تماشای جهان از دید یک اسکیزوتایپال/زن را موجودی کامل و اسطوره‌ای نمی‌بینم
صبا صالحی درباره انتخاب «اسکیزوتایپال» برای عنوان نمایشگاه تازه‌اش گفت: جهانی که در نقاشی‌هایم حاکم است باعث شد این عنوان را برای نمایشگاه انتخاب کنم؛ به‌نوعی در این نمایشگاه قصد داشتم جهان را از دید یک اسکیزوتایپال روایت کنم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، از ٢٧ مهر نمایشگاهی در گالری سرزمین هنر از آثار نقاشی صبا صالحی با عنوان «اسکیزوتایپال» بر پا شده که تا ٧ آبان ادامه خواهد داشت.
صبا صالحی، دانش آموخته رشته حقوق است که آموزش‌های حرفه‌ای را نزد آیدین آغداشلو فراگرفته و تاکنون چند نمایشگاه انفرادی داشته، آخرین نمایشگاه او در سال ٩٥ با عنوان جنگ‌هراسی در گالری دنا برگزار شد و بعد از آن به گفته خودش دو سال در سکوت خود خواسته‌ای تنها به نقاشی پراخته و در هیچ نمایشگاه انفرادی یا گروهی شرکت نکرده بود.
آیدین آغداشلو در رابطه با نمایشگاه «شبح‌هراسی» این هنرمند نوشت: نقاشی‌های صبا صالحی جهان جدی و وهم‌ناکی را تصویر می‌کنند که در آن مخلوقاتی ترسناک- که خود نیز علیل و عاجز و ناتوان‌اند- با اندام‌ها و جامعه‌هایی بازمانده از یک دوره تاریخی به کلی سپری شده اجزای یک کابوس گریزناپذیر را تشکیل می‌دهند...»
پس از سه سال، در «اسکیزوتایپال» همان مخلوقات جهان وهم‌ناک صبا صالحی را می‌بینیم، این‌بار اما پر رمز و رازتر و پیچیده‌تر از قبل. نمایشگاه آثار صبا صالحی تا ٧ آبان ١٣٩٧ در گالری سرزمین هنر به نشانی اوین، کچویی، کوچه صفا، پلاک ٤ برپاست.
صبا صالحی در گفتگو با ایلنا، درباره انتخاب «اسکیزوتایپال» برای عنوان نمایشگاه تازه‌اش گفت: جهانی که در نقاشی‌هایم حاکم است باعث شد این عنوان را برای نمایشگاه انتخاب کنم.
این نقاش خاطرنشان کرد: یکی از خصوصیات اسکیزوتایپال‌ها این است که جهان واقعی به شدت برایشان معمولی و ساده بوده و برای راضی کردن خودشان دست به داستان‌پردازی زده و جهان را برای خودش به شگفت‌انگیزترین حالت ممکن بازتعریف می‌کنند.
صالحی تصریح کرد: به‌نوعی در این نمایشگاه قصد داشتم جهان را از دید یک اسکیزوتایپال روایت کنم.
او همچنین درباره انتخاب عنوان برای نمایشگاه‌هایی که تاکنون داشته است، گفت: من وسواس زیادی برای استفاده از کلمات دارم و برایم خیلی مهم است که عنوان نمایشگاه در عین حال که معرفی کننده آثار درونش است، اما خیلی هم جهت دهنده نباشد.
این نقاش با اشاره به تغییراتی که در این دو سال در آثارش به وجود آمده که شامل پختگی و آشفتگی توامان است، گفت: احساس می‌کنم هر چقدر جلوتر می‌روم نقاشی‌هایم به خودم شبیه‌تر می‌شوند.
صالحی ادامه داد: من در عین حال که یک شخصیت آرام و منظم دارم، درونم یک روح جستجوگر هست که دائم سعی به فرار دارد، می‌خواهد پرواز و تجربه کند اما هم‌زمان جسم و رویه منظم‌ام با درون غوغاگرم دائم در حال جنگ هستند.
او تصریح کرد: همین جنگ را با عنوان «عشق یا نبرد» در همین نمایشگاه اسکیزوتایپال به تصویر کشیدم.
صالحی همچنین در پاسخ به این سوال که حضور زن در نقاشی‌هایش پررنگ‌تر شده، اما تصاویر زن‌هایی که برای تزیین و زیباسازی فضا استفاده کرده است (مثلا روی صندلی‌ها یا دور ظروف) هیچ کدام المان‌های زیبایی را نداشته با این حال زیبایی بخشیده‌اند، گفت: شاید دلیلش این است که وقتی کلمه «زن» را می‌شنوم برخلاف خیلی‌ها که یک موجود کامل و اسطوره‌ای به ذهن‌شان می‌آید، اولین تصویرهایی که در ذهن من تداعی می‌شود یک زن واقعی است؛ با تمام کاستی‌ها، خستگی‌ها و ژولیدگی‌هایش که در طول تاریخ، جهان را پر از عشق و مهربانی کرده است. درواقع اینطور فکر می‌کنم که این عمل و رفتار و حالت است که می‌تواند زیبایی واقعی را به‌وجود بیاورد.
این هنرمند عرصه تجسمی در پاسخ به این سوال که چرا در این دو سال در هیچ نمایشگاه گروهی شرکت نکرده است، گفت: با نمایشگاه گروهی ارتباط خوبی برقرار نمی‌کنم، کلا زیاد بودن و همه جا بودن و همیشه بودن را دوست ندارم! دلیل دیگرش این است که شرکت کردن در نمایشگاه‌های گروهی فرصت خلوت کردن و فاصله گرفتن را از من می‌گیرد و اجازه شکستن و به چالش کشاندن خودم را به من نمی‌دهد و تعیین حد و مرز و گذشتن از هر دوره هنری را خیلی سخت می‌کند.
صالحی درباره برنامه‌اش برای نمایشگاه بعدی‌اش گفت: نمی‌دانم چقدر برپایی نمایشگاه بعدی‌ام طول می‌کشد اما می‌دانم جهان پر از شگفتی است و برای به تصویر کشیدنش هر لحظه بی‌تاب‌تر می‌شوم.
