خم شدیم؛ اما هنوز نشکسته ایم!

به گزارش ایلنا، داریوش شایگان، ایدئولوژیست معاصر ایران جمله معروفی دارد که می گوید: ملت ایران هنوز حرف آخرش را به جهان نزده است...

این جمله شایگان احتمالا بهترین وصف از حال این روزهای ما باشد؛ مایی که قرار گذاشتیم تا با اتحاد از دل بحران بیرون بیاییم و ناملایمتی ها را با فوتبال فراموش کنیم. مایی که در بازی با اسپانیا سانتی متری از هدف دور ماندیم و برابر پرتغال با آرنج به بیرون پارت شدیم؛ حتی اگر حرفمان در بازی اول را خود مراکشی ها از زبانمان زده باشند.

جام جهانی خود حدیث مفصل ماست. از تقابل چشم نوازمان برابر آلبی‌سلسلته و دل هایی که نه از شوت مسی، که از ناداوری سوخت، از ناجوانمردانه ترین تقابل تاریخ برابر عراق و حالا سومین بدبیاری متوالی در حافظه‌مان که می توانست تنها با یک گل به واقعیت نرسد.. یک گلی که در آخرین ثانیه ها به تور پرتغال بچسبانیم، یک گل بیشتر که مراکش می زد یا یک گل کمتر که اسپانیا از پرتغال می خورد. حسرت ما حالا به همین جا رسیده است. نقطه ای که در آن به صدرنشینی در گروه مرگ راضی می شویم و «با این باخت چیزی از ارزش هایمان کم نشد» برایمان صدق می کند بی آن که کلیشه باشد.

این بار هم با امید به جام ملت ها، افسوس جام جهانی را به باد فراموشی می سپاریم و از تیمی سپاسگزاریم که توقعمان را بالا برده است. این بار هم پشت تیممان می ایستیم، اهتزاز پرچم را می نگریم و نوید این را به چشم های خیسمان می دهیم تا نوبت بعدی، از شوق اشک بریزند.

با رویی گشاده و آغوش باز از قهرمانانی استقبال می کنیم که هرچند دستشان خالی است، اما باید سر را بالا بگیرند و با افتخار از روزی یاد کنند که خواستند اما دنیا نخواست! حالا ماییم و حذفی که توی گوشمان می زند تا یادمان نرود، همت این روزهایمان اصل مشکلاتمان را پاک نکرده است.

ملت ایران هنوز حرف آخرش را نزده است و با امید به افق پیش رویش می نگرد. حرف آخر را در اوج می‌زنند و ما حالا حالاها حرف داریم. ما خم می‌شویم اما نمی‌شکنیم و فوتبال فقط یکی از این عرصه‌هاست!

محمدشفیع اعجازی