ناکامی‌های یحیی بعد از قهرمانی‌های سریالی پرسپولیس
تیم فوتبال پرسپولیس بعد از تجربه قهرمانی‌های متوالی با یحیی گل محمدی روزگار خوبی تجربه نمی‌کند.
به گزارش ایلنا، کافیست در اینترنت سرچ کنیم هت‌تریک قهرمانی؛ حتماً لابه‌لای خبرها این اسامی را می‌بینیـــــــــــــــــــــــــم: «علیرضا بیرانوند، حسین کنعانی‌زادگان، شجاع خلیل‌زاده، رامین رضاییان، مهدی شیری، محمد نادری، سیدجلال حسینی، امید عالیشاه، سروش رفیعی، بشار رسن، احمد نوراللهی، کمال کامیابی‌نیا، محسن ربیع‌خواه، سیامک نعمتی، وحید امیری، مهدی عبدی، علی علیپور، مهدی ترابی، فرشاد احمدزاده، حسین ماهینی و...»
این اسامی ناخودآگاه ذهن‌ها را می‌برد به سمت پرسپولیس رؤیایی برانکو؛ تیمی بزرگ و باشکوه. وقتی برانکو رفت، این تیم با اندکی تغییر تحویل گابریل کالدرون شد. مرد آرژانتینی پیش از ترک ایران، با همین نفرات پرسپولیس را قهرمان نیم‌فصل تحویل یحیی گل‌محمدی داد. یحیی از نیم‌فصل 99-98 روی نیمکت پرسپولیس نشست و بی‌آنکه تغییری در ترکیب و شیوه بازی پرسپولیس ایجاد کند، با این تیم قهرمان لیگ شد.
برای فصل 1400-99، سرمربی پرسپولیس بازیکنان جدیدی خرید. نفرات جدیدی با فلسفه بازی پرسپولیس زود هماهنگ شدند و سعید آقایی، احسان پهلوان، میلاد سرلک، عیسی آل‌کثیر و... جای بازیکنان جدا شده را پر کردند ولی به فلسفه بازی برانکو -که بر پرس شدید و نفوذ از کناره‌ها با مدافعان کناری و وینگرها پایه‌گذاری شده بود- آسیبی وارد نشد. حفظ شاکله اصلی و پایبندی به فلسفه بازی تیم قهرمان، باعث شد تا پرسپولیس که برای 4 فصل متوالی جام را به هیچ تیمی نداده بود، در سال پنجم هم قهرمان شود.
اما بحران از همین جا شروع شد؛ جایی که یحیی گل‌محدی در امتداد خریدهای قبلی پرسپولیس را با تغییر بیشتری وارد لیگ کرد و ریتم و شیوه بازی پرسپولیس به نسبت قبل تغییرات زیادی داشت؛ با اینکه پرسپولیس چندان با تیم سال‌های قبل تفاوت نداشت و همچنان در زمین نمایش‌های خوبی داشت، اشتباهات یحیی گل‌محمدی در اعتراض به داوران و محرومیت او در مقاطع حساس باعث شد تا فرهاد مجیدی و استقلال از این فرصت استفاده کنند و در کورس قهرمانی از پرسپولیس سبقت بگیرند.
فصل گذشته، تفاوت استقلال و پرسپولیس تنها در رویکرد مربیان بود؛ فرهاد مجیدی همان شیوه موفق و جذاب استراماچونی را با همکاری گابریل پین جلو برد اما یحیی برای اینکه هر هفته توجیهی برای امتیازهای از دست رفته داشته باشد، مدام دست به تغییر در ترکیب و شیوه بازی خود زد. در نهایت پرسپولیس با اشتباهات یحیی نتوانست جام ششم را ویترین افتخاراتش اضافه کند. به نظر می‌رسید یحیی گل‌محمدی که به شدت تحت فشار بود، برای رهایی از انتقاداتی که متوجه او شده بود، دست به انقلابی بزرگ زد و بازیکنان زیادی را در لیست مازاد گذاشت. خداحافظی با دستیارانی که برای بردن دو جام به او کمک کرده بودند از دیگر تصمیمات اشتباه یحیی بود. حتی اگر باشگاه برای ادامه همکاری چنین شرطی پیش روی یحیی گذاشته باشد، بازهم پذیرفتن چنین موضوعی یعنی پشت کردن به اصول حرفه‌ای مربیگری. باشگاه برای یحیی در نقل و انتقالات سنگ تمام گذاشت و با تمام خواسته‌های او موافقت کرد. از مهم‌ترین اتفاقات ابتدای فصل، جدایی رامین رضاییان بود که حالا در سپاهان می‌درخشد. یحیی برای پر کردن خلاً رامین سراغ دانیال اسماعیلی‌فر رفت یا سعید صادقی را به جای احسان پهلوان گرفت. او به بازیکنان قبلی کمتر اعتماد کرد و تیمی را در فصل جدید به زمین فرستاده که شاکله‌اش را خریدهای خودش تشکیل می‌دهند. تیم امسال هیچ‌گاه به مرز هماهنگی 4 سال قبل نرسیده و همچنان موزون و یکدست نیست و یحیی به رغم خریدهای فراوان نتوانسته تیم بزرگ و باشکوهی شکل دهد.
پرسپولیس در بازی‌های اخیر امتیارهای مهمی از دست داده و با پذیرفتن اشتباهات داوری، نمی‌توانیم نواقص و ایرادهای بازی پرسپولیس را نادیده بگیریم و از دست رفتن صدر جدول را محصول قضاوت‌های بد بدانیم. واقعیت این است که پرسپولیس تیم باشکوهی نیست و تیمی که یحیی برای فصل فعلی آماده کرده، هیچ شباهتی با تیم‌های قهرمان 5 فصل قبل ندارد.
تیمی که یحیی را دو سال قهرمان ایران کرد، با نگاه نافذ و دقیق برانکو بسته شد و یحیی را به اوج رساند. اما در گذر زمان، به دلیل خریدهای بد، پایان قرارداد بازیکنان، مصدومیت و بازنشستگی و... پرسپولیس فعلی خالی از بازیکنان خوب و درجه یک شده. برای پی بردن به این ادعا، پرسش ساده‌ای مطرح می‌کنیم: «تیم یحیی چند بازیکن در جام‌جهانی داشت و تیم برانکو چند بازیکن؟» پاسخ به این پرسش دلیل ناکامی پرسپولیس در دو فصل اخیر است!
