مخالف نشان دادن قدرت بیش از حد پلیس بودم/ دغدغه معیشت سبب انتخاب‌های بد برخی بازیگران است

پرویز فلاحی‌پور (بازیگر سینما و تلویزیون) در رابطه با چالش‌های بازی در نقش قاچاقچی مواد مخدر که این شب‌ها در سریال «ترور خاموش» روی آنتن شبکه یک می‌رود، به خبرنگار ایلنا گفت: از همان ابتدا که فیلمنامه ترور خاموش را خواندم، گفتم که یکی از نقاط ضعف این مجموعه ضعیف نشان دادن قاچاقچی و قوی نشان دادن پلیس در برخی از سکانس‌هاست که از ابتدا مخالف آن بودم. به قولی اگر پلیس تا این اندازه روی همه چیز اشراف دارد، پس چطور این همه مشکل اعتیاد و مواد مخدر در جامعه وجود دارد؟ یکی از چیزهایی که از نظر علم ارتباطات، سبب قطع ارتباط با مخاطب می‌شود، همین مسئله غیر قابل باور بودن است.

وی افزود: وقتی شما چیزی را باور نمی‌کنید، فوری در مغزتان با آن قطع ارتباط می‌کنید؛ مثل یک سیم که خودتان آن را قیچی می‌کنید. در درام نیز به همین صورت است؛ درام در درجه اول باید باورپذیر و تاثیرگذار باشد. این دو مسئله اگر در یک درام وجود داشته باشد، من فکر می‌کنم که آن اثر با استقبال مخاطبان مواجه می‌شود. این مهم نیست که یک کار ۹۰ درصد بیننده داشته باشد، چراکه اکنون با وجود ماهواره، اینترنت، رسانه‌های مختلف دیگر و همچنین دلخوری که مردم از تلویزیون دارند، حتی بیست و خرده‌ای درصد بیننده نیز درصد خیلی بالایی است. در صورتی که ما برای مجموعه شب دهم ۹۰ درصد بیننده داشتیم؛ مثل مجموعه‌هایی همچون مختار، روزی روزگاری و مجموعه‌هایی از این دست.

این بازیگر ادامه داد: چه اتفاقی سبب وقوع چنین وضعیتی شده است؟ به هر حال مردم باهوش هستند و سریالی که خوب باشد را نگاه می‌کنند ولی با همه این تفاسیر سریال‌های ایرانی را دوست دارند و اگر مجموعه خوبی روی آنتن تلویزیون برود، هیچ‌کس دوست ندارد ماهواره نگاه کند. این موضوع را به جرات می‌گویم. چراکه در اطراف خود دیده‌ام که وقتی سریال ایرانی پخش می‌شود، الویت مردم آن سریال بوده و سریال‌های ماهواره‌ای تکرارشان دیده می‌شود که این موضوع برای من ارزشمند است. امیدوارم بحث بودجه تلویزیون حل شود تا بتوانند سریال‌های خوبی بسازند که مردم با آن ارتباط برقرار کنند.

فلاحی‌پور همچنین در پاسخ به این پرسش که تلویزیون با ساخت سریال درباره مواد مخدر تا چه اندازه می‌تواند در جامعه موثر باشد، بیان کرد: به طور کلی وظیفه ما هشدار دادن است. ارگان‌های دیگری همچون نیروی انتظامی و رسانه‌های مختلف نیز در این مملکت هستند که می‌توانند در مسائل مختلف تاثیرگذار عمل کنند. به نوعی اگر ما در این سریال‌ها، با کار و حرکتمان بتوانیم حتی دو نفر را به راه زندگی برگردانیم، به نظر من کارمان را انجام دادیم.

وی در ادامه اظهار داشت: وقتی برای تحقیقات بازی در این نقش به جاهای مختلف می‌رفتم، کسانی را می‌دیدم که خانواده‌هایشان از این موضوع عاجز بودند. به نوعی فرد مبتلا در آن خانواده ۱۰ بار به کمپ ترک اعتیاد رفته و برگشته و دوباره کار خود را شروع کرده بود و خانواده او آرزوی مرگش را می‌کردند. بر همین اساس اگر بتوانیم با این کارها حتی دو نفر را برگردانیم، به شخصه خیلی خوشحال می‌شوم. اگر هر سریالی بتواند چنین کاری انجام بدهد، فکر می‌کنم در یک زمان ۱۰ ساله، ما می‌توانیم خیلی‌ها را نجات دهیم؛ حال می‌تواند بحث سرقت باشد یا مواد مخدر و مسائل و آسیب‌های اجتماعی دیگر. در نهایت باید بگویم که تلویزیون می‌تواند تاثیر بسیاری زیادی روی این موضوع داشته باشد.

