تاکید بر نقش زنان در جامعه و نیز در اتحادیه ناشران و محیط نشر

به گزارش ایلنا،  در این گردهمایی که با حضور اعضای هیات ‌مدیره‌ انجمن صنفی زنان ناشر و جمعی از اعضا برگزار شد، میهمانانی نیز حضور داشتند که به ایراد سخنرانی پیرامون مسائل مربوط به زنان جامعه‌ی ایران پرداختند.

در بخش نخست اعظم کیان‌افراز، مدیر انتشارات افراز و عضو هیات‌مدیره و سخنگوی این انجمن، تاریخچه‌ای از حادثه‌ی هشتم مارس ۱۹۷۸ پاریس و وقایع مربوط به زنان کارگر و مسائل آنان رخ داد بیان کرد، و سپس چکیده‌ای از فعالیت‌های حق‌طلبانه و برابری‌جویانه‌ی زنان برای داشتن حقوق مساوی در جهان، ارائه داد و از زنانی که در طول تاریخ جان خود را در راه احقاق حقوق خود نثار کرده‌اند، یاد کرد؛ وی در ادامه به فعالیت‌های زنان آزادی‌خواه ایران به تأثیر از تغییرات جهانی در تاریخ معاصر ایران، این‌گونه اشاره کرد:

«اخبار این تغییرات و جنبش‌ها و اصلاحات اجتماعی اروپا از راه‌های مختلف از روزنامه و مجلات گرفته تا مسافران و تاجران به ایران رسید و نقش زنان در این جنبش‌ها تاثیر خود را بر جنبش زنان در ایران گذاشت. در اواخر سال‌های حکومت قاجار از جنبش‌های جدید فکری که برخاسته از تغیبرات اجتماعی و اقتصادی بودند زمزمه‌های برابری حقوق زنان و مردان شنیده شد و تاثیرش تا آن‌جا بود که دیگر چندهمسری امری زشت به‌حساب می‌آمد. زرین‌تاج، رستمیه، زینب پاشا و بی‌بی‌خانم همسر موسی‌خان میرپنج از نخستین رهبران جنبش زنان به‌شمار می‌آیند.

بی‌بی خانم استرآبادی اولین زنی است که در ایران به تأسیس مدرسه‌ی دخترانه اقدام کرد. او در سال (۱۹۰۷م)سال ۱۳۲۴ قمری، یک‌سال قبل از انقلاب مشروطه، مدرسه‌ی «دوشیزگان» را تأسیس کرد. البته خیلی زود به‌دلیل اعتراضات سنت‌گرایان که اعتقاد داشتند این مدارس را بیگانگان به قصد از بین بردن اخلاق در جامعه راه‌اندازی می‌کنند، مدرسه تعطیل شد. با تمام مخالفت‌ها زنان با حمایت دولت کار خودشان را کردند. حتی برای تصویب قانون آموزش دختران مجلس را تحت فشار قرار دادند و دوباره بی‌بی‌خانم با بهتر شدن شرایط آن را تأسیس کرد».

او صحبت‌های خود را به‌این صورت ادامه می‌دهد:

«زمانی که عبدالحسین سپنتا خواست فیلم «دختر لر»؛ اولین فیلم ناطق ایرانی را بسازد، هیچ بانوی ایرانی جرأت بازیگری در نقش «دختر لر» را نداشت. تا این‌که سرانجام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» همسر راننده‌ی سفارت ایران در هندوستان جرات کرد و جلوی دوربین قرار گرفت. وقتی فیلم ساخته شد تازه مصیبت‌های روح‌انگیز شروع شد. شوهرش او را طلاق داد و گفت: «زنی که مُلکی روی و مویش دیده باشند به کار من نمی‌آید.» پدرش نیز او را نپذیرفت و روح‌انگیز دلشکسته به ایران بازگشت. او به دلیل بازی و ظاهر شدن بدون حجاب در سینما مورد انتقاد شدید خانواده‌اش قرار گرفت و مجبور شد روزهای سختی را پشت سر بگذارد.

و زمان متوقف نمی‌شود...

‌‎این‌ها تنها بخش کوچکی از فعالیت‌های زنان برابرخواه طی دهه‌های گذشته بوده و از یاد نمی‌بریم با تلاش و مبارزه مستمر آن‌هاست که ما امروز این‌جا گرد هم آمده‌ایم، گرچه هنوز راه‌های نرفته بسیاری پیش روی ما مانده‌ است چراکه اوضاع برای ما زنان با صدسال پیش هم چندان فرقی نکرده و هنوز ما زنان از بسیاری حقوق طبیعی و بدیهی‌مان چون حق حضانت فرزند، ارث، طلاق، خروج از کشور و... محروم‌ایم،

این را اضافه کنید به آخرین آمارها که ۶۶ درصد زنان ایرانی، در زندگی مشترکشان، حداقل یکبار مورد یکی از خشونت‌‌های زبانی، روانی، فیزیکی، حقوقی، جنسی، اقتصادی، فکری و آموزشی و مخاطرات خشونت قرار گرفته‌اند. اما فراموش نکنیم تنها حدود ۱۱۰ سال از تعطیلی نخستین مدرسه دخترانه که به چه دشواری آغاز شده بود می‌گذرد و تازه امروز دختران و زنان ایرانی با اکثریتی بیش از مردان راه خود را به مراکز آموزش عالی کشور باز کرده‌اند.»

