جنگ نفس‌گیر در لیگ بیست‌وپنجم فوتبال ایران
لیگ بیست‌وپنجم فوتبال ایران به هفته هشتم رسیده و حالا می‌توان نشانه‌هایی از نظم و شکل‌گیری قدرت‌ها را در جدول مشاهده کرد اما ویژگی اصلی فصل جدید نه برتری مطلق یک تیم بلکه توازن عجیب و تراکم بی‌سابقه‌ی امتیازات است.
به گزارش ایلنا، در پایان هفته هشتم، فاصله‌ی صدرنشین تا تیم هفتم تنها دو امتیاز است. استقلال با ۱۳ امتیاز در صدر قرار دارد و پرسپولیس با ۱۱ امتیاز در رده هفتم جا خوش کرده است. چنین فشردگی‌ای در سال‌های اخیر کم‌سابقه بوده و نشان می‌دهد هنوز هیچ تیمی نتوانسته اقتدار بلامنازع خود را در لیگ تثبیت کند.
اما پشت این اعداد، روایت جالب‌تری نهفته است. روایت تیم‌هایی که با درخشش در زمین‌های حریف، توانسته‌اند در کورس قهرمانی باقی بمانند و در مقابل، تیم‌هایی که با ضعف در بازی‌های بیرون از خانه فرصت حضور در بالای جدول را از دست داده‌اند.
تراکتور، تیمی که بیرون از خانه خطرناک‌تر است
تراکتور اسکوچیچ یکی از پدیده‌های هفته‌های ابتدایی لیگ بوده است. سرخ‌پوشان تبریزی در هفت مسابقه‌ی خود ۱۲ امتیاز گرفته‌اند و جالب اینکه ۸ امتیاز از این عدد حاصل بازی‌های خارج از خانه است. پیروزی بزرگ مقابل سپاهان در اصفهان و برد پرگل برابر گل‌گهر در سیرجان چهره‌ای تازه از تراکتور نشان داده است. تیمی با تمرکز دفاعی بالا، انتقال‌های سریع و قدرت تمام‌کنندگی مؤثر.
اسکوچیچ که پس از ناکامی در تیم ملی دوباره به لیگ ایران برگشته، حالا در تبریز مأموریت احیای یکی از پرهوادارترین باشگاه‌های کشور را برعهده دارد. نتایج اخیر نشان می‌دهد او در مسیر درستی قرار گرفته است. تراکتور برخلاف سال‌های قبل که در خانه‌ی خودش می‌درخشید، امسال در سفرها موفق‌تر بوده است. نشانه‌ای از پختگی تاکتیکی و روانی بازیکنانش.
استقلال و ثباتی که به صدر منتهی شد
استقلال با وجود تغییرات مدیریتی و فنی در تابستان، آرام و کم‌حاشیه پیش رفته و حالا صدرنشین است. آبی‌پوشان در پنج بازی خارج از تهران هشت امتیاز گرفته‌اند و از این نظر بعد از تراکتور و در کنار سپاهان دومین تیم برتر بیرون از خانه‌اند. پیروزی در تبریز مقابل تراکتور و برد ارزشمند برابر فجرسپاسی از نکات کلیدی مسیر استقلال بوده است.
تیم جدید استقلال هنوز به اوج هماهنگی نرسیده اما توازن بین دفاع و حمله باعث شده با کمترین گل خورده بیشترین امتیاز ممکن را جمع کند. آبی‌ها هنوز تیمی چشم‌نواز نیستند اما عملکردشان بوی قهرمانی می‌دهد. همان چیزی که هواداران از تیمی مدعی انتظار دارند.
سپاهان، طلایی‌پوشان جاده‌ها
سپاهان هم در لیگ جدید ترکیبی از ثبات و نوسان است. شاگردان نویدکیا همچنان یکی از باکیفیت‌ترین خطوط هجومی لیگ را دارند و مثل تراکتور و استقلال هشت امتیاز از بازی‌های بیرون از خانه جمع کرده‌اند. بردهای خارج از خانه مقابل خیبر خرم‌آباد و استقلال خوزستان نشان داد سپاهان با وجود برخی لغزش‌ها هنوز یکی از مدعیان جدی قهرمانی است.
