حمید متبسم:
جامعه موسیقی نیازمند یک انقلاب در این هنر است
حمید متبسم گفت: امروز جامعه موسیقی نیازمند یک انقلاب در این هنر است تا بار دیگر موسیقی ایرانی اعتلا یابد.
به گزارش ایلنا، سومین دوره آیین گرامی داشت سالروز تولد زنده‌یاد محمد رضا لطفی با حضور اهالی موسیقی شامگاه جمعه ۱۵ دی ماه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.
سیدعباس سجادی (مدیرعامل بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران) در ابتدای این مراسم با ذکر این مطب که در ارتباط با بزرگمردی چون لطفی سخن گفتن کار سادهای نیست اظهار داشت: رمز لطفی شدن احترام به اساتید بزرگ است. خدمتی که لطفی به هنر موسیقی این سرزمین کرده کمتر از خدمت استاد صبا نبوده است.
وی افزود: تواضع و خشوع لطفی مثال زدنی است. رمز موفقیت او نیز همین تواضع، احترام به بزرگتر و ادب بوده است. امیدوارم این ویژگی هرچه بیشتر در جامعه موسیقی پررنگ‌تر شود. ادب گمشده هنر امروز ایران است.
حمید متبسم (موسیقی‌دان، آهنگساز و از شاگردان محمد رضا لطفی) نیز در ادامه مراسم و پس از تک نوازی تار مازیار شاهی که با الهام از آثار محمد رضا لطفی همراه بود به روی صحنه آمد و در سخنانی گفت: من در سال‌های آغازین دهه ۶۰ افتخار شاگردی استاد لطفی را داشتم. او عاشق تدریس بود. درکی که از اهمیت ردیف پیدا کردم تحت تاثیر درس‌های این ردیف‌دان بزرگ روی من بوده است. لطفی هیچ‌گاه از هنرجویانش شهریه دریافت نکرد و فقط خرسند بود که آن‌ها درسها را خوب و پرشور به او ارائه دهند.
متبسم ادامه داد: لطفی انقلابی در سال‌های آغازین ۱۳۵۰ انجام میدهد. بسیاری از هنرمندان که اصل موسیقی ایرانی را میشناختند طی سال‌های۱۳۲۰ تا ۱۳۵۰ خانه نشین شده بودند چرا که مردم آن قدر از موسیقی ایرانی دور شده بودند که وقتی محمدرضا لطفی با گروه شیدا پیش درآمد رکن الدین و رنگ درویش و تصنیف عارف را که مربوط به سده گذشته بود ارائه می‌کرد جوانان آن روز‌ها فکر می‌کردند که در موسیقی انقلاب شده است چرا که با این موسیقی آشنایی نداشتند و این آثار را مدرن میپنداشتند.
این آهنگساز گفت: امروز جامعه موسیقی نیازمند یک انقلاب در این هنر است تا بار دیگر موسیقی ایرانی اعتلا یابد. آثاری که محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، و پیش‌تر فرامرز پایور برایش جان گذاشتند و آن‌ها را خلق کردند باید دوباره در سطح جامعه مطرح شود و با حمایت شما رشد و نمو کند.
هادی منتظری (آهنگساز و نوازنده کمانچه و ویولن از اعضای گروه شیدا و همچنین از شاگردان محمدرضا لطفی) دیگر سخنران این مراسم بود. منتظری گفت: محمدرضا لطفی همان طور که حمید متبسم اظهار داشتند عاشق تدریس بودند و در تمام مراحل تدریس پول نگرفتند. این هنرمند همچنین جدیتی خاص در تربیت و آموزش شاگردان داشت، که این ویژگی، یک ویژگی منحصر به فرد بود.
وی با ذکر خاطرات مختلفی از دورانی که شاگرد او بود ابراز داشت: به یاد دارم زمانی در دانشکده موسیقی وقتی شاگرد لطفی شدم او بسیار سخت گیر بود و سه ترم دستگاه شور را نواختم تا او بالاخره به من نمره قبولی داد و در ادامه زمانی که دیگر انگشتانم پینه بسته بود او مرا به همکاری با گروه شیدا دعوت کرد. روزی بعد از چند جلسه تمرین کمانچه‌ای برایم آورد و به من هدیه داد گفت به پاس زحماتی که در این مدت کشیدی این کمانچه را به تو می‌دهم.
جمال سماواتی به عنوان آخرین سخنران نیز در سخنانی با ذکر این نکته که هر دورهای این شانس را دارد که با کسانی معاصر باشد که در قد و قواره تاریخند لطفی یکی از این چهرههاست اظهار داشت: لطفی امانتدار گنجینهای کهن بود که از پیشینیان به او رسیده بود و او همچون امانتداری امین، به شایستگی این امانت را به نسل بعدی سپرد.
وی افزود: قرار بود بنایی که او نهاده بود امروز به جایگاهی شایسته برسد اما متاسفانه امروزه موسیقی دستگاهی ما اصلا از جایگاه خوبی برخوردار نیست و زبان موسیقی کهن ایرانی در حال فراموشی است.
پس از سخنان جمال سماواتی نوازنده و پژوهشگر موسیقی، بهاره فیاضی و گوهر ناز مسایلی از شاگردان محمد رضا لطفی به اجرای قطعاتی به صورت بداهه پرداختند.
پایان بخش این مراسم بداهه نوازی هادی منتظری بود که به درخواست حاضرین در سالن انجام شد و مورد استقبال نیز قرار گرفت.
سومین دوره آیین گرامی داشت سالروز تولد استاد محمد رضا لطفی همچون دو دوره قبل توسط بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران و با مشارکت مکتب خانه میرزا عبدالله برگزار شد.
