اعمال حاکمیت اسرائیل بر کرانه باختری تشدید تقابل را کلید می‌زند/ سکوت جهانی، مبنای سوء استفاده تل‌آویو شد

مجید صفاتاج، کارشناس مسائل فلسطین با اشاره به رأی مثبت پارلمان اسرائیل به اعمال حاکمیت بر کرانه باختری در گفت‌وگو با ایلنا اظهار کرد: قبل از هر چیز باید توجه شود که اصل توافق میان رژیم صهیونیستی و سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) برای امضای «توافق اسلو» که به‌موجب آن بخشی از اداره مناطق کرانه باختری و نوار غزه به نهاد خودگردان فلسطین واگذار شد، در واقع برآمده از ضرورتی بود که صهیونیست‌ها به‌واسطه وقوع انتفاضه فلسطینی‌ها احساس کردند. انتفاضه، قیام سراسری مردم فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه، اسرائیل را به این باور رساند که اگر توافقی با فلسطینی‌ها حاصل نشود، این مقاومت ادامه خواهد یافت و در نهایت شکست از آنِ اسرائیل خواهد بود. بر این اساس، رژیم صهیونیستی وارد فرآیند توافق شد که از اسلو ۱ آغاز و سپس به اسلو ۲، اسلو ۳ و مراحل بعدی منتهی شد. این توافق در سال ۱۹۹۳ میلادی میان یاسر عرفات و اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی، امضا شد. با این حال، رژیم صهیونیستی هیچ‌گاه به تعهدات این توافق پایبند نماند. در طول ۷۷ سال حیات سیاسی اسرائیل، همواره هرگاه این رژیم احساس کرده طرف مقابل در موضع ضعف قرار دارد، توافقات صلح و آتش‌بس را زیر پا گذاشته و دست به اقدامات خصمانه زده است.

وی ادامه داد: اکنون نیز، از نگاه اسرائیلی‌ها شرایط به‌گونه‌ای است که رژیم صهیونیستی خود را در موضع قدرت می‌بیند. از همین رو، همان پیش‌بینی‌ که در سال ۱۹۹۳ نسبت به توافق اسلو وجود داشت، امروز نیز به واقعیت نزدیک شده است. آنها به این معتقد هستند که ایجاد نهاد خودگردان فلسطین می‌توانست راهی برای پایان دادن به مقاومت و انتفاضه و تبدیل‌شدن این نهاد به ابزاری در خدمت سرکوب جنبش‌های مقاومت باشد؛ به‌عبارتی، پلیسی فلسطینی در خدمت اهداف امنیتی اسرائیل. اما واقعیت‌های میدانی، به‌ویژه در کرانه باختری، چیز دیگری را نشان می‌دهد. عملیات‌های مقاومت در این منطقه افزایش یافته و همسویی با غزه نیز تقویت شده است؛ هرچند اسرائیل ادعا می‌کند حماس در غزه شکست خورده و در کرانه باختری نیز رهبران مقاومت را ترور کرده است. با این حال، شرایط کنونی رژیم صهیونیستی را به این سمت سوق داده که در قالب طرح‌های گوناگون، پیشنهادات جدیدی در زمینه الحاق بخش‌هایی از سرزمین‌های اشغالی و اعمال حاکمیت بر کرانه باختری ارائه دهد.

این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: این اقدام چیزی نیست جز برداشت رژیم صهیونیستی از ضعف طرف مقابل؛ همان‌طور که اکنون در غزه شاهد کشتار، سرکوب، قحطی و گرسنگی هستیم، در کرانه باختری نیز اقدامات مشابهی در حال وقوع است. مهم‌ترین اقدام سیاسی اسرائیل در این مقطع، تلاش برای الحاق کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی است. در لبنان نیز، رژیم صهیونیستی با بهره‌گیری از نبود پدافند هوایی مؤثر، دست به ترور رهبران مقاومت می‌زند. همچنین احتمال می‌رود در آینده اقداماتی را در عراق، یمن و ... نیز دنبال کند. تمامی این رفتارها برخاسته از ارزیابی جدید اسرائیل از وضعیت محور مقاومت، به‌ویژه وضعیت فلسطین، است. در این میان، بسیاری بر این باورند که اقدامی مانند اعمال حاکمیت اسرائیل بر کرانه باختری نه تنها دشوار است بلکه ممکن است در مرحله بعد به افزایش درگیری‌ها و تنش در منطقه منجر شود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: احتمال دارد رژیم صهیونیستی با این الحاق، عملاً به نقطه‌ای بازگردد که پیش از توافق اسلو در آن قرار داشت؛ یعنی به وضعیت قبل از پذیرش موجودیت نهاد خودگردان فلسطین، زمانی که انتفاضه اول رژیم را مجبور به انعطاف کرد. طبیعی است که اکنون نیز نیروهای مقاومت و مردم در کرانه باختری به این مسئله واکنش نشان خواهند داد و رژیم صهیونیستی ناگزیر خواهد بود تبعات و پیامدهای آن را تحمل کند. با این تفاوت که امروز اسرائیل تجربه‌ای دارد که در زمان انتفاضه اول (۱۹۸۷) نداشت. طی بیش از سه دهه پس از آن، این رژیم روش‌های سرکوب اعتراضات مردمی را توسعه داده و واکنش خنثی جامعه جهانی را نیز به‌خوبی آزموده است. همان‌طور که در غزه شاهد اوج جنایات، کشتار کودکان و محاصره مردم بی‌پناه بودیم و جامعه جهانی سکوت پیشه کرد، در کرانه باختری نیز رژیم صهیونیستی احتمالاً شدت سرکوب‌ها را افزایش خواهد داد. با این حال، چنین اقداماتی بعید نیست که آتش قیام در سرزمین‌های اشغالی، به‌ویژه در کرانه باختری رود اردن، را بار دیگر شعله‌ور کند.