برای قلعه نویی و برانکو؛ بیخیال ماجرای داوری شوید
سرمربیان سپاهان و پرسپولیس طی روزهای اخیر و در پایان جدال در نقش جهان تمام تریبون‌ها را برای نقد داوری مورد استفاده قرار داده‌اند و این در حالی است که امکان بازگشت هیچ امتیازی وجود ندارد و هواداران هر دو تیم امیدوار به بازی‌های آینده هستند.
به گزارش ایلنا، بازی حساس سپاهان و پرسپولیس با تساوی یک بر یک به پایان رسید ولی پرونده‌اش هنوز بسته نشده. پنالتی دقایق آخر پرسپولیس که بازی را به تساوی کشاند جرقه مصاحبه‌های تندی از طرف هر دو باشگاه بود که دیگری را به سود بردن از اشتباهات داوری در جریان لیگ برتر متهم کردند.
سپاهان و پرسپولیس که هر دو در کورس قهرمانی هستند و امتیازات این بازی برای‌شان اهمیت زیادی داشت، بعد از این اتفاق سعی کردند از خودشان چهره تیمی متضرر ترسیم کنند تا بتوانند در ادامه مسیر ژست طلبکارانه بگیرند.
در فوتبال ایران این ترفند تازه‌ای نیست و تیم‌ها معمولا مدعی‌اند که امتیازات زیادی را به خاطر اشتباهات داوری از دست داده‌اند. این رویه را می‌توانید با بررسی مصاحبه‌های مدیران، اعضای کادر‌فنی و دستیاران تیم‌های لیگ برتر در هفته‌های گذشته ببینید.
درباره پرسپولیس و سپاهان این تنش تا جایی پیش رفته که خواستار بررسی اشتباهات داوران به نفع تیم رقیب شده‌اند. ولی چنین روشی چقدر می‌تواند دقیق، قابل استناد و منطقی باشد؟
به سختی می‌توان درباره تصمیمات داوران به اجماع رسید. کارشناسان داوری ممکن است درباره یک صحنه نظرات مختلفی داشته باشند. مثلا تشخیص آفساید یا عبور توپ از خط دروازه که تعاریف دقیقی دارد با بازبینی تصاویر ممکن است، ولی درباره یک خطا یا هند ممکن است هیچ‌وقت نتوان به یک نظر قطعی رسید.
پیچیده‌تر از آن رسیدن به یک معادل امتیازی در ازای اشتباهات است. چطور می‌توان از یک آفساید یا پنالتی اشتباه به این نتیجه رسید که یک تیم می‌توانست از آن بازی امتیازات بیشتری بگیرد. نتیجه بازی به پارامترهای زیادی بستگی دارد و نمی‌توان با قطعیت گفت که یک صحنه می‌توانست نتیجه را تغییر دهد.
در نهایت اینکه استخراج و دسته‌بندی این اشتباهات نه تنها نمی‌تواند از اشتباهات آتی داوران جلوگیری کند که فشار روی این گروه را بیشتر می‌کند و ممکن است آنها را به سمت اشتباهات بیشتر هل بدهد.
ساختن جدولی از «امتیازات از دست رفته بر اساس اشتباهات داوران» تنها به نفع تیم‌ها، مربیان و باشگاه‌هاست تا از زیر بار مسوولیت نتایج‌شان فرار کنند و توپ را به زمین داوران بیندازند.
اشتباهات داوران اجتناب‌ناپذیر است و مربیان و بازیکنانی که در فوتبال فعالیت می‌کنند باید یک بار برای همیشه با آن کنار بیایند. می‌توان با آموزش بیشتر و استفاده از امکاناتی مثل «وار» این اشتباهات را کاهش داد، ولی هیچ‌وقت به صفر نمی‌رسد و قرار نیست بهانه‌ای شود تا تیم‌ها با فرافکنی بخواهند تاثیر عملکرد فنی‌شان در نتایج را پشت آن پنهان کنند.
شاید در فوتبال ایران است که اینقدر روی تصمیمات داوری مانور داده می‌شود، به طوری که تا چند روز بعد از بازی هم ادامه دارد. برای رسانه‌ها هم پرداختن به این جریان جذاب است و گوش طرفداران را تیز می‌کند، ولی در نهایت به فوتبال و اعتمادی که باید در آن جاری باشد، آسیب می‌زند.
