چالشهای آبی و ضرورت ورود ایران به رقابت منطقهای
چرا ایران باید وارد رقابت آبشیرینکنی شود؟
در حالی که کشورهای جنوبی خلیج فارس با توسعه گسترده فناوریهای آبشیرینکنی به ظرفیتهای دهها میلیون مترمکعبی در روز رسیدهاند، ایران با وجود سواحل طولانی و نیاز روبهافزایش، همچنان با ظرفیت نزدیک به یکمیلیون مترمکعب در روز از رقابت منطقهای عقب مانده است؛ موضوعی که ضرورت ورود جدی کشور به پروژههای پیشرفته آبشیرینکنی را به یک الزام اقتصادی و امنیتی تبدیل میکند.
به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی فولاد مبارکه، کشورهای امارات، عربستان و قطر اکنون به بازیگران اصلی حوزه آبشیرینکنی در جهان تبدیل شدهاند؛ بهگونهای که خلیج فارس و دریای عمان به بزرگترین آزمایشگاه فناوریهای MSF، MED و نسلهای نوین RO بدل شده است. حجم سرمایهگذاری این کشورها بهقدری گسترده است که ظرفیت واحدهای آبشیرینکنی آنها در مجموع از دهها میلیون مترمکعب در روز عبور کرده است. نقشههای منتشرشده نیز نشان میدهد که بزرگترین این واحدها در جنوب خلیج فارس مستقرند؛ مناطقی که مصرف بالای شهری و خوشههای بزرگ صنعتی، محرک اصلی این توسعه بوده است.
در سوی دیگر، ایران با وجود برخورداری از سواحل وسیع و افزایش نیاز صنعتی و شهری، هنوز با ظرفیتی حدود یکمیلیون مترمکعب در روز در حاشیه این رقابت قرار گرفته است. کارشناسان معتقدند که توسعه آبشیرینکنی در کشور دیگر یک «انتخاب» نیست، بلکه «ضرورتی اقتصادی و امنیتی» است؛ بهویژه با توجه به کاهش منابع آب شیرین، فشار شدید بر منابع جنوب و محدودیت انتقالهای بینحوضهای.
به باور متخصصان، حرکت به سمت واحدهای RO کممصرفتر و پیوند آنها با انرژیهای تجدیدپذیر، تنها مسیر پایدار برای جبران این عقبماندگی است.
در نهایت، در صورتی که ایران در این میدان شتاب نگیرد، فاصله با کشورهای جنوبی نهتنها در ظرفیت تولید آب، بلکه در کیفیت آب صنایع، پایداری تولید و حتی مزیت رقابتی منطقهای بیشتر خواهد شد؛ موضوعی که میتواند آینده توسعه صنعتی کشور را تحتتأثیر قرار دهد.
