جرارد پیکه و دفاع چهار نفره‌ی پرسپولیس در لیگ هفدهم/ مدرن یا کلاسیک؟
برانکو با روشی عجیب و تدافعی (و در عین حال تهاجمی) پرسپولیس را قهرمان لیگ برتر کرد، چیزی عجیب‌تر از روش ویسی در استقلال خوزستان.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، با پیوستن شایان مصلح به پرسپولیس تکلیف نفرات خط دفاعی پرسپولیس برای فصل آینده مشخص شد.
به این ترتیب، شایان مصلح، محمد انصاری، سیدجلال حسینی و صادق محرمی مدافعان پرسپولیس در لیگ هفدهم خواهند بود. نکته‌ای که در این میانه وجود دارد این است که این مدافعان را می‌توان مدافعانی مستحکم دانست. با این حال، نمی‌توان آنها را مدافعانی مدرن دانست.
می‌توان تفاوت مدافعان مدرن و کلاسیک را در اظهار نظر یوهان کرویف پس از این که کاناوارو به عنوان بهترین بازیکن جام جهانی 2006 انتخاب شد درک کرد. او معتقد بود که دوره‌ی بازیکنانی چون کاناوارو که نمی‌توانند یک پاس رو به جلو بدهند گذشته است.
ظهور مدافعانی چون جرارد پیکه و متس هوملز سندی بود بر پیش‌بینی درست و درک بالای کرویف. پیکه و مدافعانی از این دست تعریف مدافع را عوض کردند. طبق این تعریف حمله از دفاع شروع شده و مدافعان نقش بسزا و تاثیرگذاری در بازیسازی دارند. همان کاری که هوملز در بایرن، دورتموند و تیم ملی آلمان انجام داد و در قد و قواره‌ی یک بازیساز قهار ظهور کرد.
پس با این حساب نمی‌توان سیدجلال و انصاری را مدافعانی مدرن به حساب آورد و بعید است این دو در بازی‌های آینده‌ی تیم ملی جایی در ترکیب کی‌روش داشته باشند. او بازیکنان پا به توپی چون پورعلی‌گنجی و منتظری را به این دو ترجیح خواهد داد.
صادق محرمی هم بازیکنی است که بیشتر در کارهای دفاعی توانا است و توانایی رفت و برگشت‌های مدام و اطمینان‌بخش را ندارد. او بازیکنی نیست که در کارهای تهاجمی موفق‌تر از کارهای تدافعی باشد. همین وضعیت در مورد ماهینی هم صدق می‌کند. شاید مصلح از این حیث مدرن‌ترین مدافع قرمزها باشد.
آیا می‌توان این سوال را مطرح کرد که برانکو در این دو فصل با اتکا بر اجرای درست یک فوتبال کلاسیک بر فوتبال نیم‌مدرن سایر تیمها غلبه کرده است؟
