مدافع متعصب استقلالی‌ها کفش‌هایش را آویخت
خداحافظ بچه غول
مدافع سابق و محبوب استقلالی‌ها از فوتبال خداحافظی کرد.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، خداحافظی حنیف عمران‌زاده از فوتبال آنهم در سن 33 سالگی شاید خبر تلخی باشد برای یکی از بهترین استعدادهای سال‌های اخیر فوتبال ما که قدر خودش را ندانست و خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد مجبور به آویختن کفش‌هایش شد.
او متولد ۱۰ شهریور سال ۱۳۶۴ است. دارای دو برادر به نام‌های عمار و سعید است و یک خواهر هم به نام سمیه دارد. حنیف بچه یکی مانده به آخر خانواده عمران‌زاده است و البته خیلی خاص. او در روستای جوربند مازندران به دنیا آمده است.
از همان بچگی خودش یک بچه‌غول بود. وقتی به دنیا آمد ۵ کیلو وزن داشت تا همین وزن بالایش خیلی زود در محله و فامیل بپیچد که خانواده عمران‌زاده چه بچه بزرگ و درشتی به دنیا آورده‌اند. همان بچه‌غول کوچک حالا بچه‌غول بزرگ استقلال است.
حنیف فوتبال حرفه‌ای خود را از باشگاه شاهین تهران آغاز کرد. پاس و ملوان از دیگر باشگاه‌هایی هستند که حنیف سابقه بازی در آنها را دارد. درخشش این بازیکن در تیم پاس باعث شد تا صمد مرفاوی وی را در فهرست خود جا دهد. با این حال بدو ورود حنیف با محرومیت این بازیکن همراه شد تا او چند ماه نتواند برای استقلال بازی کند.
سال ۸۷ به تیم‌ملی بزرگسالان دعوت شد، اما به جایگاه ثابتی در تیم‌ملی دست پیدا نکرد. حنیف عمران‌زاده بعد از گذراندن دوران محرومیتش دیگر نتوانست به تیم‌ملی دعوت شود. او اگر چه روزهای خوبی را در استقلال سپری کرد با این حال همیشه از دید سرمربیان تیم‌ملی پنهان ماند تا از تیم‌ملی جا بماند.
هواداران استقلال عمران‌زاده را با بازی‌های خوب و بعضاً اشتباهات مرگبارش می‌شناسند و البته تعصبی مثال زدنی که باعث شده تصاویر زیادی از بازی با ابروی پاره و سر شکسته از او به یاد داشته باشیم که حتی لقب نسخه استقلالیِ علی انصاریان به او دادند.
از مصاحبه عجیبش مبنی بر پرسپولیسی بودن زمانی که با استقلال قرارداد بسته بود تا امروز که در صف اول کری‌خوانی برای بازیکنان و پیشکسوتان سرخ‌های تهرانی هرچقدر طول کشیده باشد، حد فاصل شکل گیری قدم به قدم محبوبیت حنیف میان دو آتشه‌های استقلال است.
از گلی که در دربی به ثمر رساند تا اشتباه مرگبارش در بازی با اف سی سئول که شانس اندک باقی مانده برای فینالیست شدن آبی‌ها را پر کرد، اوج و حضیضی است که در دوران حضورش در استقلال تجربه کرد و در نهایت جزو آنهایی بود که در پایان فصل چهاردهم به دلیل آنچه ضعف فنی یا اختلاف با مهدی رحمتی عنوان شده بود مجبور به جدایی شد و دیگر هرگز آن حنیف سابق نشد و در نهایت در سنی که باید اوج فوتبالی او باشد کفش‌ها را آویخت.
