دهه اول اسفند هم گذشت و خبری نشد؛ کشتی همچنان منتظر انتخابات
هفته که نه، دهه اول اسفند هم گذشت و خبری از ثبت‌نام نامزدهای احراز پست ریاست فدراسیون کشتی نشد و این در حالی است که کشتی مسابقات مهم جهانی و المپیک را پیش رو دارد و ورزش ایران و بالطبع جامعه ایرانی سال اقتصادی دشواری را پیش رو دارد و اگر از همین حالا هم که بسیار دیر شده است، تکلیف فدراسیون پرافتخارترین ورزش ایران مشخص نشود، نباید انتظار داشت که کشتی همچون گذشته بتواند در المپیک بدرخشد و یک‌تنه ورزش ایران را در جدول رده‌بندی بالا بکشد.
به گزارش ایلنا، متولیان ورزش ایران مدام شوخی شوخی زمان ثبت نام و انتخابات کشتی را به تعویق می‌اندازند و کشتی جدی جدی از این اقدام آن‌ها ضربه می‌خورد و آسیب می‌بیند.
در شرایطی که هر لحظه آن حکم طلا را دارد همین‌طور مثل آب خوردن زمان است که دارد از دست می‌رود و مسوولان ورزش که خود را یک پا کارشناس خبره دانسته و معرفی می‌کنند بی‌اینکه توجهی به این مهم داشته باشند به دنبال مهره‌ای خودی هستند تا سکان هدایت کشتی را به دست او بسپارند؛ فارغ از اینکه در این شرایط حساس کشتی به چه رییسی با چه شرایط و فاکتورهایی نیاز دارد. دوستان یا نمی‌دانند یا نمی‌خواهند قبول کنند که شکست کشتی در المپیک مساوی است با شکست ورزش ایران و این شکست قبل از هر چیز و هر کس دامان خودشان را خواهد گرفت.
این سهل‌انگاری نه تنها روی نتایج کشتی ایران در رقابت‌های جهانی و المپیک تاثیر دارد بلکه در سایر بخش‌ها نیز کشتی را به خطر خواهد انداخت. طبق اساسنامه اگر انتخابات فدراسیون کشتی تا اواسط اردیبهشت‌ماه برگزار نشود، اتحادیه جهانی می‌تواند پیگیر این موضوع شده و به بحث انتخابات داخلی ایران ورود کرده و در این باره سوال کند، از همین رو امید می‌رود، دست‌اندرکاران ورزش برای یک‌بار هم که شده نوشدارو را قبل از مرگ سهراب به دست کشتی برسانند و نگذارند ورزش ملی ایران متضرر شود. این تعویق‌ها و تاخیرها هیچ چیزی برای کشتی ندارد جز شکست در میادین پیش رو.
کشتی‌ای که این روزها با آرامش به پیش می‌رود، زیر پوست خود با چالش‌های بسیاری مواجه است، به خصوص در بخش فنی و کشتی‌گیران که سرمایه‌های اصلی این ورزش به حساب می‌آیند. کشتی ایران در ماه‌های پیش رو باید برای کسب سهمیه المپیک تلاش کند، از همین رو هرچه زودتر تکلیف ریاست فدراسیون مشخص شده و از شوک انتخابات رها شود، بهتر می‌تواند در این مسیر گام بگذارد. تردیدی نیست که هر کس رییس فدراسیون شود، دست به تغییرات هرچند اندک خواهد زد و این تغییرات اگر از دو، سه ماه آینده عبور کند، شاید لطمات جبران‌ناپذیری به پیکره کشتی وارد کند.
بی‌تردید تا وزارت ورزش نتواند خود را متقاعد کند که نباید در رشته کشتی به دنبال خودی و ناخودی باشد و همه را به یک چشم دیده و فقط و فقط به فکر موفقیت ورزش نخست ایران باشد، نخواهد توانست آن نتیجه‌ای را که از کشتی در میادین پیش‌رو انتظار دارد در کارنامه ببیند. تعلیق در این روزها حکم زهر کشنده‌ای را برای کشتی دارد که دارد ذره ذره توسط خود متولیان ورزش که بیشتر از هر کس نیازمند موفقیت این رشته المپیکی هستند به این ورزش تزریق می‌شود. فدراسیون رییس ندارد، یعنی صاحب ندارد و هر لحظه امکان دارد یک تصمیم هیجانی این رشته را به حاشیه‌ای بدون بازگشت ببرد.
نبود یک فرد به انتخاب اعضای مجمع در راس فدراسیون شرایط مبهمی را برای کشتی ایجاد کرده و تا زمانی که آن مرد از دل انتخاباتی دموکراتیک بیرون نیامده و سکان هدایت کشتی را به دست نگیرد، هیچ تضمینی برای آینده‌ای آرام وجود نخواهد داشت. وزارت ورزش اگر راست می‌گوید و دلش برای کشتی و آینده این رشته و نتایج رقابت‌های جهانی و المپیک می‌سوزد، هرچه زودتر ثبت‌نام را آغاز و در اولین فرصت انتخابات را برگزار کند. کشتی به تنهایی به‌اندازه کافی چالش و حاشیه دارد، پس بهتر است با بی‌تدبیری بر این مشکلات دامن زده نشود.
امروز کشتی ایران به واسطه اعضای مجمع خود استقلالی را تجربه می‌کند که شاید تا به حال کمتر تجربه کرده باشد، برای همین تصمیم‌گیرندگان ورزش اگر راست می‌گویند و به این استقلال اعتقاد دارند، کار را با ثبت‌نام نامزدها تمام کرده و اجازه دهند اعضا که به خوبی با شرایط کشتی آشنا هستند، دست به انتخاب بزنند. اعتماد به مجمع یعنی اعتقاد به دموکراسی و بی‌اعتمادی مساوی است با بی‌اعتقادی اعضا به وزارت ورزش و این خود سرآغاز حواشی دنباله‌دار است برای کشتی. در این برهه حساس هر کس دلش برای کشتی می‌سوزد، باید کمک کند تا هرچه زودتر انتخابات برگزار شود، چرا که هیچ‌چیز بدتر از انتظار و بلاتکلیفی نیست. لطفا آقایان! هم کشتی را بیش از این منتظر نگذاشته و دستورات لازم را صادر کنند.
