به ترکیب دست نزن آقای کارلوس کی‌روش!
تیم ملی ایران در برابر ولز یک نمایش باکیفیت و جانانه داشت تا با یک برد خوب تمامی اتفاقات بازی نخست را از اذهان پاک کند و به جام جهانی بازگردد.
به گزارش ایلنا، در برابر ولز از تیم ورشکسته، از هم پاشیده و بی‌روحیه بازی نخست هیچ اثری نبود. گویی تیم دیگری به زمین آمده که هیچ نشانی از روز نخست ندارد. شاید اگر کسی تیم ایران را نمی‌شناخت، به این نتیجه می‌رسید که بازیکنانی که در ترکیب ایران به میدان رفته‌اند، هیچ شباهتی با تیم روز نخست ندارند و تنها پیراهنشان یکی است! ایران برابر ولز همان تیمی بود که می‌شناختیم؛ یک تیم سختکوش و جنگنده و با انگیزه که از دقیقه صفر تا ثانیه‌های پایانی برای بردن جنگید و سرانجام هدف را در آغوش گرفت. این رمز نخست پیروزی ایران برابر ولز بود؛ رمزی که در بازی نخست برابر انگلیس نشانی از آن ندیدیم و البته سخت بابت آن مجازات شدیم.
ورای تفاوت در انگاره‌های روحی و روانی و دگردیسی تیم ایران، نباید تغییرات فنی را نادیده گرفت. کارلوس کی‌روش برای بازی مقابل ولز تمامی اشتباهات بازی نخست برابر انگلیس را تصحیح کرد و تیمی متفاوت از بازی اول را به میدان فرستاد. کی‌روش در ابتدا تیمش را با تاکتیک آشنا و همیشگی 4-3-3 در زمین ارنج کرد. تاکتیکی که در تمام سال‌های اخیر تیم ملی با آن یا شبیه آن بازی کرده. سیستم تیم ملی در این بازی در اصل کاج معروف 4-3-2-1 بود که به هنگام حمله به 4-3-3 سوئیچ می‌شد تا ایران شکل تهاجمی‌تری به خود بگیرد. این تغییر سیستم در حقیقت پایه نخست و اصلی دگرگونی تیم ملی در این بازی بود. کی‌روش در بازی نخست مقابل انگلیس اشتباهات ویرانگری را مرتکب شد که از مردی با سابقه و اعتبار او بعید بود. تغییر سیستم بازی تیم ملی به 3-4-2-1 یا همان 3-6-1 اشتباه عجیبی بود که کی‌روش مرتکب شد. تیم ملی در تمام سال‌های اخیر چه در دوران نخست حضور کی‌روش چه بعد از او در دوران ویلموتس و اسکوچیچ هرگز با 3 دفاع بازی نکرده اما کی‌روش با یک ایده عجیب و گماشتن 3 فول بک در ترکیب تیم ملی قصد داشت جلوی تهاجمات تیم ملی انگلیس را بگیرد. ایده‌ای به‌شدت ناکارآمد که به هیچ وجه جواب نداد و از عوامل اصلی شکست پرگل ایران برابر انگلیس شد. در مقابل بازگشت به 4-3-3 آشنا در برابر ولز سبب شد تا تیم ملی در بخش تاکتیکی کاملاً راه افتاده و با همین سیستم امتحان پس داده از منظر فنی کاملاً مقابل ولز برتری فنی داشته باشد.
ادیت یک ترکیب ناهمگون
کی‌روش در برابر انگلیس یک سورپرایز بزرگ داشت. او علی کریمی، هافبکی که نزدیک به 2 سال از میادین دور بوده و آخرین بار در دوره خودش به تیم ملی دعوت شده بود، به‌عنوان برگ برنده در ترکیب اصلی قرار داد. سورپرایزی که البته بیشتر از اینکه حریف را غافلگیر کند، تیم خودی را سورپرایز کرد! نیمکت‌نشینی سعید عزت‌اللهی شاید بزرگترین اشتباه کی‌روش در برابر انگلیس بود که سبب شد تا میانه میدان را تمام و کمال به حریف واگذار کنیم. کی‌روش اما در برابر ولز این اشتباه را ادیت کرد و عزت‌اللهی را در ترکیب اصلی قرار داد تا نبض تیم ملی در میانه میدان درست و روی ریتم بزند.