سپس پروین صدقیان، مدیر انتشارات گل‌آذین و رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی زنان ناشر، درباره‌ی انجمن صنفی-کارفرمایی زنان ناشر به ایراد سخنرانی پرداخت و به تاریخچه‌ی انجمن و خلاصه‌ای از فعالیت‌های اعضا تاکنون اشاره کرد. برخی از سخنان صدقیان چنین بود:

«فقط پاره‌ای از مشکلات زنان ناشر باعث شد که به تأسیس انجمن روی آوریم و چهر‌ه‌ی مردانه‌ی نشر ایران را تعدیل کنیم. اولین‌بار در سال ۱۳۷۶ انجمن زنان ناشر تشکیل شد. شاخص این عرصه خانم شهلا لاهیجی بودند که از پایه‌گذاران این جمع هستند. انجمن زنان ناشر برآمده از جمع صنفی-فرهنگی ناشران زن است که در سال ۱۳۹۲ در وزارت کار به ثبت رسید. در مدت ۴-۵ سال انجمن فعالیت‌های بسیاری چون نقد و بررسی کتاب، برگزاری نمایشگاه‌ها و برگزاری مراسم این‌چنینی در مناسبت‌ها را به انجام رسانده‌است. یکی از فعالیت‌های مهم انجمن برگزاری نشست زن، کتاب و توسعه بوده ‌است».  

در ادامه فاطمه سادات‌مقیمی، کارآفرین برتر کشور، رییس انجمن زنان کارآفرین موفق و رییس کانون بازرگانی زنان، دقایقی درباره وضعیت زنان و کار و کارآفرینی و فضای موجود صحبت کرد. مقیمی نیز با اشاره به پیشینة فعالیت‌های خود، با ایجاد امید و انگیزه در حاضرین، فضای موجود را فضای کار و فعالیت زنان در همه عرصه‌ها خواند و تأکید کرد:

«در دنیای امروز در کشورهایی مثل ما که در حال گذار هستیم، هنوز مردان برای ما قواعد را می‌نویسند، اما طبیعتاً امروز با موج جدیدی از کارآفرینی زنان مواجهیم که با حدّاقل سرمایه، آغاز به فعالیت و ارائة محصول و خدمات می‌کنند. تقریبا یک‌دهم سرمایه به دست زنان و یک‌صدم مالکیت در دست زنان است. زنان به‌سختی می‌توانند وارد بازار کار شوند. نخستین چیزی که برای رشد و شکوفایی زنان لازم است، اعتماد به نفس است. زنان نباید از زیان‌دیدن در آغاز کار بترسند، باید خطر کنند و پیش بروند. با وجود ممانعت‌هایی که ازسوی خانواده و جامعه وجود دارد. فرهنگ نیاز به زمان دارد و باید در طول زمان نهادینه شود».

وی با اشاره به تجارب شخصی خود در صنعت حمل‌ونقل که چهره‌ای مردانه دارد، تأکید کرد که هیچ کاری زنانه یا مردانه نیست و اگر زنان اراده کنند کاری را انجام دهند، می‌توانند و باید از الگوهای موفق پیروی کرد».

سپس زهرا قاسمی، استاد جامعه‌شناسی و آسیب‌شناسی زنان و مددکار اجتماعی، دربارة وضعیت و شرایط روانی و اجتماعی حاکم در جامعه نسبت به خانواده و زن هشدار داد.

وی شرایط موجود را نامساعد خواند و بر بنیان‌های خانوادگی تأکید کرد، اما با وجود تمام مشکلات، بر قدرت و استواری زن ایرانی در برابر ناملایمات صحّه گذارد. قاسمی در ادامه افزود: «ما زنان مشکل برنامه‌ریزی و تعیین مسیر زندگی و نقشة راه و اهداف هستیم. متأسفانه الگوهای ما نامناسب است، حتی اکنون یک زن شاغل، الگوی خود را یک زن خانه‌دار می‌داند. نداشتن الگو در مسیر یکی از مشکلات در فضای ذهنی ماست».

وی پس از توجه دادن به مشکلات فرهنگی بوجودآمده در کشور تأکید کرد: «در مناسبات جدید اجتماعی آنچه صدمه می‌بیند، قدرت انتخاب دختران ما برای ازدواج است».

قاسمی در پایان نمونه‌هایی از الگوی زنان موفق و سازمان‌های غیر دولتی فعال در حوزه‌های اجتماعی را نام برد و ابراز امیدواری کرد که همه بتوانند در این شرایط پرتلاطم نقش مؤثری را ایفا کنند.  

صحبت‌های پایانی جلسه را میهمان دیگر برنامه، حسن کیائیان، مدیر نشر چشمه و عضو پیشین هیات‌مدیره‌ی اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، ایراد کرد. او ضمن اشاره به قدمت این جمع و تأکید نقش زنان در جامعه و نیز در اتحادیه ناشران و محیط نشر، همبستگی و اتحاد بیشتر برای موفقیت‌های آتی را بیان کرد.

مراسم با اهدای شاخه گل به مهمانان و پخش خبرنامه داخلی انجمن پایان یافت.