ستاره لیورپولی از اتهام مواد مخدر می‌گوید

به گزارش ایلنا، جیمی کسیدی، فوتبالیست مستعدی که در دهه ۹۰ میلادی در کنار جیمی کرگر و مایکل اوون در تیم جوانان لیورپول خوش درخشید و حتی در یورو ۹۶ با تیم ملی انگلستان تمرین کرد، سرنوشتی متفاوت از هم‌تیمی‌های سابق خود یافت. مصدومیت شدید زانو، رؤیای حضور او در تیم اول لیورپول را نابود کرد و در پی آن، زندگی‌اش از مسیر موفقیت به سمت تاریکی کشیده شد.

پس از ناکامی در بازگشت به سطح اول فوتبال، کسیدی که هیچ «پلن ب»ای نداشت، آرام آرام به حاشیه رفت. او ابتدا در لیگ‌های پایین بازی کرد، سپس به‌طور کامل از فوتبال فاصله گرفت و وارد دنیای تجارت شد؛ دنیایی که نهایتاً او را به جرگه قاچاقچیان مواد مخدر کشاند.

در سال ۲۰۲۰ پس از افشای مکالمات رمزگذاری‌شده در اپلیکیشن «انکروچت» توسط پلیس فرانسه، او و برادرش جاناتان به‌عنوان اعضای یک باند بین‌المللی قاچاق کوکائین شناسایی شدند. کسیدی با نام مستعار نوکلیرداگ «NuclearDog» با کارتل‌های امریکای جنوبی در ارتباط بود. او در مارس ۲۰۲۴، به خاطر نقش مدیریتی در قاچاق ۳۵۶ کیلوگرم کوکائین به انگلیس که ارزش خیابانی آن ۲۸ میلیون پوند برآورد شد، به ۱۳ سال زندان محکوم شد.

زندگی در زندان والتون، در اوج همه‌گیری کرونا، برای کسیدی تجربه‌ای سخت و تلخ بود؛ ۶ هفته بدون حمام، سلولی سرد بدون پنجره، پتویی که زندانیان آن را «کاکتوس» می‌نامیدند. اما همین دوران باعث شد او به درک عمیق‌تری از خود برسد. او در زندان به عنوان داوطلب خیریه به هم‌بندی‌های افسرده و دچار مشکلات روحی کمک کرد و البته خودش هم تحت درمان روانشناسی قرار گرفت.

در گفت‌وگو با نشریه «اتلتیک»، کسیدی از ندامت عمیقش می‌گوید: «هیچ‌کس مواد مخدر را به دستم نداد، خودم بودم. اما حالا می‌دانم فقط خودم را نابود نکردم؛ خانواده‌ام هم زندانی شدند، هرچند پشت میله‌ها نبودند.»

او پس از چهار سال بازداشت موقت، در ژوئن ۲۰۲۵ از زندان آزاد شد. تنها یک روز بعد، پدرش که همواره حمایتش کرده بود، درگذشت. او که خوش‌شانس بود و توانست در آخرین لحظات کنار پدرش باشد، حالا تصمیم گرفته از تجربیات تلخش درس بگیرد و به جوانان هشدار دهد.

کسیدی می‌گوید: «به‌عنوان بازیکن نوجوان، رؤیا داشتم اما وقتی فوتبالم تمام شد، هیچ‌کس یادم نداده بود چطور با شکست کنار بیایم. حالا می‌خواهم داستانم را برای دیگران تعریف کنم تا شاید آنها همان اشتباهات را تکرار نکنند.»

او اکنون به سخنرانی در باشگاه‌های ورزشی دعوت می‌شود تا درباره سقوط و بازسازی‌اش صحبت کند؛ با این امید که تجربه‌اش، پلی شود بین جوانان مستعد و دنیای واقعی پس از فوتبال.