پشت پرده تخریب صنعت لوازم خانگی

به گزارش ایلنا: صنعت لوازم خانگی یکی از صنایع راهبردی کشور است که در فضای تحریمی، به شدت کمک‌کار اقتصاد و تولید داخلی بوده است؛ با این وجود، اخیراً فضای سنگین تخریبی علیه این صنعت راهبردی به راه افتاده است.این گزاره‌های تخریبی که با حجم انبوه منتشر شده، دارای وجوه مشترک بسیاری است؛ این مشترکات به حدی است که اذهان را به این نگرش می‌رساند که تولیدکننده و توزیع‌کننده این محتواهای تخریبی، یکسان است و همه آنها از یک آبشخور تغذیه می‌شوند.

حتی عبارات و ادبیات به کار رفته در این مطالب تخریبی علیه صنعت لوازم خانگی کشور، یکسان و همگن است؛ برای مثال، در همه این مطالب تخریبی، عبارت «کیفیت پایین» یا «خطرات زیست‌محیطی» مندرج است.

این حجم تخریبی وسیع و مشترک علیه صنعت راهبردی لوازم خانگی کشور، هر مخاطب، بیننده و خواننده منصفی را به وادی تأمل و تردید می‌کشاند؛ آنها از خود می‌پرسند چرا و با چه هدف و انگیزه‌ای باید صنعتی که در برابر تحریم‌های اقتصادی ظالمانه دشمن ایستاده و کمر خم نکرده، اینگونه آماج تخریب و تخطئه قرار گیرد؟

آیا ادعاهای مدعیان مبنی بر بی‌کیفیت بودن لوازم خانگی تولیدشده در داخل، مقرون به صحت است؟ آیا گزاره «بی‌توجهی به خواست مصرف‌کنندگان لوازم خانگی» که مدام از سوی مدعیان مطرح و منتشر می‌شود، صحیح و صواب است؟

پاسخ بازار و جامعه مصرفی داخل به سؤالات فوق‌الذکر، منفی است؛ این استنتاجی است که نیازی به پیمایش و پژوهش ندارد؛ بلکه سری به بازار زدن و گفتگو با فروشندگان و خریداران لوازم خانگی، همه واقعیت‌ها را عیان و مکشوف می‌کند.

اما پس دلیل این همه غوغاسالاری و تخریب صنعت راهبردی لوازم خانگی چیست؟ پاسخ را باید در کور شدن منافع واردکنندگان یافت؛ همان‌هایی که احیاناً روزگاری با ارز یارانه‌ای، بازار لوازم خانگی کشور را در قرق اجناس خارجی کرده بودند و از این رهگذر، سودهای بادآورده‌ای را اکتساب می‌کردند.

تا نیمه نخست دهه ۹۰ شمسی، بیش از ۸۵ درصد نیاز صنایع لوازم خانگی کشورمان از محل واردات تأمین می‌شد و لوازم خانگی خارجی، در بازار ایران یکه‌تازی می‌کردند؛ اینکه از این رهگذر، چه زیان‌هایی به منابع ارزی کشور تحمیل می‌شد، فعلاً در مجال و مقالِ این وجیزه نمی‌گنجد، اما وقوع یک اتفاق خاص در سال ۱۳۹۷، موازنه فوق‌الذکر را تغییر داد و ورق به نفع صنایع داخلی در حوزه لوازم خانگی برگشت و تهدیدی که دشمن ساخته بود، به فرصت تبدیل شد.

در اردیبهشت ۱۳۹۷، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، این کشور را به‌صورت یک‌طرفه از توافق برجام خارج کرد و سایر کشورها را نیز تهدید کرد که چنانچه با ایران تجارت کنند، مشمول تحریم‌های ثانویه آمریکا می‌شوند؛ نتیجتاً دو شرکت خارجی «سامسونگ» و «ال‌جی» که سهم قابل‌توجهی از بازار لوازم خانگی ایران را به خود اختصاص داده بودند، باوجود تعهد به کشورمان، به‌صورت یک‌طرفه تعهدات‌شان را نقض و ایران را ترک کردند.

در چنین شرایطی، صنعتگران و تولیدکنندگان لوازم خانگی که تا پیش از آن، صرفاً سهم حدود ۱۵ درصدی از بازار داشتند، همچون افسران جنگ اقتصادی به میدان آمدند و اجازه ندادند رنج تحریم در حوزه لوازم خانگی، مردم ما را آزرده و رنجور کند.

جهاد اقتصادی و تولیدی صنعتگران لوازم خانگی کشورمان، تا جایی پیش رفت که اکنون سهم آنها از بازار داخلی، هشتاد  درصد است و در حال حاضر، بالغ بر ۶۰۰ واحد تولیدی فعال در صنعت لوازم خانگی در کشور موجود است.

بدون تردید، تحریم، مشکل‌تراش بوده و هست، اما برای تولیدکننده واقعی و دغدغه‌مند برکات و فرصت‌هایی نیز در تحریم نهفته است. تحریم به ما نشان داد که باید به خودمان متکی باشیم؛ تحریم به ما ثابت کرد که می‌توانیم از نیروهای درونی خودمان استفاده کنیم. این دستاورد تحریم بود و الحق که طلایه‌داران صنعت لوازم خانگی در داخل، این دستاورد را پاس داشتند.

البته در اینجا نباید از نظر دور داشت که به‌مانند هر صنعت دیگری، حوزه لوازم خانگی کشور نیز نیازمند ارتقاء و پیشرفت منطبق با استاندارهای روز جهانی است؛ بدون‌تردید، باید خدمات پس از فروش در این حوزه، گسترده‌تر شوند و تکنولوژی‌های استفاده‌شده در این صنایع، افزون گردند؛ لکن این مسائل نباید به معنا و منزله انکار و طرد و تخریب صنعت پاگرفته و روبه‌جلوی لوازم خانگی باشد و فضای جولان برای واردکنندگان و سودجویان فراخ گردد؛ همان افرادی که سود و رزق‌شان در رکود و فروپاشی تولید داخل است.