورزشگاه آنفیلد، مقابل هواداران پرشور لیورپول، بدترین بازی خود با پیراهن رئال مادرید را پشت سر گذاشت. در آن دیدار بارانی، جایی میان فریادهای جایگاه طرفداران افراطی لیورپول و چمن لغزنده مرسی‌ساید، ستاره فرانسوی به‌طور کامل از فرم خود خارج شد: توپ‌های بی‌شماری از دست داد، موقعیت‌ها را هدر داد و در نهایت نیز یک ضربه پنالتی حیاتی را از دست داد. شبی تاریک و فراموش‌نشدنی که هنوز در ذهنش حک شده است.
سقوط از اوج در شبی کابوس‌وار
آن شب امباپه به پستی بازگشت که زمانی او را به یکی از ترسناک‌ترین مهاجمان دنیا تبدیل کرده بود: وینگر چپ. سرعت، قدرت و شوت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی‌اش ناپدید شده بودند. بدون حضور «وینیسیوس» مصدوم، رئال با مثلثی از امباپه، ابراهیم دیاز و آردا گولر به میدان رفت، اما هیچ چیز مطابق انتظار پیش نرفت. امباپه آن شب تنها سایه‌ای از همان بازیکنی بود که رئال برای جذبش دنیا را زیر و رو کرده بود.
پس از گل لیورپول، بخت دوباره در دقیقه‌ای حساس به او لبخند زد: پنالتی‌ای که لوکاس واسکز از رابرتسون گرفت. امباپه نفس عمیقی کشید، توپ را در دست گرفت و پشت ضربه ایستاد؛ اما کائومین کلهر، دروازه‌بان جوان و متخصص مهار پنالتی لیورپول، با واکنشی تماشایی ضربه او را مهار کرد. تصویر امباپه با سری پایین در نقطه پنالتی، به نمادی از پایین‌ترین لحظه دورانش در سانتیاگو برنابئو بدل شد. آمارش هم گواه همین ناکامی بود: دو شوت (یکی بلوکه‌شده، یکی از دست‌رفته)، ۱۸ پاس موفق از ۲۴، ۶ پیروزی در ۱۳ دوئل، و ۱۵ توپ‌لو‌دادن.
شک و تردید‌ها درباره مالک جناح چپ
عملکرد ضعیف امباپه در آن دیدار، تمام تردیدهای کادر فنی رئال را درباره جناح چپ از بین برد. او در ارسال و کنترل توپ ناهماهنگ بود، اعتمادبه‌نفس و درخشش همیشگی را نداشت، و حتی در برابر «بردلی» مدافع جوان لیورپول نیز مغلوب شد. اولین اشتباهش نزدیک بود به گل تبدیل شود و پس از آن بازی برایش سراشیبی تمام‌عیار بود. دقیقه ۶۲ آخرین فرصت جبران بود، اما باز هم کلهر اجازه نداد. آن شب برای امباپه پایانی جهنمی داشت.
از تاریکی تا درخشش دوباره
پس از آن مسابقه، کارلو آنچلوتی در کنفرانس خبری از شاگردش حمایت کرد و گفت:«دارو مورد نیاز او صبر است. دوران سختی را می‌گذراند، به‌ویژه پس از از دست دادن پنالتی. همه باید پشت او باشند.»
اما حالا همه‌چیز تغییر کرده است. امباپه در اوج دوران حرفه‌ای خود قرار دارد؛ رهبر مطلق رئال مادرید و چهره‌ای که هر حمله تیم را به تهدیدی خطرناک تبدیل می‌کند. در لالیگا تاکنون ۱۳ گل در ۱۱ بازی به ثمر رسانده و در مجموع ۱۸ گل در ۱۴ مسابقه ثبت کرده است.
امباپه در هشت دیدار متوالی لالیگا موفق به گلزنی شده و تنها دو بازی با رکورد ده‌گله رونالدو در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۴ فاصله دارد. در تقویم پیش‌رو، دیدار برابر رایووایه‌کانو (۹ نوامبر) و الچه (۲۳ نوامبر) می‌تواند او را به رکورد رونالدو برساند و بازی برابر جیرونا (۳۰ نوامبر) فرصت عبور از آن را فراهم خواهد کرد.
در ۴۵ بازی نخستش در لالیگا، امباپه ۴۴ گل به ثمر رسانده؛ آماری که حتی از آغاز کار رونالدو (۴۳ گل در ۴۵ بازی) بهتر است و تنها با رکورد فرانچ پوشکاش (۴۴ گل در ۴۴ بازی) برابری می‌کند.
بازگشت به آنفیلد؛ بوی انتقام و رستگاری
اکنون او به همان جایی بازمی‌گردد که سقوط کرد؛ اما این بار در نقش رهبر و نماد رئال مادرید. بازگشت امباپه به آنفیلد طعم انتقام و رهایی دارد؛ فرصتی برای پایان دادن به مأموریتی ناتمام و آغاز فصلی تازه در مسیر افتخار.
