ثمینه باغچه‌بان به خانه ابدی بدرقه شد
مراسم تشییع پیکر ثمینه باغچه‌بان، نویسنده کودکان و نوجوانان و پیشکسوت آموزش کودکان ناشنوا، امروز (جمعه، ۲۸ شهریور) با حضور جمعی از دانش‌آموزان سابق مدرسه ناشنوایان باغچه‌بان که ثمینه باغچه‌بان بعد از درگذشت پدرش در سال ۱۳۴۵ مدیریت آن را برعهده داشت برگزار شد.
به گزارش ایلنا، پروانه باغچه‌بان، خواهر ثمینه و دیگر فرزند جبار باغچه‌بان، علی ربیعی (مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور)، محمدرضا شفیعی کدکنی، نوش‌آفرین انصاری (دبیر شورای کتاب کودک)، احمد مسجدجامعی، داوود کیانیان، علی کاشفی خوانساری، زهرا فرمانی و... و تعداد زیادی از دانش‌آموزان نسل‌های مختلف مدرسه باغچه‌بان از حاضران در این مراسم بودند که پیکر ثمینه باغچه‌بان را به سمت خانه ابدی‌اش در قطعه نام‌آوران بهشت زهرای تهران بدرقه کردند.
علی ربیعی دستیار رئیس جمهور در امور اجرایی در این مراسم گفت: برخی افراد در تاریخ یک ملت نه به عنوان یک فرد بلکه به عنوان یک نهاد عمل می‌کنند.
علی ربیعی فزود: ایران یعنی خانواده باغچه‌بان، ایران یعنی هر کسی که دستگیری از دیگران و ساختن چیزی برای جامعه، ایران یهنی همه این‌ها و ما همه مدیون خانواده باغچه‌بان هستیم. تنها هدف باغچه بان افراد ناشنوا نبود بلکه این حرکت به اندازه کل انسان‌های ایران و انسانیت در هر جا تاثیر داشته است.
وی ضمن اعلام پیام تسلیت رییس جمهور به شاگردان و خانواده باغچه‌بان، اظهار کرد: امیدوارم راه او را زنده نگه دارید؛ راه او ادامه پیدا خواهد کرد و روح ایشان جاودانه خواهد ماند.
مجید قدمی، رئیس اسبق سازمان آموزش و پرورش استثنایی هم با زبان اشاره با حاضران سخن گفت و یادآور شد: فقط یک نکته بگویم، حضرت علی (ع) می‌فرماید، هرکس که می‌میرد، پرونده‌اش بسته می‌شود، به‌جز آدم‌هایی که در دنیا کارهای خوب کرده‌اند. اگر از خانم باغچه‌بان بپرسند در دنیا چه کردی، با سری بلند خواهد گفت به ناشنوایان کمک کردم، کتاب نوشتم و مدرسه ساختم. حتما جای مرحوم باغچه‌بان در بهشت است.
مژگان فرهبد، معاون آموزشی، پرورشی و تربیت بدنی آموزش و پرورش استثنایی کشور، نیز با زبان اشاره و با بیان اینکه برایم سخت است درباره این ستاره و گوهر درخشان سخن بگویم، گفت: امیدوارم قدردان زحمات این عزیزان و ادامه‌دهندگان راه این عزیزان باشیم و یادشان را زنده نگه داریم. برای ما بزرگ‌ترین هدف، گرامی‌داشتن زحمات و یاد این عزیزان نه به اسم، بلکه به عمل است. به خودمان تسلیت می‌گویم و یرای بازماندگان ایشان، خواهر و دخترشان آرزوی سلامتی دارم.
همچنین فرهبد، رئیس مدرسه باغچه‌بان با خوشامدگویی به ناشنوایان و با زبان آن‌ها اظهار کرد: به خانه خودتان خوش آمدید. قلب ما از رفتن باغچه‌بان شکسته و یادشان در قلب ماست. زمانی که ثمینه خانم رفتند، داوود کیانیان نوشته بود: «ثمینه به سمت خورشید نقاشی‌هایش پر کشید». مطمئن هستم جای ثمیته خانم و آقای (جبار) باغچه‌بان در بهشت است.
دو دانش‌آموزان از سال‌های دور مدرسه باغچه‌بان نیز با زبان اشاره از خاطرات خود گفتند.
پروانه باغچه‌بان، خواهر ثمینه باغچه‌بان و فرزند جبار باغچه‌بان نیز با زبان اشاره و با بیان اینکه اینجا برای وداع و خداحافظی آمده‌ایم گفت: توانایی من این اجازه را نمی‌دهد که به دل‌خواه صحبت کنم و برای شما تعریف کنم این کار از پدر من آغاز شد و چطور ادامه پیدا کرد. قرار نبود این‌طور شود، قرار بود ثمینه باشد، خوشحالم که بچه‌های‌مان را می‌بینم، از خدا می‌خواهم ثمینه آگاه باشد و بفهمد و بییند که بچه‌های ما اینجا هستند. خدا به شما سلامتی بدهد تا آموزشگاه باغچه‌بان مثل قدیم جلو برود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: پدرم وصیت کرده بود بعد از مرگ در آموزشگاه باشد اما نمی‌شد. اینجا مدرسه ناشنوایان است اما پدرم می‌گفت مدرسه من صرفا برای ناشنوایان نیست، برای همه است. شما یاد دارید، آن زمان تعداد ناشنوایان زیاد بودند و الان اوضاع عوض شده و امیدوارم مدرسه را نگه دارید.