پرویز فلاحی‌پور همچنین درباره اینکه تا چه اندازه سازندگان مجموعه‌های نمایشی و تلویزیون فرصت تجربه‌های تازه را در اختیار بازیگران قرار می‌دهند، توضیح داد: بارها این مسئله را مطرح کرده و راه‌حل‌هایی را برای آن پیشنهاد داده‌ام. منتها اینکه چرا تلویزیون نمی‌تواند این کار را انجام دهد را نمی‌دانم. به شخصه فکر می‌کنم ما می‌توانیم قبل از اینکه سریال کلید بخورد حداقل یک ماه زودتر فیلمنامه را به بازیگر خود بدهیم تا او بفهمد که قرار است چه نقشی را بازی کند.

وی ادامه داد: شخصا دوست دارم در نقش خود طراحی داشته باشم و نمی‌خواهم تنها دیالوگ حفظ کنم و جلوی دوربین بیایم. بر همین اساس کار کردن برای بازیگری با سلیقه من در شرایط فعلی کار سختی است اما از سویی ممکن است برخی بازیگران علاقمند به همین وضعیت باشند. یعنی سریع یک کار را تمام کنند و به سراغ کار بعدی بروند. ولی من فکر می‌کنم اگر تلویزیون فیلمنامه را زودتر به بازیگر و عوامل دیگر بدهد، کیفیت مجموعه‌های نمایشی خیلی بهتر خواهد شد. این موضوع برای کارگردان و عوامل فیلم نیز بهتر است.

فلاحی‌پور همچنین درباره وسعت انتخابی که بازیگران برای ایفای نقش‌های متفاوت برعهده دارند، توضیح داد: این درست بوده که به هر صورت بازیگران باید برای ایفای نقش‌های مختلف، ابتدا از سوی سازندگان پیشنهاد دریافت کنند ولی از سویی آنها می‌توانند از سوی نقش‌های پیشنهادی، انتخاب مورد نظر خود را داشته باشند. به عنوان مثال من غیر از ترور خاموش، شاید ۱۰ پیشنهاد دیگر داشتم. در این مدت خیلی از این کارها روی آنتن تلویزیون رفت و خدا را شکر کردم که در آنها حضور ندارم.

وی افزود: دیگران نیز می‌توانند انتخاب کنند اما برخی مسائل سبب می‌شود تا بازیگران کارهایی را قبول کنند که شاید آنها را دوست ندارند. یکی از دلایل این موضوع دلهره و استرسی بوده که نکند این پیشنهاد را رد کنم و تا دو سه ماه دیگر هیچ پیشنهادی نداشته باشم و از لحاظ اقتصادی کم بیاورم. در نتیجه آن کار را قبول می‌کنند و متوجه می‌شوند که دلچسبشان نیست. به این ترتیب بعد از چند پروژه کم‌کم تبدیل به یک بازیگر کلیشه می‌شوند. در نتیجه اگر کارگردانی بخواهد بازیگر انتخاب کند، دیگر ایشان را انتخاب نمی‌کند.

این بازیگر در ادامه بیان کرد: این یک موضوع طبیعی است. من همیشه به کسانی که دغدغه ارتزاق دارند می‌گویم، اگر برای گذران زندگی قرض کنید، بهتر از حاضر شدن در کاری است که دلچسب شما نبوده و می‌دانید که نمی‌گیرد. استرس بیکار ماندن موضوع مهمی برای بازیگران است. گاها پیش می‌آید که بازیگران چندین ماه بیکار می‌مانند. به عنوان مثال من خودم هشت ماه بیکاری کشیدم و خیلی از کارها را رد کردم. به نوعی در حال ریاضت کشیدن هستم که در کاری که دوست دارم بازی کنم. ممکن است برخی این توان را نداشته باشند. به هر حال مدیریت کردن پولی که شما در دستتان دارید مهم است اما من هم تا یک زمانی می‌توانم مدیریت کنم ولی زمانی که ببینم پولم در حال به ته رسیدن است، شده در یک تئاتر حاضر شوم، آن را ترجیح می‌دهم که بروم و یک کار بد را انجام بدهم.