در کنار این حضور روزبه چشمی در قلب دفاع مثل یک خودکشی محض بود که کی‌روش مرتکب شد تا دفاع تیم ملی نیز دچار آشفتگی شود. چشمی در تمام سال‌های فوتبالش ثابت کرده که هرگز در خط دفاعی مهره قابل اعتمادی نیست و پراشتباه ظاهر می‌شود و مشخص بود بازی دادن به او در برابر مهاجمان گرسنه انگلیس گران تمام خواهد شد. اشتباهی که کی‌روش در برابر ولز آن را پاک کرد و با قرار دادن دو مدافع مرکزی متخصص در قلب دفاع سبب شد تا تیم ملی در خط دفاع تقریباً به مهاجمان ولز بویژه گرت بیل کهنه کنار و مکار هیچ فرصتی ندهد.
یکی از مهم‌ترین تغییرات کی‌روش در ترکیب برابر ولز، حضور رامین رضاییان در دفاع راست بود. کی‌روش در تمام سال‌های حضورش در ایران به رضاییان اعتقاد داشت اما جا ماندن رامین از اردوی اتریش سبب شد تا کی‌روش صادق محرمی را در ترکیب اصلی برابر انگلیس به میدان بفرستد. سبک بازی تدافعی محرمی در کنار قد و قامت کوتاه وی در برابر انگلیسی‌های بلندقامت، دفاع راست ایران را پاشنه آشیل کرده بود اما در برابر ولز کی‌روش دوباره به بازیکن مورد علاقه خود در دفاع راست میدان داد و رضاییان نیز تمام و کمال جواب این اعتماد را داد. او با گام‌های بلند و میل به نفوذ، یکی از مهره‌های کلیدی ایران در فاز تهاجمی بود ضمن اینکه با قد و قامت بلند، اعتماد به نفس و آگاهی محیطی در خط دفاع اجازه نداد هیچ توپی از او رد شود. رامین مزد بازی خوب خود را با یک گل تماشایی و هوشمندانه گرفت تا بهترین بازیکن ایران در برابر ولز باشد.
تغییر دیگر کی‌روش برابر ولز نیمکت‌نشینی علیرضا جهانبخش و بازی دادن به علی قلی‌زاده در پست وینگر راست بود. جهانبخش بعد از یک فصل نومیدکننده و نیمکت‌نشینی مطلق در لیگ هلند به تیم ملی آمده اما کی‌روش باز هم به واسطه گذشته خوب و تجربه بالای علیرضا، او را در ترکیب اصلی بازی با انگلیس به زمین فرستاد و مطابق انتظار جهانبخش نومیدکننده بود. او بهترین موقعیت ایران در بازی را در نیمه نخست از دست داد و تقریباً هیچ حرکت مؤثری نداشت تا یکی از نخستین تعویضی‌های ایران باشد. در برابر ولز کی‌روش، جهانبخش را نیمکت‌نشین کرد و قلی‌زاده را در ترکیب اصلی به زمین فرستاد. اتفاقی که باعث شد جناح چپ ولز با زوج رضاییان – قلی‌زاده بدل به اتوبان 4 بانده برای ایران شود. قلی‌زاده حتی گل هم زد که البته داور آن را افساید اعلام کرد تا روز پرفروغی را تجربه کرده باشد.
به ترکیب برنده دست نزن!
تغییر تاکتیک و سیستم بازی تیم ملی در برابر ولز و تغییرات کلیدی نفرات سبب شد تا تیم ملی برابر ولز یک نمایش باشکوه را داشته باشد. حضور نفرات قدیمی و باتجربه در کنار هم و البته بازگشت به یک سیستم آشنا و امتحان پس داده شرایط تیم ملی را برای بازی برابر ولز کاملاً دگرگون کرد تا تیم ایران یک بازگشت پرفروغ به جام داشته باشد و به ولزی‌های موذی اجازه نفس کشیدن ندهد. این تغییرات نتیجه به‌شدت مثبت و تأثیری کلیدی داشت تا بدانیم تا چه اندازه بابت ارنج غلط و سیستم غلط‌تر در بازی نخست اشتباهی مهلک مرتکب شده‌ایم و تاوان داده‌ایم. کارلوس کی‌روش شاید بیشتر از همه خود را بابت آن تغییرات شگفت انگیز بازی نخست ملامت کند اما فرصت برای جبران باقی است. سرمربی تیم ملی در بازی برابر امریکا باید دوباره به همان انگاره‌های همیشگی پایبند باشد؛ استفاده از نفرات آشنا در همان سیستم امتحان پس داده قدیمی. او باید به همین ترکیب و سیستم وفادار باشد تا نمایش درخشان تیم ملی در بازی برابر ولز برابر امریکا نیز تداوم یابد. کاش یکی به او بگوید مستر سی کیو، به ترکیب برنده دست نزن!