ویژگی سپاهان انعطاف تاکتیکی است. تیمی که می‌تواند در اصفهان مالک بازی باشد و در خارج از خانه با ضدحمله‌های سریع و پاس‌های عمقی به نتیجه برسد. نویدکیا با درک درست از شرایط زمین‌ها و حریفان بازی تیمش را تطبیق‌پذیر کرده است.
پرسپولیس، مدعی خاموش
پرسپولیس در هفته هشتم پیروز شد اما همچنان پایین‌تر از حد انتظار ظاهر شده است. تیم یحیی گل‌محمدی با ۱۱ امتیاز در رده هفتم قرار دارد هرچند فاصله‌ی اندک با صدر این رتبه را خطرناک جلوه نمی‌دهد. مشکل اصلی پرسپولیس نوسان در بازی‌های خانگی و از دست دادن امتیاز در دیدارهایی بوده که روی کاغذ آسان محسوب می‌شدند.
سرخ‌پوشان هنوز در حال بازسازی پس از تغییرات تابستانی‌اند. ترکیب جدید در خط حمله نیاز به هماهنگی دارد و گاهی نبود انسجام در میانه زمین باعث از دست رفتن برتری‌ها شده است. با این حال، تجربه‌ی سال‌های گذشته نشان می‌دهد پرسپولیس معمولاً در نیم‌فصل دوم تیم متفاوتی می‌شود.
مهمانان خوب و بد لیگ
در جدول میهمانان لیگ، آلومینیوم اراک با شش امتیاز از بازی‌های بیرون از خانه در رتبه‌ی بعدی قرار دارد. شاگردان رحمتی تیمی منظم و جنگنده‌اند که هرچند از نظر فنی در سطح تیم‌های بزرگ نیستند اما با حفظ ساختار دفاعی توانسته‌اند تا رده دوم جدول بالا بیایند.
در مقابل، مس رفسنجان ناامیدکننده‌ترین تیم خارج از خانه بوده است. سه شکست پیاپی در سفرها و تنها یک امتیاز از چهار بازی نشان می‌دهد تیم محمد ربیعی درگیر بحران روحی و تاکتیکی شده است. اگر این روند ادامه یابد مس ممکن است به جایگاه‌های پایین جدول سقوط کند.
الگویی تازه در فوتبال ایران
فصل بیست‌وپنجم نشانه‌ی تغییر در الگوی سنتی فوتبال ایران است. سال‌ها قدرت خانگی عامل اصلی موفقیت تیم‌ها بود اما حالا پایداری بیرون از خانه کلید قهرمانی به نظر می‌رسد. استقلال تراکتور و سپاهان بیش از ۶۰ درصد امتیازات خود را در ورزشگاه‌های حریف به دست آورده‌اند. آماری که در فصل‌های اخیر کم‌سابقه بوده است.
این تغییر ممکن است ناشی از چند عامل باشد. کاهش فشار تماشاگران میزبان در برخی ورزشگاه‌ها، کیفیت بهتر زمین‌ها و پیشرفت تاکتیکی مربیان در استفاده از ضدحمله و پرس مقطعی. به‌هرحال، این فصل بیش از همیشه غیرقابل پیش‌بینی است و هر لغزش کوچکی می‌تواند تیمی را از صدر به میانه جدول براند.
آینده‌ای غیرقابل پیش‌بینی
با توجه به فاصله اندک بین تیم‌ها، پیش‌بینی آینده لیگ تقریباً ناممکن است. استقلال فعلاً ثبات بیشتری دارد، تراکتور در فرم ایده‌آل بدنی است، سپاهان تجربه‌ی قهرمانی دارد و پرسپولیس همیشه در نیم‌فصل دوم بازمی‌گردد. از سوی دیگر، تیم‌هایی مثل آلومینیوم و ملوان با نمایش‌های فراتر از انتظارشان، معادلات را پیچیده‌تر کرده‌اند.
به نظر می‌رسد لیگ بیست‌وپنجم یکی از جذاب‌ترین و فشرده‌ترین فصل‌های دو دهه اخیر فوتبال ایران باشد. لیگی که در آن هیچ تیمی در امان نیست و هر امتیازی در زمین حریف می‌تواند حکم طلا را داشته باشد.
